Του Κωστή Λαγουδιανάκη
Του Με την Επανωσήφεια τ’ Αϊ-Γιωργιού τη χάρη
βιβλιοπαρουσίαση γράφει το καλαντάρι.
Από την Ιερά Μονή απ’ τον Επάνω Σήφη
Βιβλιοπαρουσίαση και εκλογών οι ψήφοι.
Φιλοαγιονορείτικη μάζωξη ξαστερώνει
«Στον Άθω φτερουγίσματα» του Στιβακτάκη Αντώνη.
Χώμα επανωσήφειο τα πόδια μας πατούνε
και οι φτερούγες τ’ ομυαλού για τ’ Όρος θα πετούνε.
Για τ’ Όρος φτερουγίσματα πνεματικό ταξίδι
και ούριο τον άνεμο τ’ Αντώνη η μπένα δίδει
Στον Άθω τον πανίερο, τόπο το μυροβόλο
στσ’ Ορθόδοξης παράδοσης τόπο το φεγγοβόλο.
Χώμα τ’ αγιονορείτικο το βλοημένο χώμα
από τη γης φεγγοβολά ως τ’ ουρανού το δώμα.
Στην τρίποδη Χαλκιδική, Παλλήνη, Σιθωνία
κι Άθως ο αγιορείτικος ορθόδοξη λυχνία.
«Το πάλαι μεν το ιερόν», το Άγιον το Όρος,
τόπος απού καρποφορεί αγιασμένος σπόρος.
Άγιον Όρος τρίπαλιο, περβόλι Παναγίας
Ορθόδοξης τριαδικής θείας υμνολογίας.
Του Στιβακτάκη οι γραφές τάξε λιβανιστήρια
μας ταξιδεύουν νοερά στ’ Αθωνομοναστήρια.
Μεγίστης Λαύρας η μονή, Ιβήρων, Χιλανδάρι
Κωσταμονίτου κι άγιος Παύλος και Δοχειάρι.
Ζωγράφου, Βατοπέδιον κι οσίου Γρηγορίου
Μονή του παντοκράτορος και του Διονυσίου.
Κουτλουμουσίου, Σίμωνος Πέτρας και Φιλοθέου,
Αγίου Παντελεήμονος, μονή του Εσφιγμένου.
Ξηροποτάμου η μονή και Ξενοφώντος ψάλλου
Σταυρονικήτα είκοσι μαζί με Καρακάλλου.
Στ’ Όρος αποδιαφώτιστα,πριχού το καλημέρα
Ύμνοι και παρακάλεσες για τη θεομητέρα.
Ολημερνίς οι προσευχές και τα νυχτοκαντήλια
απείς θ’ ανάψουνε κι αυτά «χαίρε» γροικούνται χίλια.
Όνειρο κάθα χρισιανού σκιας μια φορά στη ζήση
τ’ Όρος να δουν τα μάθια ντου και να το προσκυνήσει.
Τάλαντο τ’ αγιορείτικο ν’ ακούσει να σημάνει
και πανεμιδερό ψυχής στ’ Όρος να βρει λιμάνι.
Η Κρήτη μας χρόνους πολλούς περίσσα βλοημένη
με τ’ Αγιο τ’ Όρος ορτακιά γερή βαστά και δένει.
Αρίφνητοι κι οι Κρητικοί με «ένθεον το πάθος»
με ράσο που τιμήσανε κι αγκάλιασε ο Άθως.
Ει’ γ-κι άλλοι που δε φόρεσαν ράσο και πετραχήλι
που τ’ όρος με καρδιά τιμούν και του πνεμάτου χείλη.
Αναμεσώς στσι διαλεχτούς στσι φιλοαγιορείτες
του Στιβακτάκη ξέκορφες του πνέματος οι λήτες.
Δεν είναι μια δεν είναι δυο κοντά σαράντα φτάνει
φορές απού τ’ αντίκρισε τση Δάφνης το λιμάνι.
Ο πόθος του ο διακαής δια τας «πηγάς υδάτων»
είν’ «αδιαλείπτως» οδηγός αθωνικών βημάτων.
Οι πρώτες και οι έσχατες του Όρους εμπειρίες
σόγεμες ξετελεύγουνε πνεματικές υδρίες.
Όσα θωρεί κι όσα γροικά και όσα ντουχιουντίζει
πιάνει μολύβι και χαρτί κι αθάνατα τα χρίζει.
Μάθια ψυχής έχει ανοιχτά και βλέπει, βλέπει, βλέπει
και ριζοθεμελιώνει τα με μια βιβλιοσκέπη.
Χρόνους πολλούς μ’ αθωνικές πολύπλουμες αράδες
κι απού βαστά λογαριασμό μετρά τσι με χιλιάδες.
Στον Άθω φτερουγίσματα είναι το στερνοπούλι
ώσαμ’ εδά, γιατί θα ‘ρθεί και νέικο μαξούλι.
Ο καστρινός ο Σύλλογος «Φίλοι τ’ Αγίου Όρους
ριφνά για τους πανάχραντους τσ’ αθωνικούς τσι σπόρους.
Κι εξέτρεξε να ρθεί στο φως με βιβλιοκονάκι
το νέο του το πόνημα τ’ Αντώνη Στιβακτάκη.
Στον «΄Αθω φτερουγίσματα» του Στιβακτάκη Αντώνη,
εκειά που κάθε πατουχιά στα ξέκορφα ξαμώνει.
Στον ΄Αθω φτερουγίσματα με τση ψυχής φτερούγες
ξαμώνουνε τσ’ ουράνιες τσ’ αγιασμένες ρούγες.
Στον ΄Αθω φτερουγίσματα και με τ’ Αντώνη μπένα
που κάθ’ αθωνική στιγμή πνεματική ‘ναι γέννα.
Αναθιβάνει Γέροντες Πατέρες Αγιορείτες
Σπήλαια, Ιερές Μονές, Ασκηταριά και Σκήτες.
Σαφί βαστά στη χέρα ντου του πνέματος το γράδο
και πίστη,τη «χωριάτικη»,των παππουδολαλάδω.
Η κάθ’ αράδα τση γραφής πνέματος είναι σπόρος
κι επίγειο παράδεισο λογιάζει τ’ αγιονόρος.
Στση Παναγίας προσκαλεί τ’ ώριο το περιβόλι,
αγιοτικές μοσκοβολιές να μυριστούμε όλοι.
Τση φύσης οι μοσκοβολιές κι αυτές γερά κλουθούνε
δάφνη, μερθιά και ρίγανη την ευωδιά σκορπούνε.
Ζάλο το ζάλο προπατεί, δείχνει τση ζήσης τ’ άστρα
στα κάστρα τα πνεματικά, τσ’ ορθοδοξίας κάστρα.
Μαζώνει στην απλωταριά τσ’ αθωνικές εικόνες
κι αποσπερίζουνε μαζί παλαιϊνοί αιώνες.
Βρύσες που τρέχουν «ύδωρ ζων», βρύσες ζωής ανοίγει
το χώμα και τα γήινα με τσ’ ορανούς τα σμίγει.
Με τη «βοώσα σιωπή» τ’ ΄Αθωνα συγκλονίζει
στα βάθη τση καρδιάς μιλεί και την καλοστρατίζει.
Σε στράτες κακοτράχαλες, Καρούλια, Κατουνάκια
τσι σοπατίζει με «ροές δακρύων» σαν κανάκια.
Γραφές που κελαρύζουνε νάματ’ αγιασμένα
και δάκρυα μαρτυρικά «πολυπεποκιλμένα».
Στην άνυδρη την έρημο νερό που δροσερεύει
τω γεροντάδω ‘ν’ εσμιγά δρόσος που συντροφεύει.
Κι «ερωδιοί μελωδικοί» και το «αρχαίον κάλλος»
εν όρει το αθωνικόν συμπροπατούν παγκάλως.
Μεστές οι στιβακτάκειες οι αθωνοσελίδες,
δείχνουν τη στράτα του Θεού και πίστης αντηρίδες.
«Φως ιλαρόν» «φιλόϋλον το πυρ» μεμιάς θα σβήσει
«άϋλον πυρ της θεϊκής αγάπης»θα φωτίσει.
Θερμή ‘ν’ η παρακάλεση αγία Παναγία
Για τον Αντώνη χάριζε πολύχρονη υγεία.
Γερός να στέκει εφτάγερος στση ζήσης το πεζούλι
κι εμείς θα τ’ ανημένομε το νέικο μαξούλι.
