Είναι οι μόνιμοι αγγελιοφόροι του φθινοπώρου εδώ και αιώνες…
Αγαπημένα λουλούδια από τη Μινωική Κρήτη…
Φυτρώνουν πάνω στην καυτή καλοκαιρινή άμμο, χωρίς νέο, με μόνο σύμμαχό τους τη αρμύρα της θάλασσας…
Εκεί, πάνω λοιπόν στις χιλιόχρονες αμμοθίνες ανθίζουν τα πανέμορφα κρινάκια της άμμου!
Τι κι αν δεν είναι κυκλάμινο “στου βράχου τη σχισμάδα…”
Είναι πανέμορφο που ξεπηδά μέσα από την καυτή άμμο και τις πέτρες!
Η Ελένη Μπικάκη κάπου εκεί στο Καλαμάκι συνάντησε απόψε το τελευταίο ίσως κρινάκι του φετινού φθινοπώρου.
Το φωτογράφησε και το σχολίασε:
Ίσως το τελευταίο κρινάκι που ανθίζει για φέτος!
Μα τι κι αν βγήκε τελευταίο, σημασία έχει ότι τα κατάφερε…
Η αγάπη πάντα βρίσκει χώρο ν’ ανθίσει και να ευωδιάσει τον κόσμο με τις μυρωδιές της…
Αγαπάτε μωρέ, δε στοιχίζει τίποτα…
