Γράφει ο π. Αρσένιος Προκοπάκης
Ώρα εσπερινή…κατάνυξη και συγκίνηση συνάμα στο άκουσμα μιας μελωδίας αλλιώτικης που με ταξίδεψε πολλά χρόνια πίσω!!
Το θυμίαμα και το λιγοστό φως συνεπήραν την καρδιά μου και την ταξίδεψαν στα χρόνια εκείνη της πνευματικής ευφορίας της Παληανής μας!!
Ο λόγος φτωχός να περιγράψει όλα εκείνα τα συναισθήματα που με πλημμυρίζουν…
Μοναχές που υπηρέτησαν με βαθιά Πίστη αλλά και επίγεια καλοσύνη…
μέσα σε αυτή την κατάνυξη κλείνοντας τα ματιά μπροστά μου πέρασε η μακαριστή μοναχή Μεθοδία με την μελωδική της φωνή…
Η μοναχή Θεοφυλάκτη με το θυμιατό να διακονεί στο Ιερό…
Η μακαριστή μοναχή Θεοκλήτη με την κοφτή αλλά και ξεκάθαρη ανάγνωση των ψαλμών λες και τα γράμματα της ανάγνωσης καρφώνονταν στην ψυχή της…
Η μακαριστή μοναχή Θεοφανώ να γυρίζει επιβλητικά το κομποσκοίνι της…
Η μοναχή Ιουστίνη με τις εδαφιαίες μετάνοιες της…
Η μοναχή Μελανθία να σιγοψέλνει από μέσα της…
Η μακαριστή μοναχή Δωροθέα να σιγομουρμουρίζει…
Η μοναχή Ευβούλη να διαβάζει με γοργό ρυθμό τον κανόνα του όρθρου…
Η μακαριστή μοναχή Ιεροθέη να στέκεται στον εσωνάρθηκα λες και καλωσόριζε τους πιστούς που εισέρχονταν και τόσες άλλες Αγίες ψυχές να κινούνται νοερά στο καθολικό κατά την ακολουθία!
Ταξίδεψα στα εφηβικά χρόνια…
Είδα μπροστά μου την μακαριστή Ηγουμένη γερόντισσα Θεοπίστη με το πλατύ της χαμόγελο να με αγκαλιάζει…
Μένω για λίγο στην φροντίδα της και την στοργική της αγάπη όπου κατά τα φοιτητικά μου χρόνια παρέμενα εκεί κάποιες ώρες για να μελετώ…
Με φρόντιζε μαζί με την εν ζωή ακόμη σήμερα λατρεμένη μου Γερόντισσα Θεοδοσία για οτιδήποτε θα με βοηθούσε να νιώσω άνετα ως προς την παραμονή μου εκεί…
Στο μυαλό μου έρχεται η μοναχή Θεολογία!
Νέα μοναχή τότε, προσεκτική, λιτή με μετρημένες κουβέντες στο λόγο της!
Αμέτρητες πνευματικές συζητήσεις, ακολουθίες και παραινέσεις για την δική μου μετέπειτα πορεία!
Μοναχή που στον εσπερινό αυτό απόψε στέκεται στη θέση της Καθηγουμένης!
Μεγάλη Συγκίνηση…
Η αδελφή Θεολογία, η μοναχή που μου έδειχνε από παιδί τον δρόμο της προσευχής ,η μοναχή που παρακολουθούσε με ζήλο τα μαθήματα Αγιογραφίας των Ομάδων μας σήμερα κρατά στα χέρια της το Πηδάλιο του μοναστηρίου που αγάπησα και αγαπώ!
Μπροστά μου σε αυτόν τον εσπερινό, εκτός από τις γηραιές μοναχές που το χαμόγελο τους από χαρά βγαίνει έξω από το μαντήλι τους εκφράζοντας έτσι την χαρά τους, διακρίνω την αδερφή Φιλοθέη!
Άνθρωπος γνώριμος από τα σχολικά μας χρόνια..!
και ναι…
Σ’ αυτή την κατανυκτική ατμόσφαιρα του εσπερινού νοερά αισθάνομαι να περνούν μία μία κατά την μοναστική τάξη να χαιρετίσουν και να ασπαστούν την Ηγουμένη Θεολογία όλες εκείνες οι μακαριστές μοναχές που με ζήλο υπηρέτησε μέχρι τελευταία τους αναπνοή στα προβλήματα υγείας τους…σιγοψέλνουν κι εκείνες και χαίρονται μαζί της!!
Μνήσθητι Κυρία Παληανή της Καθηγουμένης Θεολογίας Μοναχής και τής συνοδείας αυτής!
