Αφήνοντας πίσω μας τα Καπετανιανά και ακολουθώντας έναν δύσκολο και εν πολλοίς επικίνδυνο δρόμο που ελίσσεται στην πλαγιά του βουνού στο χείλος των γκρεμών φτάνουμε στον παραθαλάσσιο οικισμό Άγιος Ιωάννης που προφανώς πήρε το όνομα του από την πάλαι ποτέ ασκητική Μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου! Από μακριά βλέπουμε τα παλαιά σπηλαιώδη ασκηταριά και το Καθολικό της Μονής!
Διασχίζοντας τα στενά δρομάκια του αναρχοδομημένου οικισμού, φτάνουμε στ’ αγιοπερπατημένα βράχια! Μπαίνοντας στον πέτρινο περίβολο του Ναού, μας προκαλούν εντύπωση αμέσως οι μεγάλου μεγέθους αγιογραφίες στον εξωτερικό τοίχο της εκκλησίας.
Οι Άγιοι Ανάργυροι, ο Άγιος Παντελεήμων είναι σαν να μας υποδέχονται στο πανάρχαιο Ασκληπιείο. Πιο ψηλά από την είσοδο του Νάρθηκα εικονίζεται η Δέηση. Οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ και ο Άγιος Νικήτας μας ανοίγουν την πόρτα του κυρίως Ναού.
Στο εσωτερικό που πρέπει να ήταν κατάγραφο διακρίνονται σε σχετική καλή κατάσταση η τοιχογραφία της Σταύρωσης με το χαρακτηριστικό λιποθυμικό επεισόδιο της Παναγίας και η σπάνια για την Κρήτη Κοίμηση του οσίου Εφραίμ του Σύρου. Στο τόξο της εισόδου υπάρχει κτητορική επιγραφή που μνημονεύει τον αυτοκράτορα Παλαιολόγο (παρά την ενετοκρατία) και συμβουλεύει τους αδελφούς να μην ανάβουν κεριά και να μην ακουμπούν τις εικόνες βάζοντας μάλιστα επιτίμιο κανόνα. Διακρίνονται πολλές ακόμη αγιογραφίες , όπως η κοίμηση της Θεοτόκου όλες των μέσων του 14ου αιώνα.
