Γράφει ο Λευτέρης Μαραγκουδάκης
Ο παππούς μου ΕΥΤΥΧΗΣ ΤΖΑΝΑΚΗΣ, στρατιώτης στο έπος του ’40-41 με στολή Εύζωνα όταν υπηρέτησε τη θητεία του.
Δυστυχώς δεν έχω αντίστοιχη φωτογραφία του παππού μου ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ επίσης στρατιώτη στον πόλεμο του 40-41.
Και οι δύο έπαθαν κρυοπαγήματα και κινδύνεψαν να χάσουν τα άκρα τους.
Και οι δύο όπως και όλοι οι στρατιώτες της μεραρχίας των Κρητών γύρισαν στην Κρήτη πεζή έξι μήνες αφότου “έσπασε” το μέτωπο.
Πολλές φορές, αλλά ιδιαίτερα αυτήν την ημέρα, θυμάμαι τις ατέλειωτες αφηγήσεις τους για τις νίκες αλλά και για τις κακουχίες και το φόβο του πολέμου. Πριν διαβάσω το “ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ” του Ελύτη είχα από τους παππούδες μου την ίδια περιγραφή του πολέμου στα βουνά της Αλβανίας.
Τιμή και δόξα σε όλους τους μαχητές του ’40!
Ζήτω η Ελλάδα μας!
Ζήτω το Έθνος μας!
