Προκάλεσα με πάθος τη ζωή.
Έπαιξα μαζί της.
Κι άμα παίζεις με τη ζωή, παίζεις και με το θάνατο.
Τώρα παίζει αυτή μαζί μου και ίσως να προσπαθεί να μου μάθει κάτι που δεν το έμαθα και τώρα με παιδεύει με την έννοια της γνώσης.
Της πραγματικής γνώσης.
Έμεινα δύο χρόνια στη σιωπή.
Δεμένη σ’ ένα κρεβάτι τρέλας και μοναξιάς.
Σώπασα.
Έκλαψα.
Έπιασα πάτο και είμαι εδώ μπροστά σου.
Τα χάπια που μου έδωσαν οι γιατροί είναι, λένε, βαριά.
Δεν κυλάω, αλλά δε μπορώ να σταθώ ακόμη στον ανήφορο.
Κι είναι ανήφορος αδερφέ!
Ανήφορος.
Αλλά, κοίτα με.
Είναι 4 μήνες που καθάρισα με το νοσοκομείο, με τα γιατρικά.
Τώρα μπορώ περισσότερα.
Τώρα μπορώ πολύ πιο καθαρά να αγαπήσω τον άνθρωπο.
Θέλω να γράψω ένα βιβλίο που να δίνει χαρά, δύναμη και καλή ενέργεια.
Θέλω να κάνω ταινίες.
Θέλω να παίξω στο θέατρο.
Θέλω να ερωτευτώ.
Θέλω τους φίλους μου πίσω.
Θέλω να ζήσω.
Κατερίνα Γώγου
Σαν σήμερα, το 1993, έφυγε από τη ζωή.
Πηγή: Πρόσωπα
