Της Ζαμπίας Λαζανάκη
Δε ξέρω πότε πέρασαν τα χρόνια.
Δεν κατάλαβα πότε μεγάλωσες.
Ήσουν το μικρό μας.
Μας ξεγέλάσες όλους και πήγες κι έδωσες πανελλήνιες μικρό παιδί…
Μα πανελλήνιες ;
Πότε πρόλαβες να μεγαλώσεις;
Πότε πρόλαβες να βάλεις σε τάξη τα γράμματα του ονόματος σου ;
Πότε πρόλαβες να μάθεις όλες τις ορθογραφίες;
Και έφτασαν τα λάθη που έκανες;
Χώρεσαν τα ρούχα του έφηβου πάνω σου;
Μα πανελλήνιες μικρό παιδί;
Ξέρεις τι είναι οι πανελλήνιες;
Ξέρεις τι είναι να κρατάς το στυλό και να ακούς την καρδιά σου, την καρδιά του παιδιού που κάθεται μπροστά σου ,την καρδιά του παιδιού που κάθεται πίσω σου;
Να αφήνεις το στυλό κι αυτές οι καρδιές να συνεχίζουν να χορεύουν σε πολεμικό χορό…
Και αντέχει η καρδιά σου να χορεύει τέτοιους χορούς;
Αντέχει;
Μα πανελλήνιες μικρό παιδί;
“Τι;
Τι λες βρε Κατερίνα;
Πέρασε;
Πέρασε ο μικρός μας.
Ο Χριστόφορος μας!
Ο Χριστοφοράκος μας!
Πάλι κλαίει η Μαρία;
Κι εσύ κλαις;”
-Χριστόφορε έλα να σε αγκαλιάσω.
Για να σε δω…
Ψήλωσες…πολύ!
* Στο Χριστόφορο Λαζανάκη (από τον Αμπελούζο και τον Άγιο Θωμά), γιο του Γιώργου και της Κατερίνας, το “e-mesara.gr” εύχεται καλές σπουδές και καλή σταδιοδρομία…
