Το κορύχι, το φρούτο (παλιά ποικιλία σταφυλιού) και άλλα σταφύλια, όμοια με αυτά που βαστάν γερά, δηλαδή που δεν σαπίζουν γλήγορα, αυτά μπορείς να τα φυλάξεις έως την άνοιξη.
Μάλιστα εγώ τα είδα στη Σκύρο πολλές χρονιές και τα έχουν έως να γίνουν τα νέα τον Αύγουστο και θαύμασα, γιατί φαίνονταν φρέσκα και ροδοκόκκινα, σαν να τα είχαν κόψει αυτήν την ώρα από το κλήμα και ερωτήσας κάποιον από αυτούς, να μου ερμηνεύσει τον τρόπον, μου απάντησε λέγοντας:
Κόψε τα σταφύλια την λίγωση του φεγγαριού, να μην είναι περισσά ώριμα, ουδέ πάλι άγουρα, αλλά να κρατούνε κάμποσο ακάμωτα.
Βάλε τα στον ήλιο επιδέξια απάνω σε φτέρη, ή κληματόφυλλα, ή άλλα χορτάρια να μην πληγωθούν και αφού μείνουν τέσσερις ώρες, πάρε τα και καθάρισε τα, να μην έχουν σαπισμένες ρόγες, ή φύλλα από χορτάρια τίποτα και βούτηξε τα ένα προς ένα μέσα σε βρασμένη θάλασσα, ή αν δεν έχεις θάλασσα, ας είναι και νερό αλλά να έχει μέσα αλάτι γιατί η άλμη τα φυλάει και δεν τα τρώγουν τα σκουλήκια.
Αλλά πρόσεξε να μην μείνουν πολλή ώρα στο ζεστό νερό, μόνον ευθύς, να τα βγάνεις και βάλε τα σε άχυρα κρίθινα ή κρέμασέ τα στη στέγη του σπιτιού σου να μην αγγίζει το ένα με το άλλο.
Και κοσκίνιζε το σιτάρι εκεί από κάτω, να πηγαίνει η σκόνη στα σταφύλια, ότι αυτή έχει δύναμη εκ φύσεως και τα φυλάγει πολύ καιρό άσηπτα.
Και για να μην τα τρώγουν τα μελίσσια και άλλα ζωύφια, βάνε λίγο λάδι εις το στόμα σου και βρέχε τα, ή βάνε το στο θερμό όταν τα ζεματίζεις και τόσον χρήζει.
Αυτό κάνουν και με τα σύκα, τα κεράσια, τις σταφίδες, τα αχλάδια και άλλα φρούτα, αφού τα ξηράνουν στον ήλιο και τα ζεματίζουν με την θάλασσα και τα βάνουν σε μία καθαρή ψάθα, να στραγγίσουν λίγο.
Έπειτα τα φυλάγουν ακόμη ζεστά εις το πιθάρι, ή παραβούτι και τα πατούν δυνατά και αν είναι σύκα ζαχαρώνουν και γίνονται γλυκύτατα. Ομοίως κάμνουν και με τα δαμάσκηνα, τα μαράσκια και όλα τα φρούτα, όπου ξηραίνουν.
