Γράφει η Έφη Μιχελάκη*
Στόλισε Απρίλης τσοι κορφές και πλούμισε τα πλάγια,
και ξανακαινουργιώσανε ούλα τα ξεροτόπια,
κι οι κάμποι ελουλουδίσασι, κι οι ρεματιές ανθίσα(ν)
και τα σπαρτά εθεργιέψανε, τα λιόδεντρα ελουβίσα(ν).
Τα χελιδόνια εφτάξασι, κι ο κοτσυφός αυγώνει,
ατσέλεγας εταίριαξε, πέρδικα ζευγαρώνει.
Κι αρισμαρής ολάνθιστος απάνω στο περβάζι
κι αυτός μιλεί και μολογά για τσ’ Άνοιξης το νάζι!!
– Να σε χαρύνω Απρίλη μου, να μην ανεγυρίσεις!
Ξεσούβιασε την Άνοιξη, κάμε καλοσυνάδες!
Κάμε μου σκιάς ανεβροχές να πορπατώ στοι στράτες.
Να στολιστώ για τσ’ έμορφες, να σμίξω με τσ’ αφράτες,
να ροζονάρω με ξανθές και με γαλανομάτες,
να παίξω με τσοι καστανές και με τσοι μαυρομάτες!!
Μα εγούγια μου του τσιφτελή, βορρές γυρίζει πάλι…
Ώρα σας καλή.
Γλωσσάρι :
Λουβί – κάψα του φυτού
Ατσέλεγας – σπουργίτι
Αρισμαρής – δεντρολίβανο
Ξεσουβιάζω – παρακινώ
Καλοσυνάδα – καλοκαιρία
Ροζονάρω – κουβεντιάζω
Εγούγια μου – αλίμονο μου
Τσιφτελής – άτυχος
* Η Έφη Μιχελάκη είναι Κτηνίατρος από το Ασήμι με καταγωγή τους Παρανύμφους Αστερουσίων
