Στα παλιότερα χρόνια στο χωριό άλεθαν το σιτάρι με το χερόμυλο.
Ο χερόμυλος στην αρχή ήταν απλός.
Αποτελούνταν από μια πέτρινη βάση πάνω στην οποία περιστρέφονταν μια δεύτερη πέτρα που λεγόταν όνος.
Στο πέρασμα των χρόνων ανοίχτηκε μια τρύπα στον όνο η οποία επέτρεπε τη συνεχή τροφοδοσία του με καρπό.
Έριχναν, λοιπόν, την ποσότητα του σιταριού που ήθελαν στην τρύπα της περιστρεφόμενης μυλόπετρας…
Στη συνέχεια πιάνοντας από τη λαβή, γυρνούσαν την περιστρεφόμενη μυλόπετρα πάνω στη σταθερή και έτσι άλεθαν το σιτάρι και έπαιρναν το αλεύρι…
Στην Ελλάδα ο χερόμυλος ήταν γνωστός από τα Ομηρικά χρόνια.
Το άλεσμα του σιταριού γίνονταν από γυναίκες…
Πηγή: Χωριά Ελλάδας
