Γράφει η Χαριστή Κουκουμπεδάκη
Μια μάνα υπερήφανη είναι και καμαρώνει
και χρυσομέταξα πανιά των κοπελιώ τζη στρώνει
Δυο τζιμπραγά τση πεψ’ ο Θιός κι είχε χαρά περίσσα
κι έλεγε Θε μου κάμε τα ψηλά σαν κυπαρίσσα…
Μην τως αγγίξει ο καημός κι ο πόνος μη σιμώσει
μόνο η χαρά πασίχαρη να τα περιχρυσώσει….
Κάμε τα Θε μου Πλαστουργέ μεγάλα να γενούνε
και τσι χαρές ενούς ντουνιά δίκια να μοιραστούνε…
Εις τη ζωή ντως να μη ιδούν αγριοκακοκαίρια
μόνο χαρές να μπαίνουνε μέσα στα δυο ντως χέρια…
Με τη στοργή τη μητρική τα γλυκονανουρίζει
και μέσα στα κουνάκια ντως με χάδια τα κοιμίζει….
Και κάνει όνειρα γι’ αυτά για να γενούν αθρώποι
κι όπου σταθούνε γιασεμιά ν’ ανθίζουνε οι τόποι…
