«Εις μεν τον πατέρα μου οφείλω το ζην, εις δε τον διδάσκαλό μου το ευ ζην» έλεγε ο Μέγας Αλέξανδρος. Αυτό το «ευ ζην» «καλλιεργεί» στους μαθητές της η εκπαιδευτικός Ρούλα Λεύκελη και μάλιστα αυτό το κάνει από το πιο ακριτικό χωριό της Ελλάδας, τα Ρίζια του νομού Έβρου. Σε ένα χωριό που ζουν 1.000 ακρίτες εκ των οποίων το 65% είναι έως 50 χρονών. Πρόκειται για ένα μέρος που όχι μόνο δεν «σβήνει» πληθυσμιακά αλλά έχει προοπτικές ανάπτυξης χάρις τον γεμάτο ενέργεια πληθυσμό ανθρώπων που τον κατοικούν.
Η κυρία Λεύκελη είναι η εμπνεύστρια ενός πρωτοποριακού εκπαιδευτικού προγράμματος το οποίο υλοποιήθηκε από την Ένωση «Μαζί για το Παιδί» στο δημοτικό σχολείο των Ριζίων. Πρόκειται για τη δημιουργία ενός θερμοκηπίου στο χώρο του σχολείου.
Η ίδια μιλάει με θέρμη και ενθουσιασμό για αυτό το εκπαιδευτικό εγχείρημα το οποίο έχει αλλάξει την καθημερινότητα των μαθητών αλλά και όλης της κοινότητας των Ριζίων.
Πώς ξεκίνησαν όλα; Από πότε υπήρχε η ιδέα; Πως την αγκάλιασαν και την εξέλιξαν οι μαθητές; Και τι καρπούς μπορεί να αποδώσει αυτό το όνειρο που ρίζωσε στην πιο ακριτική περιοχή της πατρίδας μας;
Το όνειρο και το Μαζί για το Παιδί
Από πολύ νωρίς η Ρούλα Λεύκελη ήξερε πολύ καλά τι θα έκανε στη ζωή της. Σπουδές στα παιδαγωγικά και μεταπτυχιακές σπουδές με έμφαση την περιβαλλοντολογική εκπαίδευση, την βιωσιμότητα και τη διαμόρφωση αύλειων χώρων.
Παρά τις προοπτικές επαγγελματικής εξέλιξης που τις προσφέρθηκαν στα μεγάλα αστικά κέντρα αποφάσισε να παραμείνει στον τόπο της, τα Ρίζια, και να προσφέρει με όλα της τα μέσα. Ήθελε να εκπαιδεύσει τα παιδιά των ακριτών και να τους δώσει νέες διεξόδους στη ζωή τους. Η Ρούλα Λεύκελη όλα αυτά τα χρόνια προσέφερε τη γνώση στους μαθητές της αλλά πάντα έψαχνε το κάτι παραπάνω, κάτι που θα μπορούσε να εφαρμόσει τις γνώσεις και τις δεξιότητες που είχε αποκτήσει η ίδια από τις μεταπτυχιακές της σπουδές της.
Όταν η ευκαιρία εμφανίστηκε πέρυσι το καλοκαίρι, την αξιοποίησε στο μέγιστο βαθμό. Ο διευθυντής του σχολείου όπου είναι εκπαιδευτικός της ανακοίνωσε πως η Ένωση «Μαζί για το Παιδί» ήταν διατεθειμένη να εξοπλίσει τη μονάδα τους με ότι χρειαζόταν. Εκείνη άδραξε την ευκαιρία και ζήτησε ένα… θερμοκήπιο!
Το θερμοκήπιο
Η εκπαιδευτικός πίστεψε στην ιδέα της δημιουργίας ενός θερμοκηπίου στις σχολικές εγκαταστάσεις θεωρώντας το ως ένα μέσο ανάπτυξης της περιβαλλοντικής συνείδησης των μαθητών. Το θερμοκηπίου θα προσέφερε την ευκαιρία να ασχοληθούν τα παιδιά από μικρή ηλικία με τον τομέα της γεωπονίας, κύριας ενασχόλησης του πληθυσμού της περιοχής, με στόχο να παραμείνουν μελλοντικά στον τόπο τους. Παράλληλα, η δυναμική της λειτουργίας του θα συνέτεινε στην περαιτέρω ανάπτυξη των δεξιοτήτων των παιδιών του σχολείου.
Με εφόδια τις σπουδές και την αγάπη της για τον τόπο της ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να υλοποιήσει το πρόγραμμα εξασφαλίζοντας την βιώσιμότητα του αλλά και την δημιουργία συνθηκών για την εξωστρέφεια της σχολικής μονάδας.
Όταν η κυρία Ρούλα Λεύκελη εξήγησε όλα τα παραπάνω στον προϊστάμενο της αλλά και στους εκπροσώπους της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί», το πρόγραμμα του θερμοκηπίου δρομολογήθηκε.
