Σταύρος Μπιτσάκης ΗΡΩΑΣ
Δ/κτης 2ου Λόχου 256ΤΠ 1974
Ε Φ Ε Δ Ρ Ο Σ ανθυπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στην ηρωομάνα Κρήτη.
Μετά την ολοκλήρωση της θητείας του, παρέμεινε «εξ ανακατατάξεως» στο στράτευμα.
Μετατέθηκε στην Εθνική Φρουρά στην Κύπρο.
Το 1973-74 υπηρετούσε, ως διοικητής του 2ου Λόχου του 256 Τάγματος Πεζικού που είχε τέσσερα φυλάκια ανατολικά του τουρκικού οχυρωμένου θύλακα της ΤΜΤ της Λεύκας και ένα δυτικά του τ/κ χωριού Καζιβερά.
Έδρα του 2ου Λόχου, τα «Χαλάσματα» στο δρόμο μεταξύ Πεντάγιας – Καλού Χωρίου Λεύκας.
Ανατολικά της Λεύκας, με έδρα τον Ξερό ήσαν τα φυλάκια του 1ου Λόχου.
Χώροι όπου στέλνονταν να υπηρετήσουν οι των δυσμενών μεταθέσεων. «Απόκληροι, ξεχασμένοι και… παραπτωματίες» άλλων μονάδων της ΕΦ.
Η λεβεντιά, ο χαρακτήρας, τα μπέσα του 25χρονου Μπιτσάκη, μετέτρεπαν τη «δυσμένεια» σε περηφάνια.
Ηγήτορας που ενέπνεε με το προσωπικό του παράδειγμα.
Και κέρδιζε την πειθαρχία των 19ρηδων ως ανταπόδοση.
Ε Π Ι Κ Ε Φ Α Λ Η Σ μπήκε μπαρουτοκαπνισμένος στο καταληφθέν οχυρό της Λεύκας, 22 Ιουλίου 1974.
Περήφανος κράδαινε λάφυρο ένα τουρκικό «Τόμσον» με τ’ αρχικά της ΤΜΤ βαθειά χαραγμένα στο μέταλλό του:
«Θα το πάω στην Κρήτη, στον πατέρα μου να το κρεμάσουμε στον τοίχο μαζί με τα δικά του λάφυρα».
Δεν πρόλαβε.
Το πήγε, ο γενναίος, στη μάχη της 31ης Ιουλίου – 1ης Αυγούστου, στα δυτικά υψώματα στο χωριό Αγριδάκι στον Πενταδάκτυλο.
Το πήγε, το ατρόμητο παλικάρι, στη μεγάλη μάχη – μακελειό της 6ης Αυγούστου, Καραβά και Λαπήθου.
Όπου, σαν άλλος Λεωνίδας με τους 300 του, αναμετρήθηκε με τις υπέρτερες ορδές της 28ης Μεραρχίας του Αττίλα, στις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες.
Εκεί, στη μάχη της Αϊρκώτισσας τον γάζωσαν τα πυρά της λεβεντοκτόνας τουρκικής ενέδρας, καθώς μαρτυρούν οι ηρωικοί του συμπολεμιστές, ανάμεσά τους διασωθέντες, ο Νίκος ο Παναγή κι ο Νίκος ο Μαρκίδης και τά ‘γραψε ο Πάνος Ι. Μυρτιώτης στο βιβλίο του «256 Τάγμα Πεζικού: Χρονικό».
Σ Τ Α Υ Ρ Ο Σ ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ
του Ευτύχιου και της Αργυρώς.
Γεννήθηκε στις 19 Μαΐου 1949 στα Χανιά της Κρήτης. Αποφοίτησε από τη ΣΕΑΠ, υπηρέτησε στις Σέρρες και στην Κύπρο.
Έπεσε μαχόμενος, διοικητής λόχου, 6.8.74 στη μάχη Καραβά Λαπήθου.
Ο μόνος Ελλαδίτης ανάμεσα στους ηρωικούς 58 νεκρούς και αγνοούμενους πολεμιστές του 256ΤΠ.
Για τους οποίους η τελετή μνήμης και τιμής, την ερχόμενη Κυριακή 5 Αυγούστου 2018 στο Μνημείο τους στην είσοδο της Ευρύχου.
Στον λευκό τοίχο της έδρας του λόχου του στην Πεντάγια, ο Σταύρος Μπιτσάκης, μόλις μετατέθηκε εκεί, είχε φροντίσει, με προσεγμένο γαλάζιο, τους στίχους του ποιητή
«Αν είναι να πεθάνει κανείς για την Ελλάδα,
θεία είν΄η δάφνη. Μια φορά κανείς πεθαίνει»…
Πηγή: malkidis.blogspot.com – ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
