Γράφει η Μαρία Μαυρουδή
Το Φιόρε του Λεβάντε η καταπράσινη Ζάκυνθος σήμερα φορά τα γιορτινά της για να τιμήσει τον προστάτη της τον Άγιο Διονύσιο. Ένας Άγιος ο οποίος έχει στενά συνδεδεμένη τη μορφή του και με μία μεγάλη και σημαντική λέξη η οποία είναι απαραίτητη στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Ο Άγιος όχι μόνο συγχώρεσε το φονιά του ίδιου του του αδερφού ,ο οποίος ζήτησε καταφύγει στο μοναστήρι που ζούσε , αλλά βρήκε και την ψυχική δύναμη να τον προστατεύσει από όλους εκείνους που τον κυνηγούσαν και για αυτό το λόγο τον φυγάδευσε.
Μία πράξη η οποία αναδεικνύει την ανωτερότητα του χαρακτήρα του και τη δύναμη της ψυχής του. Ακόμα και σε ένα τόσο σημαντικό γεγονός όπως είναι ο θάνατος του αγαπημένου προσώπου ο Άγιος συγχωρεί. Πόσο δύναμη! Πόσο μεγαλείο της ψυχής! Αναλογιζόμενοι αυτή τη γενναία πράξη ανωτερότητας ας κάνουμε μία αναδρομή στην προσωπική μας συμπεριφορά και ας αντιληφθούμε πότε ήταν η τελευταία φορά που οι ίδιοι αναγνωρίσαμε το λάθος που κάναμε άθελα ή ηθελημένα σε κάποιον και τον πληγώσαμε με τη συμπεριφορά μας και βέβαια βάλαμε τον εγωισμό μας στην άκρη και ψιθυρίσαμε ταπεινά εκείνη τη μαγική λέξη <<συγγνώμη>> η οποία έχει τη δύναμη να μας μεταμορφώνει ψυχικά από τη μια στιγμή στην άλλη.
Συγγνώμη , συγχώρεση δύο λέξεις που συσχετίζονται, που αλληλοσυμπληρώνουν η μία την άλλη. Όσο ψυχική δύναμη απαιτείται να ψιθιυρίσεις τη μία τόση αντίστοιχα χρειάζεται και για την άλλη.
Μέρες γιορτινές πλησιάζουν. Το χαρμόσυνο μήνυμα της Γέννησης του Θεανθρώπου θα γίνει γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας αφήσουμε και τον Λυτρωτή να γεννηθεί μέσα μας ο οποίος θα μας βοηθήσει να αναζωογονηθούμε ψυχικά και θα μας λυτρώσει από καθετί άσχημο βαραίνει την ψυχή μας.. Ας ξεπεράσουμε την εγωπάθειά μας και ς υιοθετήσουμε στη ζωή μας τις μαγικές λέξεις συγγνώμη, συγχώρεση. Είναι το καλύτερο γιορτινό δώρο που θα μπορούσαμε να κάνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό…
