Της Εύας Καπελλάκη – Κοντού*
Σώπαιναν τα μικρά παιδιά και αρνιόταν να βυζάξουν της μάνας τους το γάλα.
«Εδώ χτυπά η καρδιά του λαού»!
«Εδώ αντιστέκεται ο ανθός της Ελληνικής φυλής»!
Τα ουρλιαχτά έσκιζαν τον φθινοπωρινό αέρα. Αποπνικτική η ατμόσφαιρα, καπνοί και μυρωδιά από αίμα, στα ρουθούνια..
Ψωμί! Παιδεία! Ελευθερία!
Για ένα κομμάτι ψωμί πάσχιζαν από την απελευθέρωση σε μια ρημαγμένη Ελλάδα από τη Γερμανική μπότα!
Παιδεία: Με δυσκολία των φτωχών τα παιδιά τέλειωναν το γυμνάσιο για να ριχτούν στη βιοπάλη, οι λίγοι, οι τολμηροί και επίμονοι με καθαρό μυαλό προχώρησαν και κατέκτησαν το φως.
Ελευθερία: Αντίσταση στην αντίσταση και πάλι απ’ την αρχή για δικαιώματα που ήδη είχαν κατακτήσει οι πατεράδες μας, όμως με φασιστικό τρόπο κατακερματίστηκαν κι έπρεπε ξανά από την αρχή!
Και τώρα, μετά από δεκάδες χρόνια σχεδόν μισό αιώνα πάλι τα ίδια!
Τα παιδιά μας παιδεύονται για λίγα γράμματα, για τα πρώτα γράμματα αλλά κι εκείνα που έχτισαν την ελπίδα τους στον καινούργιο αιώνα τον απαλλαγμένο από τις σκοτεινές εικόνες του προηγούμενου, κάθονται άφωνα μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή, αν είναι τυχεροί κι έχουν φροντίσει οι γονείς τους να έχουν τον προσωπικό τους υπολογιστή να διαβάζουν, να συζητούν με τους καθηγητές τους ή τους δασκάλους τους και μετά.. μετά το κενό! Μετά ο φόβος! Μη μιλάς! Μη μετακινείσαι! Μην αντιδράς! Εμείς φροντίζουμε για σένα.
Στ’ αλήθεια τι κάνατε για την παιδεία κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες; Μια οικογένεια έχει τρία παιδιά δυο στο δημοτικό σε διαφορετικές τάξεις και ένα στο γυμνάσιο, πρέπει λογικά να έχουν 3 υπολογιστές για να μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, διαφορετικά θα μείνουν με την προσμονή και τις τόσες απορίες… Γιατί; Γιατί μετά την πρώτη καραντίνα δεν πάρθηκαν τα απαραίτητα μέτρα για την ομαλή διαδικασία της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης; Πάρα πολλά παιδιά δεν έχουν τα προς το ζην πολύ περισσότερο ν’ αγοράσουν υπολογιστές ή τάμπλετ.
Τι θα γίνει τελικά; Παιδεία δυο ταχυτήτων; Των δυνατών και των αδυνάτων;
Σκεφτείτε αυτή τη μέρα και τα διαχρονικά μηνύματά της και πράξετε όπως αρμόζει σ΄ ένα υπερήφανο λαό που προσπαθεί με ίδια μέσα να προχωρήσει στο φως, σε μια κοινωνία που διψά για καλύτερες ημέρες και αφουγκραστείτε την αγωνία των γονιών και μαθητών.
Βρισκόμαστε στην «οδό Αβύσσου στον αριθμό μηδέν», φτάνει πια!!
Όχι σε φρούδες υποσχέσεις, ούτε λόγια πλάνης. Πράξεις και μόνο πράξεις!!!
* Η κ. Εύα Καπελλάκη Κοντού είναι Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”.
