Αύγουστος 1974!
Δεύτερος Αττίλας σε εξέλιξη….
Οι μάχες δεν έχουν σταμάτημα!
Ένα από τα παλικάρια που χάθηκαν σαν σήμερα, 16 Αυγούστου, ήταν και ο Μηνάς Γιαννακάκης, ο νεαρός δεκανέας από τον Άγιο Ιωάννη Φαιστού.
Ο λόγος στον Βαγγέλης Μπραουδάκης, από τα Χανιά, ήταν από τους τελευταίους ανθρώπους που τον είδαν τραυματισμένο, αλλά ζωντανό.«Είχα πάει στην Κύπρο έξη μήνες νωρίτερα από το Μηνά και την παραμονή του πολέμου, στις 19 Ιουλίου, αναχωρήσαμε με το πολεμικό πλοίο «Λέσβος» για να επιστρέψουμε στην Ελλάδα.
Μόλις μάθαμε για την τουρκική επέμβαση, γυρίσαμε πίσω και αποβιβαστήκαμε στην Πάφο. Ήμασταν 450-500 στρατιώτες. Προωθηθήκαμε στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, στο δυτικό τομέα της Λευκωσίας, που βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο τουρκικό στρατόπεδο. Από εκεί δίναμε σκληρές μάχες στις οποίες έπαιρνε μέρος ο Μηνάς.
Από 14 έως 16 Αυγούστου, δεχόμασταν σκληρή επίθεση από ξηρά και αέρα. Η μεγαλύτερη δύναμη είχε αποχωρήσει και είχαμε μείνει περίπου 300 άτομα. Γινόταν μακελειό, οι Τούρκοι μας χτυπούσαν από παντού, χάσαμε 68 στρατιώτες και άλλοι 45 είχαν τραυματιστεί σοβαρά.
Στις 16 Αυγούστου, λίγο πριν υπογραφεί η εκεχειρία, τραυματίστηκε ο Μηνάς. Ένας από εμάς, τον πήρε στην πλάτη του και άρχισε να ανηφορίζει στο λόφο κοντά σε ένα ελληνοαγγλικό σχολείο. Εκεί δέχτηκαν καταιγισμό πυρών και τα περισσότερα, τα πήρε ο Μηνάς. Ο άλλος στρατιώτης, τραυματίας και αυτός, δεν μπορούσε να τον κουβαλήσει , ο Μηνάς δεν ήθελε να τον επιβαρύνει, του είπε να φύγει , όπως και έκανε, αλλιώς θα σκοτωνόταν. Όταν έφυγε, ο Μηνάς, δεν είχε ακόμα ξεψυχήσει», μας είπε.
Ο Μηνάς, πέθανε και όταν λίγο αργότερα, οι Ελληνικές δυνάμεις άρχισαν να μαζεύουν τους νεκρούς, σε πολλούς από αυτούς δεν βρήκαν στοιχεία ή ήταν ήδη σε κατάσταση αποσύνθεσης. Πριν μερικά χρόνια, βρέθηκε ένας τάφος με το όνομα του, και τότε πήγαν στο χωριό του, ένας αξιωματικός του ελληνικού στρατού, ένας ανθρωπολόγος και πήραν δείγματα αίματος, από τη μητέρα του, τον αδελφό του το Γιώργο και τον ανιψιό του, γιό του Γιώργου Γιαννακάκη, που ήταν βαφτισμένος Μηνάς, στη μνήμη του άτυχου θείου που είχε χαθεί… Επίσης, έγιναν μετρήσεις των μορφολογικών τους χαρακτηριστικών .
Με την ανάλυση DNA, προέκυψε ότι δεν ήταν αυτός ο νεκρός τους. Η έρευνα όμως συνεχίστηκε και σε άλλα οστά.
Όπως προέκυψε ο Μηνάς είχε ταφεί σε ένα ομαδικό τάφο, στα Λακατάμια, και στα οστά του υπήρχαν ακόμα υπολείμματα της ελληνικής σημαίας. Τον Νοέμβριο του 2007, ξαναπήγαν στον Άγιο Ιωάννη Φαιστού, ένας ταξίαρχος του Ελληνικού Στρατού, εκπρόσωπος της Κυπριακής Προεδρίας, ο ανθρωπολόγος και ένας ψυχολόγος. Τότε τους ανακοίνωσαν ότι είχαν ταυτοποιηθεί τα οστά του Μηνά, με βάση το DNA .
Η μάνα του Μηνά Γιαννακάκη, θρήνησε ξανά για το γιό της. Οι σκηνές ήταν συγκλονιστικές όχι μόνο γιατί έμπαινε ένα οδυνηρό τέλος στην αναζήτηση του αγνοούμενου φαντάρου, αλλά γιατί και ο άλλος Μηνάς, ο νεότερος, ο ανιψιός του, δεν βρισκόταν πια στη ζωή. Στα 17 του χρόνια, είχε σκοτωθεί σε τροχαίο δυστύχημα… Οι γονείς του, βουρκώνουν όταν αναπόφευκτα, συνδέουν τη μοίρα θείου και ανιψιού που είχαν το ίδιο όνομα και χάθηκαν με τραγικό τρόπο, τόσο νέοι και οι δύο.
Ο (πρώην) Δήμος Τυμπακίου, θέλοντας να τιμήσει το ηρωικό στρατιώτη από τον Άγιο Ιωάννη, ανέγειρε ηρώο στο χωριό του. Τα οστά μεταφέρθηκαν με πολεμικό αεροπλάνο στο Ηράκλειο και στη συνέχεια με τη συνοδεία στρατιωτικού αγήματος στο χωριό του. Τελέστηκε τρισάγιο στο σημείο του ηρώου, από το Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας κ. Μακάριο και στη συνέχεια μίλησε ο τότε δήμαρχος Αντώνης Χαραλαμπάκης. Στην τελετή, πήραν μέρος βαθμοφόροι του Στρατού, βετεράνοι της Κύπρου και οι εκπρόσωποι της Πολιτείας. Ήταν 7 του Φλεβάρη του 2008…
Ο Μηνάς Γιαννακάκης, όταν χάθηκε ήταν μόλις 21 χρονών…
Αθάνατος!
Πηγή: patris.gr
