Ἀγαπητοί μου,
Ἑορτάζουμε καί φέτος τήν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Τιμοῦμε τήν ἀμόλυντη Κόρη πού ἄκουσε ἀπό τόν Ἄγγελο Γαβριήλ[1], τόν ἀπεσταλμένο τοῦ Θεοῦ: «…χαῖρε ἐσύ, ἡ προικισμένη μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου, εὐλογημένη ἀπ᾽ τόν Θεό εἶσαι ἐσύ, περισσότερο ἀπ᾽ ὅλες τίς γυναῖκες…»[2], «…Μαριάμ βρῆκες χάρη ἀπό τόν Θεό…»[3]καί πού στή συνέχεια, δέχθηκε τήν ἀναγγελία τοῦ Γαβριήλ ὅτι θά συλλάβει[4]ἐκ Πνεύματος Ἁγίου[5]τόν Ἰησοῦ[6], ὁ Ὁποῖος «…θά γίνει μέγας καί θά ὀνομασθεῖ Υἱός τοῦ Ὑψίστου…»[7].
Μέ χαιρετισμό χάριτος, πρός τήν ἀειπάρθενο Μαρία, ἄνοιξε τό μυστήριο τῆς σάρκωσης τοῦ Χριστοῦ. Ἄν καί ἔγινε ἔτσι, ἐκείνη «…ταράχθηκε ἀπό τόν λόγο του…»[8]καί διερωτήθηκε: «…πῶς θά γίνει αὐτό σέ μένα…»[9], ὁ Γαβριήλ τῆς εἶπε ὅτι: «…Τό Ἅγιο Πνεῦμα θά ἔλθει πάνω σου καί θά σέ ἐπισκιάσει ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτό καί τό ἅγιο παιδί πού θά γεννήσεις θά ὀνομασθεῖ Υἱός τοῦ Θεοῦ…»[10]καί μέ τό δικό της «…γένοιτο…»[11], ἐκτυλίχθηκε τό μυστήριο τῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἀπό τή δοτικότητα αὐτή τῆς Θεοτόκου, ἀπό τά μύχια τῆς ψυχῆς της, πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐκπορεύθηκε ἡ ταπείνωση καί ἡ σωφροσύνη της. Ἡ Ἐκκλησία ἐξυμνῶντας την, μεταξύ τῶν ἄλλων χαιρετισμῶν πού τῆς ἀπευθύνει εἶναι τό: «Χαῖρε Σεμνή…»[12]. Μέ τόν ἐγκωμιασμό: «Χαῖρε Σεμνή…», χαιρετοῦμε οὐσιαστικά τήν ἐπισκιασμένη[13]ἀπό τόν Ὕψιστο παράδοση στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία προβάλλοντας τήν ἀκραιφνῆ σεμνότητα τῆς Παναγίας δέν ἀναφέρεται ἁπλῶς σέ ἕνα φυσικό χάρισμα πού συμβαδίζει μέ κάποια μετριοφροσύνη, ἀλλά στό βίωμα τῆς τέλειας παράδοσης στόν Θεό, διά τῆς χάριτός Του.
Προεκτείνοντας τό παραπάνω, καταλαβαίνουμε συναφῶς ὅτι ἄλλο πρᾶγμα εἶναι ἡ ἀτόφια σεμνότητα καί ἄλλο πρᾶγμα εἶναι ἡ προσποιητή σεμνότητα πού ντύνεται τό δῆθεν, δίνοντας τήν ψευδῆ ἐντύπωση ὅτι ὑπάρχει.
Ἀκόμα, κατανοοῦμε ὅτι ἄλλο πρᾶγμα εἶναι ἡ εὐπρέπεια τῆς δεόμενης σιγῆς ἀπό ἐσωτερική ἐργασία τῆς ψυχῆς καί ἄλλο πρᾶγμα εἶναι ἡ ξιπασιά ἀπό τόν θόρυβο τῆς σαγήνης πού ἐπιδιώκει τήν προβολή.
Ἐπί πλέον, ξέρουμε ἀπό τίς ἐγκόσμιες συνθῆκες ὅτι ἄλλο πρᾶγμα εἶναι ἡ σεμνότητα τοῦ ἀπαραμόρφωτου εὐαγγελικοῦ ἤθους καί ἄλλο πρᾶγμα εἶναι ἡ βελτίωση μέ ἀφηρημένους μηχανικούς κανόνες κοινωνικῆς συμπεριφορᾶς πού δέν ἀντιστοιχοῦν στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Μάλιστα, ἡ ὁλωσδιόλου ὑλιστική ἐποχή μας καί οἱ ἐξαλλοσύνες πού κτίζονται πάνω στό κάνω ὅ,τι θέλω, δέν ὑπολογίζω τίποτα καί δέν ἀκούω κανένα, πρό τοῦ βωμοῦ τῶν σκοπιμοτήτων, ρευστοποιοῦν κυριολεκτικά τόν σεβασμό καί τή σεμνότητα, μέσα στό ἀνελέητο κυνηγητό ἐντυπώσεων τοῦ κόσμου τούτου.
Τήν κατάσταση αὐτή τήν ἐπιτείνουν ἰδεολογίες, μεγαλοστομίες καί ψευδεῖς οὐτοπίες, κατακλύζοντας μέ τά θεωρήματά τους καί μέ τήν «παγγνωσία» τους, τά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης, μέ ψευδεῖς ἐπιχειρηματολογίες, μέ μεθόδους ἀπάτης καί μέ ἀναίσχυντη καπηλία.
Λοιπόν, «Σὲ ἱκετεύω Παρθένε, τὴν ψυχικὴ ταραχὴ καὶ τὴ ζάλη τῆς στενοχώριας νὰ μοῦ τὴν διασκορπίσεις…»[14], ὅπως σοῦ ψάλλουμε στήν Παράκληση.
Σέ παρακαλοῦμε, ταπεινή Κόρη, ἐπίβλεψε, πρός κάθε ἄνθρωπο πού ἀγωνίζεται ἐνάντια στή συνθηκολόγηση μέ τήν ἔπαρση, πού ἀγωνίζεται νά ἔχει ταπείνωση μέ τόν τρόπο πού θέλει ὁ Θεός, γιά νά κρατηθεῖ σεμνός, ἀποβάλλοντας τή σκλαβιά τῆς φιλαυτίας.
Σεμνή, Πανάχραντε, σέ σένα δόθηκε ἡ μεγαλύτερη οὐράνια εὐλογία πού χορηγήθηκε ποτέ σέ ἄνθρωπο, πού δόθηκε ποτέ στό γένος τῶν ἀνθρώπων. Σέ μακαρίζουμε σήμερα κατά τήν Κοίμησή σου, ἐσένα τό πανόραμα τῆς σεμνότητας. Καταφεύγουμε σέ σένα κλυδωνιζόμενοι καί ἀμαυρωμένοι καί ζητοῦμε τίς πρεσβείες σου γιά νά γιατρέψουμε τήν κάκωση ἀπό τήν ἀλαζονεία μας.
Πρέσβευε, Μητέρα τοῦ Κυρίου, πρός τόν Θεό γιά νά εἰσοδεύσουμε στέρεα στήν ἔνθεη σωφροσύνη ἀπό τήν ὑψηλοφροσύνη, μέ εὐπρεπῆ πίστη πού θά στρέφεται στήν πράξη, ὑπό τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπως ἀντηχεῖ διαμέσου τῆς Ἐκκλησίας, ἐνσταλάζοντας στίς καρδιές μας ταπείνωση καί σεμνότητα.
Μέ πατρικές εὐχές
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Μακάριος
[2]. …χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν…, Λουκ.1,28.
[3]. …Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ…, Λουκ.1,31.
[7]….ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται…, Λουκ.1,32.
[8]….διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ αὐτοῦ…, Λουκ.1,29.
[9]….πῶς ἔσται μοι τοῦτο…, Λουκ.1,34.
[10]. …Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ…, Λουκ.1,35.
[12].Θεοτοκίο τῶν νεκρωσίμων Εὐλογηταρίων.
[14]….Ἱκετεύω, Παρθένε, τὸν ψυχικὸν τάραχον, καὶ τῆς ἀθυμίας τὴν ζάλην, διασκεδάσαι μου…, Γ΄ Ὠδή τοῦ Μικροῦ Παρακλητικοῦ Κανόνα.
