Κείμενο: Γεώργιος Χουστουλάκης
Αν σήμερα η Κρήτη πρέπει να καυχιέται για κάποια νέα ακούσματα, κάποια από αυτά, θα είναι σίγουρα τα τραγούδια του Αντώνη Κουκλινού! Ο βασικός λόγος που το πιστεύω αυτό, είναι που αφενός δεν ξεφεύγουν από την μουσική κρητική παράδοση, αλλά συνάμα αποβάλουν εκείνο τον κλασικό μονότονο ήχο της παλιάς λύρας, που για μεν τους ντόπιους μπορεί να άρεσε, γιατί έβγαζε συναίσθημα και κέφι, στους ξένους όμως ακουγόταν σαν μονότονος ήχος, και καμιά φορά βαρετός! Εδώ τώρα έρχεται ο Αντώνης Κουκλινός, και καταφέρνει με στίχους δικούς του, μουσική και ενορχήστρωση δική του, να φτιάξει δυο δίσκους, που να αρέσουν όχι μόνο σους ντόπιους, αλλά σε όλους τους έλληνες! Ο λόγος? Γιατί διατηρεί την βυζαντινή χροιά που έχουν τα γνήσια κρητικά ακούσματα! Προσθέτει όργανα, περισσότερα η λιγότερα ανάλογα το κομμάτι. Προσθέτει λαούτα και μαντολίνο, ανάλογα για το τι μιλάει το κάθε τραγούδι. Προσθέτει ακόμα και βιολί, για να πάρει χρώμα ένας σκοπός, αφού πρόκειται για Κισσαμίτικο χρώμα..! Είναι σαν ένα κρασί καλό που έχει εξ’ αρχής καλή «βάση», δηλαδή έχει πολλές ποικιλίες σταφυλιών στο σωστό ποσοστό, πράγμα που κάνει τον μούστο από το ξεκίνημά του κιόλας να έχει μεγάλες προοπτικές! Έτσι ακριβώς είναι και η δουλειά του Αντώνη Κουκλινού, μεθυστική με πλούσιο από το άρωμα της Κρήτης! Αισθάνομαι τυχερός, που είχα τη δυνατότητα να παρακολουθώ την εργασία αυτή εν τη γενέσει της, αφού είχα ακούσματα από τους πρώτους ακροατές πολύ πριν τη κυκλοφορία τους! Η όλη εργασία με τα δυο διαφορετικά cd, επειδή έχουν δημιουργηθεί σε διαφορετικούς χρόνους, απλά ονομάζονται «Οι μουσικές μου πεθυμιές» «Μέρος Πρώτο» και «Μέρος Δεύτερο».
Η σπουδαιότερη βέβαια επιτυχία του Κουκλινού σε αυτούς τους δίσκους, έγκειται στην ικανότητα του, να διαλέγει ο ίδιος για ερμηνευτή, τον κατάλληλο κρητικό καλλιτέχνη, και να γράφει στίχους και μουσική, προσαρμοσμένη πάνω του , ώστε να βγαίνει έτσι το σωστό συναίσθημα, χωρίς να ακούγονται ξένοι οι στίχοι από ξένο καλλιτέχνη!
Χρησιμοποίησε ο Κουκλινός διάφορα λαγούτα ανάλογα τον κάθε σκοπό, και διάφορες λύρες επίσης για τον ίδιο λόγο. Όποιος πράγματι ακούσει τα τραγούδια αυτά, θα καταλάβει ότι είναι κομμένα και ραμμένα, πράγματι στη φωνή του κάθε καλλιτέχνη!
Συμμετοχές καλλιτεχνών
Όλη η παραγωγή των δίσκων, αλλά και η διακίνηση, έγινε όπως προαναφέραμε, με ευθύνη και έξοδα το Κουκλινού! Τα περισσότερα όργανα τα παίζει ο Γιάννης Χαραλαμπάκης, και λύρα παίζουν διάφοροι, όπως ο Μιχάλης Τζαγκαράκης, ο Κανάκης Κουκλινός, ο Μανιός Κουκλινός, ο Γιάννης Τσουρδαλάκης, ο Γιάννης Χαραλαμπάκης, παίζει κρητικιά και ποντιακή λύρα, βιολί, καθώς και όλα τα λαγούτα και μαντολίνο! Κιθάρες ο Μανώλης Δρύμης, πνευστά ο Δήμος Περάκης,.
Στην ηχοληψία, στα ρεμίξ, κιθάρες και κρουστά είναι ο Μιχάλης Μαυράκης, που διέθεσε και το στούντιο, αλλά βέβαια πάντα με ευθύνη του Κουκλινού.
Η Κατερίνα Κουκλινού Καπελλάκη που ειναι ανηψιά του Κουκλινού, αν και μένει στην Αυστραλία, εκείνη έκανε την σχεδίαση στα εξώφυλλα και το ένθετο και στα δύο cd.
Συμμετοχή επίσης σε στίχους έχει και η Ματίνα Καράλη. Το δεύτερο cd στο ένθετο, που περιέχει μέσα το σκίτσο του Αντώνη Κουκλινού, το ζωγράφισε η Μαρία Βούρη, Έχει κυκλοφορήσει και βιβλίο με μαντινάδες του πριν πέντε χρόνια, με τίτλο «Όσα έχω πει», που το έχει επιμεληθεί η Ματίνα Καράλη.
Όλοι του οι στίχοι είναι βγαλμένοι από την ανθρώπινη ψυχή, βοηθούμενος από τις γνήσιες κρητικές καταβολές του, καθ’ ότι είναι και γνώστης καλός της κρητικής ντοπιολαλιάς, ειδικά των περιοχών του Ψηλορείτη!
και τη φωτογράφιση στο στούντιο, την έκανε ο Spyros Tavladorakis.
Παρασκινιακά
Κάποιος φίλος ονόματι Παναγιώτης Σπέης, με καταγωγή από την Τρίπολη που είναι καπετάνιος, άκουσε από το τηλέφωνο κάποια κομμάτια, όταν ο Κουκλινός τα έφτιαχνε ακόμα στο στούντιο. Ο άνθρωπος αυτός επειδή έχει μεγάλο δέσιμο με τη Κρήτη, και από ιδιαίτερο μεράκι φτιάχνει λύρες, φιλικά έστειλε δυο τότε στον Κουκλινό, για να τις χρησιμοποιήσει στις εγγραφές του! Ο λόγος ήταν, γιατί απλά ξετρελάθηκε με τη μουσική του Κουκλινού! Αυτό και μόνο μαρτυρά, πως μπορεί να είναι καπετάνιος ο άνθρωπος, αλλά το δέσιμο του με τη Κρήτη είναι πράγματι μεγάλο! Πράγματι ο Κουκλινός, τη μία από τις δύο αυτές λύρες , τη πιο μικρή, τη χρησιμοποίησε, σε ένα φανταστικό συρτό που παίζει ο μεγάλος δημιουργός Μιχάλης Τζαγκαράκης, και σε ένα σιγανό που παίζει ο Χαραλαμπάκης ο Γιάννης, γιατί διαπίστωσε ο Αντώνης, πως αν και μικρό το λυράκι αυτό, έχει ιδιαίτερο άκουσμα, που σου θυμίζει ηχόχρωμα πενήντα χρόνια πριν!
Ακόμα στο πρώτο cd σε ένα σκοπό, παίζει ο Κανάκης Κουκλινός με τη λύρα του πατέρα του επίσης Κανάκης Κουκλινός, ο αξέχαστος καλλιτέχνης, που σκοτώσανε οι Γερμανοί στα Σκούρβουλα, ο οποίος έπαιζε κάποτε, με τον μεγάλο διδάσκαλο , τον Λευτέρη τον Γαλιανό! Από τον ξάδερφό του λοιπόν τον Κανάκη, αλλα και από τον αδερφό του το Μανιό Κουκλινό που παίζανε με το Σπυριδόκωστα σε πολλά γλέντια και παρέες, πήρε τα πρώτα ακούσματα, και διδάχτηκε λαούτο και ο Αντώνης. Μετέπειτα θαύμασε σε γλέντια τον Σηφογιωργάκη με τη καταπληκτική «μπένα» στο λαγούτο του Μαρκογιάννη και το Νίκο Σκευάκη με τον αείμνηστο Νίκο Καδιανό στο λαγούτο.
Η γνώμη μου για τον Αντώνη και τη μουσική του
O Αντώνης ο Κουκλινός, για μένα αλλά και για όλους τους Μεσαρίτες, δεν υπήρξε ποτέ άνθρωπος της προχειρότητας. Για να κάνει μια δουλειά, οποιαδήποτε είναι αυτή, δεν την φτιάχνει ποτέ στο πόδι! Θα την δουλεύει πολύ καιρό, μπορεί και χρόνια, μέχρι να τη διαμορφώσει όπως της αρμόζει, και να τη φέρει εκεί που θέλει!
Το αποτέλεσμα θα είναι βέβαια άψογο, και θα ικανοποιεί και τα πιο απαιτητικά γούστα! Ο άσσος βέβαια που έχει στο μανίκι του , είναι η ικανότητά του να γράφει καταπληκτικούς στίχους!
Οι δίσκοι του και οι δύο είναι και ακουστικοί αλλά και του γλεντιού! Εναλλάσσονται εδώ τα ερωτικά παραπονιάρικα για χαμένους έρωτες, με εκείνα του κεφιού και του χορού! Ιδανική εικόνα είναι, αν φανταστούμε πως είναι όλοι στο τραπέζι, και το στέρεο να παίζει τα τραγούδια του Κουκλινού σαν μουσική υπόκρουση, σαν ένα ηχητικό χαλί που θα σκορπίσει ολόγυρα αρμονία στην ατμόσφαιρα! Τι ομορφότερη πραγματικά εικόνα, από το να έχει ο πατέρας καλεσμένους κουμπάρους ή προσεχώς συμπεθέρους, παρέα και η κοπελιά η «μπεγεντισμένη», να υπάρχει η κατάλληλη ευθυμία, και από τα μπασάτα ηχεία, να απλώνεται η μουσική της γλυκιάς μελωδικής λύρας, και το τραγούδι: «Έπλεξα νε τα γιασεμιά στη πόρτα στην αυλής σου, και δε βγορίζει να σε ιδω, αν είσαι αμοναχή σου…»! Είναι σίγουρο πάντως, πως κάποια τραγούδια του Κουκλινού, όπως το: «Εγώ για σένα τραγουδώ γιατί είσαι ο καημός μου», πιστεύω ότι θα τύχει πανελλήνιας εμβέλειας σύντομα, αλλά ήδη το τραγούδι που παίζεται καθημερινά σε όλα τα ραδιόφωνα εδώ και δύο χρόνια, μάλιστα με μεγάλη επιτυχία είναι το: «Ποιά μυρισμένη αγκαλιά», που το ερμηνεύει μαζί με το Πέτρο Μαρούλη!
Από το δεύτερο CD που κυκλοφορεί πρόσφατα μεγάλα ονόματα έχουν ερμηνεύσει τα τραγούδια του, διαβάσετε για να καταλάβετε:
Γιώργος Παπαδάκης, Μιχάλης Τζαγκαράκης, Γιώργος Μανωλιούδης, Πέτρος Μαρούλης, Κωστής Σαριδάκης, Μιχάλης Πετσάκης, Γιάννης Τσουρδαλάκης, Ηλίας Σαβάκης, Γιάννης Χαραλαμπάκης, Ματία Παγώνη.
Αυτό το διάστημα ετοιμάζει το τρίτο μέρος από τις «μουσικές πεθυμιές», και ένα από τα ονόματα που θα έχει συμμετοχή είναι η Πελαγία Ροδουσάκη, κόρη του Ηρακλή Ροδουσάκη παλιού λαγουθιέρη από τη Γαλιά.
Πολλά μπορούσα να πω για τον φίλο μου τον Αντώνη Κουκλινό, όπως ότι υπήρξε επαγγελματίας στο λαούτο για πολλά χρόνια στα γλέντια, έγινε μεγάλος δάσκαλος σε πολλά, αλλά παρ’ όλα ταύτα παρέμεινε σεμνός, καλόκαρδος ευγενής και αγαπητός σε όλους!
Fotos: Αντώνης Κουκλινός
