Γράφει ο Νίκος Πρατικάκης
Πολύ πρόσφατα δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα ‘’Αντίλαλος’’ (φύλλο 1608) ότι οι εσωτερικοί δρόμοι των χωριών του Δήμου στρώνονται ή και έχουν ήδη επιστρωθεί, με νέα (‘’ισχυρά σταμπωτά!’’) δάπεδα. Η δημοτική αυτή ενέργεια κατανοείται ως αναγκαία από το γεγονός ότι οι δρόμοι στα χωριά της περιφέρειας, είναι περισσότερο ευάλωτοι στην ανθρώπινη δραστηριότητα, επομένως η επιλογή των οδοστρωμάτων επιβάλλεται κυρίως από τη χρήση τους. Συνήθως οι εσωτερικοί δρόμοι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ήπιας χρήσης, δηλαδή πρέπει εκτός των άλλων, να είναι κατάλληλοι και για τη χρήση οχημάτων συνολικού βάρους μέχρι 10 τόνων περίπου, που σημαίνει ότι η αντοχή του δαπέδου και του υποστρώματος, πρέπει να είναι τέτοια έτσι ώστε, αφενός να αντέχει οχήματα της προδιαγραφής, χωρίς να προκύπτει παραμόρφωση ή βλάβη του οδοστρώματος, δηλαδή ούτε του δαπέδου, ούτε του υποστρώματος, ούτε βέβαια των δικτύων υποδομών που διέρχονται υπογείως. Αφετέρου η αποκατάσταση κάθε βλάβης, φθοράς ή αναγκαίας εργασία που επιβάλλεται να γίνει υπογείως, να μπορεί να γίνει σχετικά εύκολα, γρήγορα και οικονομικά, χωρίς να μεταβάλλεται η όψη του οδοστρώματος. Δηλαδή κοντολογίς, το οδόστρωμα με το υπόστρωμά του να διατηρείται μονίμως το ίδιο, επισκευαζόμενο όταν και όπου χρειάζεται. Ωστόσο για Χωριά, ή Κωμοπόλεις που είναι χαρακτηρισμένα από την Πολιτεία είτε ως διατηρητέα ‘’Παραδοσιακά μνημεία’’, είτε ακόμη και ως τουριστικής σπουδαιότητας, τα οδοστρώματα αυτά, όπως αναφέρονται στην ως άνω Εφημερίδα και τοποθετούνται στις τοπικές κοινότητες του Δήμου Φαιστού, δεν είναι ακατάλληλα γιατί, κατά τη γνώμη μου, δεν αρμόζουν και επομένως απαξιώνουν την τοπική ιδιαιτερότητα αυτών των παραδοσιακών μνημείων. Υποθέτω ότι γι αυτές τις περιπτώσεις θα έχει πρόσθετο αποφασιστικό λόγο και η Αρχαιολογία η οποία είναι υπεύθυνη για την τήρηση της τοπικής ‘’παράδοσης’’. Σ’ αυτά τα χωριά ή κωμοπόλεις που φέρουν τέτοια τοπική ιδιαιτερότητα, εκτός των άλλων ακόμη και τα τσιμέντα στους εσωτερικούς δρόμους δεν αρμόζουν με το παραδοσιακό στοιχείο που τα χαρακτηρίζει, έτσι και το στάμπωμα θα χειροτερεύει την κατάσταση! Χρειάζεται επομένως μέριμνα του Δήμου έτσι ώστε να προγραμματιστεί ή σταδιακή ‘’οπτική’’ απαλλαγή των εσωτερικών δρόμων, στα διατηρητέα αυτά παραδοσιακά μνημεία, από το τσιμέντο και την άσφαλτο, όπως έχει γίνει και στην υπόλοιπη Ευρώπη, προ πολλού. Αντί αυτών των οδοστρωμάτων, πρέπει να επιλέγονται υλικά αλλά και τεχνικοί τρόποι κατασκευής, συμβατά με την ιδιαιτερότητα που τα χαρακτηρίζει αυτά τα χωριά. Δηλαδή το τσιμέντο θα πρέπει να είναι το υπόστρωμα για την προστασία των υπόγειων δικτύων και τη στήριξη του υπερκείμενου οδοστρώματος, το οποίο μπορεί να αποτελείται από τεχνικά κατασκευασμένους συμπαγείς μπλόκους γρανιτένιου τύπου, (υπάρχουν σε διάφορες αποχρώσεις), αναλογίας 2:1:1/2 μεγάλης αντοχής (πχ μήκος 20cm, πλάτος 10cm, πάχος 5cm ή 40,20,10cm, κτλ ), τεχνικά τοποθετημένους εναλλάξ, κατά μήκος του δρόμου όπως γίνεται σε αντίστοιχες περιπτώσεις στη λοιπή Ευρώπη. Συγκεκριμένα στοιχεία και προδιαγραφές υλικών και τρόπου κατασκευής μπορούν να αναζητηθούν από οποιοδήποτε ‘’παραδοσιακό’’ Ευρωπαϊκό Δήμο. Αυτά τα υλικά και ο τρόπος κατασκευής τους, παρέχουν δυνατότητα εύκολης, γρήγορης και οικονομικής επισκευής για κάθε περίπτωση χωρίς μεταβολή της όψης του οδοστρώματος, δοκιμασμένη στην Ευρώπη.
