Είναι Καλοκαίρι, αργά το βράδυ, έχουμε πάει απέναντι στο μπαρ του Θάνου, εγώ, η Ζωή και ο Άρης Δαβαράκης, έχουμε πιει, περνάμε ωραία, όταν κάποια στιγμή η Ζωή γυρνάει και μου λέει ταραγμένη:
”Πάμε να φύγουμε από εδώ, αισθάνομαι ότι κινδυνεύω!”
Την κοιτάμε και οι δύο απορημένοι.
”Από τι κινδυνεύεις;” τι ρωτάει ο Άρης.
”Το ένστικτό μου, μου λέει ότι κάτι κακό θα συμβεί εδώ!” του απαντάει και μαζεύει τα πράγματά της.
Είμαστε οι τελευταίοι πελάτες, ο Θάνος περιμένει εμάς για να κλείσει το μαγαζί, πάμε να πληρώσουμε, τα ποτά είναι κερασμένα.
Περνάμε απέναντι και στεκόμαστε μπροστά στην πολυκατοικία που μένουμε μαζί με τον Άρη.
”Πρέπει να πάω στην τουαλέτα”, λέει η Ζωή.
”Πάμε πάνω, στη δική μας” της προτείνω και ανεβαίνουμε στο ρετιρέ της Ερατοσθένους.
Πάει στην τουαλέτα, βγαίνει,
”Πεινάω! μου λέει, ”έχεις κάτι να φάω;”
”Κάτι φασολάκια της μαμάς”.
Τα πήρε, έβγαλα τρεις καρέκλες και καθίσαμε στο μπαλκόνι.
Είχε φεγγάρι, απέναντί μας ο Θάνος έσβησε ένα – ένα τα φώτα του μαγαζιού, κλείδωσε κι έφυγε.
Η Ζωή έτρωγε με όρεξη τα φασολάκια, αρχίσαμε να μιλάμε για το γεγονός στο μπαρ, για προαισθήματα και προειδοποιήσεις που μας στέλνει το ένστικτό μας.
”Δεν ξέρω τι μ’ έπιασε, αλλά αισθάνθηκα πως αν μέναμε λίγο ακόμα, κινδυνεύαμε, αλλά μάλλον έκανα λάθος” λέει η Ζωή.
”Δεν μας πειράζει, ωραία περνάμε και στο μπαλκόνι” λέει ο Άρης.
Κάτι ετοιμάζομαι να πω κι εγώ, αλλά την ίδια στιγμή, ακούγεται ένα Μπααμ! και το μπαρ του Θάνου τινάζεται στον αέρα και ύστερα από λίγο τυλίγεται στις φλόγες!
Μένουμε αποσβολωμένοι, δεν το πιστεύουμε αυτό που βλέπουμε, αν δεν είχαμε φύγει πριν δέκα λεπτά, τώρα θα είμαστε νεκροί!
”Παναγίτσα μου!” λέει η Ζωή και κάνει το σταυρό της ταραγμένη.
Κάνουμε κι εμείς το σταυρό μας, από μακριά ακούγονται σειρήνες και μετά από λίγο φτάνουν οι πυροσβέστες και προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά.
”Ζωή”, της λέω, τελικά το ένστικτό σου ήταν σωστό, μας έσωσε τη ζωή!”
Μας κοιτάζει και τους δύο σαστισμένη, μετά από λίγο επανέρχεται.
”Δεν σας έσωσε το ένστικτό μου. Αν δεν ήθελα να πάω στην τουαλέτα, μπορεί να καθόμασταν ακόμα μπροστά στο μαγαζί και να κουβεντιάζαμε!”
”Τι θες να πεις; Ότι μας έσωσε ένα κατούρημα;”
Το περίφημο τρανταχτό, ανέμελο, σχεδόν επιδεικτικό γέλιο της ακούστηκε σε όλο το Παγκράτι.
Γιώργος Παυριανός
Σαν σήμερα, το 2017, έφυγε από τη ζωή η Ζωή Λάσκαρη.
……………………………………………………………
Πηγή: cosmopoliti. com
Πηγή: Πρόσωπα
