Γράφει η Ζαμπία Λαζανάκη*
-Κυρία όταν μεγαλώσω θα γίνω λιοντάρι, να μη φοβάμαι τίποτα…
-Το ξέρεις ότι και τα λιοντάρια φοβούνται;
Για ελάτε να διαβάσουμε αυτό το παραμύθι που είναι γραμμένο από μια αγαπημένη μου φίλη.
-Μα κυρία όλες οι φίλες σου γράφουν παραμύθια;
-Όχι όλες, αλλά όλες αγαπάνε τα παιδιά, όλα τα παιδιά.
Έτσι ξεκινήσαμε… και διαβάσαμε “Με ένα κόκκινο κουμπί” της Ελένης Μπετεινάκη.
Ένα κόκκινο κουμπί που διώχνει τους φόβους…τους μεταμορφώνει σε μαγικά πλάσματα και παιγνίδια.
Ο Ασίντ που σημαίνει λιοντάρι μας πήρε από το χέρι και μας πήγε στη χώρα του που είχε πόλεμο, μας ανέβασε στη βάρκα του ,σφίξαμε κι εμείς με τα χέρια μας το παλτό του για να μην κρυώνει, κάναμε αρκουδάκια από κόκκινα κουμπιά και τα πήραμε αγκαλιά, ψάξαμε μαζί του το κόκκινο κουμπί μέσα στην άμμο και στο τέλος χαμογελάσαμε μαζί με την Αλίκη και τον θαλασσοκόκορα κοιτώντας μέσα από το φινιστρίνι του βουνίσιου σπιτιού…
Ευχαριστούμε Ελένη μας για το ταξίδι σου…
Ευχαριστούμε που μας έμαθες πόσο πολύτιμα είναι όλα όσα έχουμε, που μας έδειξες πως μπορούμε να μεταμορφώσουμε ένα κόκκινο κουμπί σε κόκκινο χαρταετό που θα πάρει όλους του φόβους μας μακριά .
Αλλά πιο πολύ σε ευχαριστούμε γιατί μάθαμε να απλώνουμε το χέρι μας σε μικρά φοβισμένα χεράκια.
Ευχαριστούμε πολύ και τον Αλέξανδρο Δοκιμάκης που μας χάρισε αυτόν τον θησαυρό!
* Η κ. Ζαμπία Λαζανάκη είναι Νηπιαγωγός και συγγραφέας παιδικών βιβλίων με καταγωγή από τον Αμπελούζο της Μεσαράς
