Δικαίωση συνεχίζουν να ζητούν οι ψυχές των 250 και πλέον ανθρώπων που έχασαν τις ζωές του στο ναυάγιο του οχηματαγωγού πλοίου “Ηράκλειον” στα παγωμένα νερά της Φαλκονέρας αλλά και οι συγγενείς αυτών, σε ένα κακούργημα που μένει ατιμώρητο εδώ και 55 χρόνια.
Το γεγονός αυτό αναδείχθηκε μέσα από την παρουσίαση του βιβλίου των Παναγιώτη Μπελώνη και Πηγής Μπελώνη «Ηράκλειον, SOS Βυθιζόμεθα» που έγινε το βράδυ της Δευτέρας στον κατάμεστο χώρο της παλιάς πισίνας του «Ξενία» λίγα μέτρα από το μνημείο – σύμβολο της ναυτικής τραγωδίας. Πρόκειται για τη συγκλονιστική μαρτυρία του τελευταίου διασωθέντος του πλοίου «Ηράκλειον» στη Φαλκονέρα, του αείμνηστου Παναγιώτη Μπελώνη, πλαισιωμένη από τη μετέπειτα έρευνα της κόρης του Πηγής.
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ
Για το βιβλίο και τις πολιτικές – κοινωνικές προεκτάσεις του ναυαγίου μίλησε αρχικά ο δημοσιογράφος, διευθυντής της εφημερίδας “Χανιώτικα νέα” Παρασκευάς Περάκης επισημαίνοντας την παραστατική περιγραφή. Παράλληλα στάθηκε στο έναυσμα που δόθηκε τότε για άνθιση του συνεταιριστικού κινήματος στα Χανιά με την ίδρυση της ΑΝΕΚ μέσα και από τις δράσεις του «φωτισμένου Ειρηναίου Γαλανάκη» όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.
Από την μεριά της η φιλόλογος, ιστορικός Μαρία Συρρή, με σημαντική συμβολή στην διαδικασία συγγραφής του βιβλίου, επεσήμανε την ιδιαιτερότητα της γραφής στο βιβλίου όπου υπάρχουν δύο άξονες: η αφήγηση του ίδιου του Παναγιώτη Μπελώνη, δηλαδή η άμεση και αυθεντική μαρτυρία του γεγονότος αλλά και τα μετέπειτα γεγονότα όπως τα πληροφορήθηκε μαζί με τα στοιχεία που προέκυψαν από την έρευνα που διεξήγαγε ο ίδιος ή μαζί με την κόρη του και όσα εντοπίστηκαν σε αρχεία και πηγές αργότερα.
«Το βιβλίο στο σύνολό του αποτελεί μαρτυρία και μελέτη, ούτε μυθοπλασία, ούτε μυθιστόρημα», σχολίασε, τονίζοντας την ανάγκη να μιλήσουν και άλλοι για τα γεγονότα της εποχής.
Ο αν. Καθηγητής Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ στο ΑΠΘ Αντώνης Σκαμνάκης τόνισε μεταξύ άλλων ότι το βιβλίο έχει και πολιτικό περιεχόμενο «χωρίς φυσικά να αποτελεί πολιτικό δοκίμιο διότι θίγει τις σχέσεις ενός παρακμιακού και κρατικοδίαιτου εφοπλιστικού κεφαλαίου με τις κυρίαρχες τότε πολιτικές ελίτ, σχέσεις οι οποίες οδηγούσαν πολλές φορές σε αδιαφανείς συναλλαγές και σε γεγονότα όπως το ναυάγιο στη Φαλκονέρα».
Για ένα πλήρες βιβλίο της τραγικής ιστορίας, έκανε λόγο ο δημοσιογράφος, κριτικός βιβλίου Μανώλης Πιμπλής.
Παράλληλα ο κ. Πιμπλής έκανε μια διαφωτιστική αναδρομή στους πολιτικούς συσχετισμούς της εποχής εκείνης που συνδέονται άμεσα με την ναυτική τραγωδία και την ατιμωρισία των ενόχων.
Οι πρωταγωνιστές
Την προσωπική του μαρτυρία από την διάσωση των επιζόντων με το πλοίο του πολεμικού ναυτικού «Σύρος» όπου τότε υπηρετούσε, κατέθεσε ο αντιναύαρχος ΠΝ ε.α Αναστάσιος Δημητρακόπουλος: «Τα αρματαγωγά ήταν ψηλά καράβια με ψηλές πλευρές, ό,τι το πιο ακατάλληλο για διάσωση ναυαγών. Ευτυχώς είχαμε μια ομάδα βατραχανθρώπων οι οποίοι αποδείχθηκαν πολύτιμοι. Ο πρώτος ναυαγός που ανασύραμε ήταν νεκρός. Μετά από αρκετό μεγάλο διάστημα συναντήσαμε και ανασύραμε τον Λαγωνικάκη και τον Κουκουνάκη Ακολούθησε η Ιωάννα… δεν έδειχνε κανένα σημείο ζωής. Μας είχε πιάσει λύσσα, οργή που δεν τα καταφέραμε. Ίσως σε αυτό να είχε συντελέσει το γεγονός ότι ήταν μια νέα κοπέλα και όμορφη. Εκεί απάνω, την ώρα που παρασύρθηκε και δεν την ξανά είδαμε, εντοπίστηκε ο Μπελώνης».
Τον λόγο έλαβε και ο τότε γιατρός του Αρματαγωγού « Σύρος» Ανδρέας Παρασκευόπουλος ο οποίος μίλησε για εκείνες τις πρώτες δραματικές στιγμές που ναυαγοί εντοπίζονταν νεκροί ή ζωντανοί με τραύματα όπως ο Παν. Μπελώνης.
Ο κ. Σταύρος Λαγωνικάκης ένας από τους 47 που διασώθηκαν έλαβε το λόγο στη συνέχεια και αναφέρθηκε στην μαρτυρική εκείνη νύχτα που όπως είπε 55 χρόνια μετά παραμένει ολοζώντανη στο μυαλό του.
Το ναυάγιο του «Ηράκλειον» δεν σημάδεψε μόνον τις ζωές των ανθρώπων που διασώθηκαν και αλλά και τις εκατοντάδες οικογένειες των θυμάτων που έμειναν πίσω, των «ναυαγών της στεριάς» όπως ανέφερε κατά την συγκινητική αφήγηση της προσωπικής του εμπειρίας ο κ. Φάνης Ανδρεαδάκης ο οποίος έχασε τον πατέρα του.
Ο κ. Γιώργιος Αγοραστάκης αναφέρθηκε στο πως βίωσε το τραγικό ναυάγιο η οικογένεια του αφού 2 μέλη της χάθηκαν για πάντα στα νερά της Φαλκονέρας ( μεταξύ αυτών η ξαδέλφη του Άλκηστις Αγοραστάκη και ο θείος του Παν. Κουριδάκης ενώ δύο συγγενείς του διασώθηκαν (Παν. Μπελώνης, Μαν. Καραβιτάκης).
Στο τέλος τον λόγο έλαβε η συγγραφέας Πηγή Μπελώνη η οποία τόνισε ότι η συγγραφή του βιβλίου ήταν μεγάλη επιθυμία του πατέρα της «όχι για να προβάλλει τον εαυτό του ή την οδύσσεια του. Ήθελε «να μάθει ο κόσμος πώς έπνιξαν τους ανθρώπους εκείνο το βράδυ».
Η ίδια προσέθεσε ότι επιθυμία της ήταν το βιβλίο αυτό εκτός από φόρος τιμής να είναι και «η κραυγή των χαμένων, ίδια με την τελευταία τους πριν χαθούν, η κραυγή τους για τα λάθη και τις παραλείψεις του κυρίαρχου κομματικού συστήματος της εποχής».
Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε ο Ματθαίος Φραντζεσκάκης από την Πολιτιστική Εταιρία Κρήτης.
Την εκδήλωση διοργάνωση ο δήμος Χανίων, η Αντιπεριφέρεια Χανίων, το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Χανίων, η Ομοσπονδία Εμπόρων Κρήτης, η Πολιτιστική Εταιρία Κρήτης.
Πηγή: haniotika-nea.gr
