Μια εκ των 20 νοσηλευτριών που ζήτησαν να συνδράμουν εθελοντικά στο πεδίο της μάχης κατά της επέλασης του κορωνοϊού στη Θεσσαλονίκη μιλάει αποκλειστικά στο protothema.gr.
Η Μαρία Μπένου μίλησε για τα συναισθήματα της, για τις εμπειρίες της μέσα στις ΜΕΘ των νοσοκομείων, για την αντίδραση των δικών της ανθρώπων όταν τους ενημέρωσε ότι πρέπει να τους αφήσει διότι την καλεί η συνείδηση της, το καθήκον απέναντι στον συνάνθρωπο που παλεύει να επιβιώσει διασωληνομένος.
Η Μαρία από τα Γιάννενα χρειάστηκε μόλις λίγα δευτερόλεπτα για να επεξεργαστεί μια από τις πιο σημαντικές αποφάσεις που έχει πάρει στη ζωή της τα τελευταία 30 και βάλε χρόνια. Να αποχωριστεί την οικογένεια της για ένα μήνα, ίσως και περισσότερο εάν χρειαστεί και να θέσει την ζωή της σε κίνδυνο, μοχθώντας ταυτόχρονα ώστε να σωθούν άλλες ζωές. Εάν αυτός δεν είναι ο ορισμός του αλτρουισμού, τότε ποιος είναι.
Σε λίγες μέρες από τώρα θα ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη, θα φιλοξενηθεί σε ξενοδοχείο πολύ κοντά στο ΑΧΕΠΑ και με το «καλημέρα» θα παρουσιαστεί στο πεδίο της μάχης. Γνωρίζει ότι χρόνος για συστάσεις δεν πρόκειται να υπάρξει παρά μόνο επικοινωνία με νοήματα πίσω από τις μάσκες και τις προσωπίδες.
Η Μαρία Μπένου εξηγεί στο protothema.gr τον λόγο που την οδηγεί στα δοκιμαζόμενα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, στο πλευρό ασθενών και συναδέλφων της.
«Το αποφάσισα αμέσως μόλις ενημερώθηκα οτι χρειάζονται βοήθεια τα νοσοκομεία, οι συνάδελφοι μας κι όσο ο κόσμος νοσεί. Σε μια τόσο δύσκολη στιγμή, πρέπει πιστεύω να δείξουμε ανθρωπιά και να βοηθάμε! Αφήνω πίσω την κόρη μου , τους γονείς μου, φίλους κ συναδέλφους».
Ποια ήταν η πρώτη αντίδραση τους μόλις τους ενημέρωσες ότι σκέφτεσαι να πας εκεί όπου σε έχουν πλέον μεγάλη ανάγκη, αναλαμβάνοντας και το ανάλογο ρίσκο;
«Το περιβάλλον μου αντέδρασε με φόβο όπως και είναι λογικό, ιδιαίτερα η οικογένεια μου εξέφρασε φόβους για την ασφάλεια μου. Η κατάσταση που θα αντιμετωπίσουμε είναι πολύ δύσκολη, αλλά με αισιοδοξία, ανθρωπιά και συναδελφικότητα θα τα καταφέρουμε»
Η κόρη σου, τι σου είπε;
«Η κόρη μου είναι 28 ετών, αρκετά μεγάλη για να καταλάβει. “Μαμά, αν πάθεις κάτι θα σε σφάξω” μου είπε γελώντας, όμως ξέρω ότι ανησυχεί όπως κι όλοι μας. Φοβάται και είχε τις δικές της ενστάσεις».
Εσύ δεν φοβάσαι;
«Δεν σου κρύβω ότι κι εγώ φοβάμαι. Όμως είμαι αισιόδοξη. Με λίγη προσοχή κι όλα καλά θα πάνε».
Όμως η Θεσσαλονίκη «βράζει», η κατάσταση χαρακτηρίζεται ανεξέλεγκτη.
«Λες να μην το γνωρίζω; Όμως εκεί είναι και οι συνάδελφοι μου, που δουλεύουν νύχτα μέρα, που έχουν γονατίσει. Αυτοί δεν έχουν ψυχή; Ειλικρινά δεν είμαι ήρωας, ούτε μου αρέσει όλη αυτή η διάσταση που έχει πάρει το θέμα σχετικά με τις προσπάθειες που καταβάλουν γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό. Απλά σέβομαι τον συνάδελφο μου. Κι αν μου επιτραπεί η έκφραση, κάνω κάτι γιατί του γουστάρω, γιατί μου αρέσει η δουλειά μου».
Η Μαρία Μπένου αυτό τον καιρό συνεχίζει να εργάζεται στο Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Στις 30 Νοεμβρίου θα ξεκινήσει στο ΑΧΕΠΑ. Έχει όμως ήδη προλάβει να δει και να βιώσει πολλά στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο περιστατικό που χρειάστηκε να χειριστείς από το ξεκίνημα της πανδημίας;
«Έναν ασθενή από τα Γρεβενά. Νέος, εκεί γύρω στα 30 χωρίς υποκείμενο νόσημα απ΄ότι άκουσα. Διασωληνομένος έδινε την δική του μάχη επιβίωσης. Συνεχίζει να είναι διασωληνομένος κι απ’ όσα λένε οι γιατροί πάει καλύτερα. Τα χρειάστηκα με αυτή την περίπτωση, ίσως επειδή στη θέση του θα μπορούσε να ήταν η κόρη μου ή οποιοσδήποτε άλλος νέος. Ο ιός δεν κάνει ηλικιακές διακρίσεις, έχει αποδειχτεί αυτό δυστυχώς. Δύσκολα περιστατικά ήταν κι αυτά που μας ήρθαν από το γηροκομείο».
Για εκείνους που εξακολουθούν να μην πιστεύουν στην ύπαρξη του ιού ή να μην παίρνουν στα σοβαρά τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην ανθρώπινη υγεία, τι σκέφτεσαι;
«Τους προσκαλώ να έρθουν στα νοσοκομεία αναφοράς και να δουν με τα μάτια τους πώς είναι να νοσείς από Covid-19 και μετά μιλάμε. Ύπουλη γρίπη..»
Πηγή: protothema.gr
