Από τον Αντώνη Μποσκοΐτη
Θυμάμαι την ιστορία πίσω από τον ”Αύγουστο”, όπως μου την είχε αφηγηθεί ο Παπάζογλου αυτοπροσώπως, ένα μεσημέρι του μακρινού 1997 στους ”Αέρηδες” της Πλάκας:
Στα τέλη Ιουνίου του 1978 είχε γίνει ο σεισμός της Θεσσαλονίκης που προξένησε το θάνατο πολλών ανθρώπων.
Χιλιάδες επίσης έμειναν άστεγοι, ενώ η μετασεισμική δραστηριότητα συνεχιζόταν για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.
Έχοντας υποστεί ζημιές το σπίτι τους, ο Παπάζογλου πρότεινε στη γυναίκα του να πάρει τη νεογέννητη κόρη τους και να πάνε για λίγο καιρό σε συγγενείς τους στην Αμερική, μέχρι δηλαδή να μειωθεί το τρέμουλο της γης κάτω απ’ τα πόδια τους.
Έτσι και έγινε.
Μπαίνοντας πια στον Αύγουστο, ο Παπάζογλου δέχτηκε την πρόσκληση του Διονύση Σαββόπουλου να παραθερίσει λίγες μέρες κοντά του στο Πήλιο.
Πήγε, αλλά όπως ήταν αναμενόμενο, ο Νιόνιος δεν έκανε διακοπές μόνος του.
Περιστοιχιζόταν από την οικογένεια του και νεαρά άτομα, αγόρια και κορίτσια.
Σύντομα το πάθος του Παπάζογλου φούντωσε για ένα νεαρό όμορφο κορίτσι.
Έλξη απ’ αυτές τις ακατανίκητες που φέρνει ο Αύγουστος, η κάψα του ήλιου και η αλμύρα της θάλασσας!
Τι θα έκανε ο καλλιτέχνης;
Θα απατούσε τη γυναίκα του που έφυγε προσωρινά για να γλιτώσει το στρες των μετασεισμών;
Σκεφτόταν και την κόρη του που μόλις είχε έρθει στον κόσμο…
Η ιστορία λέει πως ο Παπάζογλου δεν άντεξε άλλο το μαρτύριο ενός μοιραία ανικανοποίητου έρωτα.
Μπήκε στο αυτοκίνητο του, αποφασισμένος να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη.
Στη διαδρομή η μελαγχολία και οι σκέψεις του χτύπησαν κόκκινο.
Ο ”Αύγουστος” μόλις είχε συλληφθεί στο μυαλό του, στιχουργικά και μουσικά:
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο www.lifo.gr
Ακούστε το εδώ
