Γράφει η Χρυσή Μανουσάκη
Σήμερα απεργώ γιατί στο σχολείο που δουλεύω παρόλο που δεν έπεσαν σοβάδες την ώρα του σεισμού καμία τάξη δεν έχει υπολογιστή και προτζέκτορα.
Εν έτι 2021 το θεωρώ τουλάχιστον απαράδεκτο. Μες στην καραντίνα για να κάνω σύγχρονη και ασύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση αναγκάστηκα να αγοράσω καινούργιο γρηγορότερο σταθερό υπολογιστή, οικονομικότερο εκτυπωτή κλπ και τώρα πρέπει να ξαναχρεωθώ με λάπτοπ προτζεκτορα προκειμένου να κάνω τη δουλειά μου στο σχολείο ( ;;; ) ή θα πρέπει, όπως προτείνει το υπουργείο, μέσω συλλόγου γονέων και κηδεμόνων να ψάχνω χορηγούς και εάν κάποιοι από τους γονείς είναι ευκατάστατοι, ίσως λυθεί το πρόβλημα, κάπου στο τέλος της χρονιάς φαντάζομαι- την ίδια στιγμή που το κράτος επενδύει τόσα χρήματα χορηγώντας ιδιωτικούς ομίλους επιχειρήσεων κ.α., αντί να εξοπλίζει τα σχολεία.
Στο σχολείο που δουλεύω δεν έχουν διορίσει δάσκαλο υπολογιστών, μουσικό και εικαστικό και δεν μπορεί να λειτουργήσει το ολοήμερο . Διευθυντή μας έστειλαν μόλις την προηγούμενη εβδομάδα και παλεύαμε μόνοι μας παράλληλα με το εκπαιδευτικό μας έργο να καλύψουμε διοικητικά, γραφειοκρατικά κενά.
Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι για να πάω στη δουλειά- σε χωριό προκειμένου να μαζέψω κάποια μόρια – το κόστος μεταφοράς είναι δικό μου, ενώ ο πετσοκομμένος -από το 2010 με την κρίση και τις κρατήσεις νεοδιοριστου – μισθός δε μου επιτρέπει να αλλάξω αυτοκίνητο, το οποίο κλείνει 20ετια, ρισκάροντας μέχρι και τη ζωή μου στους δρόμους.
Όλο το καλοκαίρι ενώ ήμουν άνεργη, ως αναπληρώτρια και έπρεπε να δουλέψω οπουδήποτε αλλού για να επιβιώσω, έπρεπε να παρακολουθήσω επιμόρφωση για εργαστήρια δεξιοτητων που θα έμπαιναν για πρώτη φορά φέτος στα σχολεία.
Επιπλέον της προετοιμασίας μου για τα μαθήματα, την ενημέρωση γονέων, τα εργαστήρια δεξιοτητων, θα πρέπει να αφιερώσω προσωπικό χρονο να μελετήσω για να δώσω εξετάσεις για την πιστοποίηση υπολογιστών Β1 ενώ έχω ήδη κάνει μαθήματα υπολογιστών στο πανεπιστήμιο, έχω πληρώσει ιδιωτικά και έχω μεταπτυχιακό στην εξ αε.
Πέραν αυτών θα πρέπει να συμπληρώνω ένα σωρό χαρτούρα για τη δήθεν αξιολόγησή μας, ενώ το υπουργείο δεν έχει κάνει πρώτα τη δική του, και επιβάλλει αντιπαιδαγωγικές διατάξεις -καθώς καμία σχέση με τα παιδαγωγικά η απόφοιτος νομικής υπουργός μας- το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να φέρεται σκληρά και απάνθρωπα κάνοντας αγωγές και απειλώντας με περικοπές μισθών και πρόστιμα για να μη χάσει τη θέση, την οποία έλαβε με σκοπό να περάσει την αξιολόγηση.
Κανένας σεβασμός για το έργο μας και το πρόσωπο μας, γενικότερα, από όλη την κοινωνία θα πω, ενώ εμείς έχουμε γίνει θυσία για να κάνουμε, όπως έχουμε σπουδάσει τόσα χρόνια, τη δουλειά μας και να προσφέρουμε την καλύτερη που μπορούμε παιδεία, ασφάλεια και αγάπη στους μαθητές μας.
Λες και οι εποχές δεν έχουν αλλάξει, και είμαστε οι δάσκαλοι που απεργούν επειδή έχουν να μαζέψουν ελιές ή σταφύλια – το άκουσα κι αυτο. Λες και είμαστε καμία υπηρεσία ή υπάλληλοι που τρώνε τα λεφτά του κράτους, λες και παίρνουμε 6000€ το μήνα. Μήπως, επειδή κάνουνε περίπου ένα μήνα παραπάνω διακοπές το καλοκαίρι από οποιουσδήποτε αλλους, μήπως γι’αυτό μας λενε τεμπέληδες; Μήπως να κάναμε μάθημα και με τα 40αρια;
Παλαιότερα οι δάσκαλοι μπορεί να απεργούσαν για να μαζέψουν σταφυλια ή ελιές, δεν ξέρω, έπαιρναν σίγουρα καλούς μισθούς, δώρα Πάσχα Χριστουγέννων, επιδόματα, εκπαιδευτικές άδειες κλπ. Εμείς οι νέοι -προς πληροφόρηση κάποιων – εισαχθήκαμε στα πανεπιστήμια με πολύ υψηλές βάσεις, διοριστήκαμε με πολλά προσόντα, φάγαμε την περιουσία και τη ζωή μας για να είμαστε εκεί που είμαστε, πληρώσαμε τα μεταπτυχιακά μας δουλεύοντας παράλληλα, πληρώνουμε πανάκριβα τα ενοίκια και τις βενζίνες για να πάμε στη δουλειά. Μας αξίζει τουλάχιστον σεβασμός.
Σήμερα απεργώ γιατί σέβομαι τον εαυτό μου και θέλω να ζω με αξιοπρέπεια και όχι μίζερα. Σήμερα απεργώ όχι επειδή φοβάμαι την αξιολόγηση, αλλά επειδή έχω μάθει να διεκδικώ το καλύτερο για μενα. Σήμερα απεργώ για την παιδεία που αξίζουν τα δικά μου παιδιά, κι ας μην έχουν επιτρέψει οι συνθήκες ακομα να κάνω. Σήμερα απεργώ για να μπορώ να προσφέρω τον καλύτερο εαυτό μου στους μαθητές μου!
Σήμερα απεργώ γιατί η θέση μου είναι στη σχολική αίθουσα και όχι στα δικαστήρια!
Σήμερα, εν αναμονή της απόφασης του Εφετείου, μάλλον είναι η τελευταία φορά που επιτρέπεται να απεργήσω γι’ αυτό απεργώ!!!
