Της Χαριστής Κουκουμπεδάκη
Χθες κηδεύτηκε στη Λούκια ο ακριβός φίλος και μαντιναδολόγος Ζαχαρίας Καρτσωνάκης πλήρης ημερών στα 91 του χρόνια.
Έφυγε πικραμένος αφού πριν 6 μήνες είχε χάσει τη μοναχοκόρη του…
Πριν πεθάνει μου μήνυσε με το γιο του το Νίκο ότι θα πεθάνει και να του κάνω τον επικήδειο.
Δεν του χάλασα χατίρι και του αφιέρωσα με όλη μου την ψυχή τις παρακάτω μαντινάδες….
Φίλε ακριβέ φίλε μου αγνέ Ζαχάρη Καρτσωνάκη
μισεύγεις και τση ζήσης σου σφαλίζει το κονάκι…
Μισεύγεις…και ποσκύφτουνε και τω δεντρώ οι κλώνοι
κι ένα πουλί δεν κελαηδεί κι απάνω δε σιμώνει….
Διπλά μου το παράγγερνες κι ήθελες μαντινάδες
και θα σου πω στη φεύγα σου πως κλαίν’ κι καντονάδες…
Αητέ μου Αστερουσιανέ μισεύγεις για τον άδη
που όντέν εζούσες άθρωπος δε σου βριχνε ψεγάδι…
Γιατί ‘σουνε τση αρχοδιάς και τσ’ αθρωπιάς καμάρι
κι είχες τση ταπεινότητας και τση πρεπιάς τη χάρη….
Ήσουνα τση παράδοσης κι άθρωπος μετρημένος
και φεύγεις…μα μοσκοβολάς σαν κρίνος μυρισμένος…
Νάμι αφήνεις τσ’ αρχοδιάς και τση καλοσυνάδας
και φίλος ήσουν μπιστικός τσ’ όμορφης μαντινάδας….
Στον άδη εδά θα σ’ έχουνε όλοι περικυκλώσει
και με τσι μαντινάδες σου θα τσ’ έχεις ποστομώσει….
Κι η μορφοθυγατέρα σου θα σ’έχει αγκαλιασμένο
να λέει …καλώς τον κύρη μου τον πολυαγαπημένο…
Στη μέση θα σε βάλουνε οι μερακλήδες όλοι
και θα πετάξει αροδαμούς του Άδη το περβόλι…
Τη μαντινάδα απ’ τσι Κορφές θα τως σε λες με πάθος
γιατί ‘σουνα ερωντικός φίλε μου κατά βάθος…
《Ξομπλιάστρα των ονείρω μου ανυφαντού και διάστρα
γίνου φεγγάρι να γενώ ο ουρανός με τ’ άστρα》..
Βραβείο πρώτο σου δωκαν στη μαντινάδα τούτη
που αξίζει ούλου του ντουνιά μα και τση γης τα πλούτη…
Η πλάκα του μνημάτου σου απάλαφρη να γίνει και τση ψυχής σου ανάπαψη ο Πλαστουργός να δίνει…
Στη σκέψη φίλε ώστε να ζω θα σ’ άφτω το καντήλι
και τσ’ ακριβής μας τση φιλιάς δε θα σβηστεί το φτύλι…
Εις το μνημονοχάτι μου θα βάλω τ’ όνομά σου
με τσι δικαίους ο Θεός να ‘χει την αφεδιά σου…
