Του Γιώργου Βιτώρου
To βιβλίο του με τον τίτλο ”Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΟΥΣΙΩΝ”, που κυκλοφόρησε το 2020, μου έστειλε αυτές τις μέρες ο συμμαθητής μου και υπέροχος φίλος Μανόλης Αλεγκάκης, που υπήρξε Διευθυντής της Αγροτικής Τράπεζας στο υποκατάστημα της Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στο Ηράκλειο. Είναι εκείνος που μου είπε μια μέρα στο γραφείο του, όταν τον ρώτησα αν είναι αλήθεια, αυτό που μου έλεγε ο πατέρας μου:
”-Του παιδιού μου το παιδί, δυό φορές είναι παιδί..”
Ο Μανόλης, που μόλις είχε γίνει παππούς, μου είπε, και δεν το ξεχνώ ποτέ:
”-Γιώργο, αν ο Χριστός ήτανε έγγονας του Θεού, δεν θελά τονε σταυρώσει…!!!”
Διάβασα λοιπόν το βιβλίο σε τρία βράδια και θά `θελα να δώσω συγχαρητήρια
πολλά στον ακριβό φίλο. Έμαθα τα πάντα γι αυτό το πανέμορφο χωριό, που το ήξερα όταν το περνούσα για να πάω στη μονάδα την πτηνοτροφική του Αριστείδη Λεβεντάκη και των γιών του. Τότε θαύμασα το φαράγγι του Άη Σάββα, που είναι εφάμιλλο του φαραγγιού της Σαμαριάς και που οδηγώντας στην παραλία της Τρυπητης, έπαιξε σημαντικότατο ρόλο σαν διέξοδος προς την Ελευθερία τα μαύρα χρόνια της Κατοχής. Πόσοι στρατιώτες σύμμαχοι δεν το πέρασαν αλλά και πόσοι Κρήτες έπρεπε να φύγουν από `κει για τη Μέση Ανατολή κυνηγημένοι από τους γερμανούς.
Μανόλη μπράβο για τον κόπο σου κι άξιος ο μισθός σου για τον αγώνα σου να αναδείξεις τον γεννέθλιο τόπο και τσ` ανθρώπους του. Ευχαριστώ άλλη μια φορά και εύχομαι να `χει καλό ταξίδι το βιβλίο σου που πρέπει όσοι μπορούνε – γιατί δεν είναι δουλειά του καθανούς – να σ` αντιγράψουνε και να δώσουνε ζωή στα χωριά μας που σβήνουν και χάνονται κι αυτά κι η ιστορία τους. Θαύμασα το κεφάλαιο για το ”διάγουμα” που πάει να πει ο λυσσαλέος αγώνας των προγόνων μας για να πάρουν ένα όπλο απ` αυτά που φέρνανε το ”Πανελλήνιο” και τ` αλλα καράβια που ερχότανε από την Σύρο σπάζοντας τον τούρκικο αποκλεισμό.
Μανόλη νάσαι πάντα καλά κι εσύ κι η ”Βασιλική των Αστερουσίων” που με καμάρι θα την έχω στη βιβλιοθήκη μου, για να μου θυμίζει τη μαντινάδα της Αμαλίας Ανδρουλιδάκη, που υπήρξε χρόνια στην Αυστραλία και που δε ξέχασε ποτέ το χωριό της:
Χαρά μου δίνει η έγνοια σου
χαρά κι η έσμιξή σου
και με χαρά την κουβαλώ
σαφεί τη θύμησή σου…!!!
