Κείμενο – φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης
Πολλοί επιχειρούν κατά καιρούς να κόψουν καπλόσυκα (φραγκόσυκα), αλλά μόλις πλησιάσουν το εξωτικό αυτό δένδρο, έχουν διαπιστώσει κιόλας, πως στη προσπάθειά τους αυτή, το μόνο που έχουν καταφέρει, είναι να έχουν γεμίσει με τα μικροσκοπικά αγκαθάκια!
Αν σκοπεύουμε λοιπόν και εμείς, να πλησιάσουμε μια καπλοσυκιά, πρέπει να έχουμε βάλει στόχο μας, να μην πλησιάσουμε πολύ κοντά, για να μη μας ακουμπήσει κανένα αγκαθάκι της!
Οι παλιοί, γνωρίζουμε πως πηγαίνανε στη καπλοσυκιά, κρατώντας ένα πιρούνι ένα μαχαιράκι και ένα πιάτο ή λεκάνη ή κουβαδάκι. Πλησίαζαν πολύ κοντά το αφιλόγενο δένδρο, κάρφωναν με το πιρούνι ένα καπλόσυκο, και με το μαχαίρι το έκοβαν και το έριχναν στο δοχείο τους. Όμως, όπως κι αν το έκαναν, πολλές φορές έφευγαν με μερικά ψιλά αγκάθια καρφωμένα στο δέρμα τους! Τι να κάνουν, έβαζαν λίγο λάδι αργά από το λύχνο, για να μαλακώσει η ενόχληση!
Δεν φανταζόταν ίσως τότε, πως υπήρχαν τρόποι να γλυτώσουν από αυτά, τα ενοχλητικά αγκαθάκια!
Πώς θα γίνει όμως αυτό, να συλλέξουμε καπλόσυκα χωρίς να μας πειράξουν; Υπάρχουν τρόποι που θα τους προτείνουμε παρακάτω σαν λύσεις.
Το σύστημα με το κοντάρι και το σαρακάκι (πριόνι)
Μία λύση είναι το μικρό σαρακάκι ή τσαπράζι, δεμένο σταθερά σε ένα μακρύ γερό ξύλο, κοντάρι ή καλάμι. Το σαρακάκι μας το έχουμε στερεώσει γερά με σύρμα χονδρό διομισάρι ή τεσάρι, και μάλιστα το έχουμε σφίξει πολύ καλά με τη πένσα ώστε να είναι σταθερό. Υπάρχει φυσικά και έτοιμο στο εμπόριο.
Με αυτό το σύστημα πριονίζουμε ένα ένα φύλλο που έχει πολλά καπλόσυκα, και το αφήνουμε να πέσει κάτω. Στη συνέχει το τραβάμε με το ίδιο εργαλείο να έρθει προς τα έξω, και στη συνέχεια το καρφώνουμε με το ίδιο, και μεταφέρουμε ένα ένα τα φύλλα στον εξωτερικό νεροχύτη μας, ή στο πλυσταριό μας. Εκεί ανοίγουμε τη βρύση, και με το λάστιχο σχηματίζουμε πίεση και εκτοξεύουμε το νερό στα φραγκόσυκα.
Ήδη με την πίεση θα διαπιστώσουμε ότι έχουν ήδη φύγει τα περισσότερα αγκαθάκια.. Εκεί με το μαχαιράκι κόβουμε ένα ένα τα καπλόσυκα. Αφού τα κόψουμε όλα, πιάνουμε ένα θυμαράκι και αν δε διαθέτουμε χρησιμοποιούμε μια βούρτσα σκληρή μπάνιου, και με τρεχούμενο νερό, τα βουρτσίζουμε γύρω γύρω. Μπορούμε να τα βουρτσίσουμε και όπως είναι στα φύλλα επάνω.
Σε λιγάκι θα δούμε ότι δεν θα υπάρχουν πια αγκαθάκια, εκτός αν έχουν ξεφύγει πολύ ελάχιστα, γιατί θα τα έχει παρασύρει το νερό.
Τώρα μπορούμε πια άνετα να τα πιάσουμε ακόμα και με το χέρι μας, και να τα βάλουμε σε μια λεκάνη και στη συνέχεια να τα βάλουμε στη συντήρηση του ψυγείου μας για δυό ή τρείς ώρες να κρυώσουν.
Με το κοντάρι με το πριόνι και το μακρύ σουβλί τα μαζεύουμε…
Με το γάντι!
Ακόμα καλύτερη μέθοδος και από την προηγούμενη για να κόψουμε πολλά καπλόσυκα, είναι να συνεργαστούν δύο άτομα! Ο ένας να κρατάει το μακρύ κοντάρι που έχει πάνω δεμένο το πριόνι, και ο άλλος να κρατάει ένα άλλο (αυτοσχέδιο κυρίως) εργαλείο, που είναι ένα σουβλί καρφωμένο και στερεωμένο σε ένα μακρύ ξύλο ή στερεωμένο σε σωλήνα μεταλλική, ένα τέταρτο της ίντσας.
Ο ένας λοιπόν από τα δύο άτομα θα διαλέξει ένα φύλλο που έχει πάνω του πολλά φραγκόσυκα, και θα το τρυπήσει με το μακρύ αυτό σουβλί, και θα το κρατά σταθερά!.
Ο άλλος στη συνέχεια θα το πριονίσει και θα το κόψει, Εκείνος με το σουβλί, θα κρατήσει το φύλλο στον αέρα, και με προσοχή θα το εναποθέσει στο έδαφος. Με αυτό τον τρόπο ρίχνουμε κάτω όσα φύλλα γεμάτα καπλόσυκα θέλουμε. Ένας από τους δύο θα φοράει πάντα στο δεξί χέρι ένα γάντι εργασίας, και πιάνει ελεύθερα πια, ένα ένα το καπλπόσυκο, και το κόβει από το φύλλο και το ρίχνει στο κουβά.
Και η επιστήμη στην υπηρεσία του καπλόσυκου με τον ειδικό…
Καπλοσυλέχτη!
Σήμερα όμως έχει μπει στο παιγνίδι η φαντασία και εφευρετικότητα του ανθρώπου, και έχει κάνει την όλη κατάσταση πιο απλή και εύκολη στη πράξη, γιατί έχει βγει επιτέλους το ειδικό και ιδανικό εργαλείο για την περίπτωση! Φυσικά με αυτό το ειδικό εργαλείο, η όλη διαδικασία έχει πολύ απλοποιηθεί, αλλά και με τις ανάλογες αντίστοιχες πατέντες που βγαίνουν κατά καιρούς, η συλλογή γίνεται πολύ απλά και με μονάχα ένα άτομο!
Η ειδική αυτή κατασκευή, έχει διπλή σωληνωτή θήκη μπρός πίσω με διαφορετική διατομή. Η μία θήκη είναι πέντε εκατοστά διάμετρος και η άλλη εφτά. Ανάλογα λοιπόν με το καπλόσυκο μας, το βάζουμε μέσα στην ανάλογη θήκη. Είναι κατασκευή δηλαδή για να συλλέγει μεγάλα και μικρά καπλόσυκα. Αφού σπρώξουμε να χωθεί μέσα στη σωληνοειδή εσοχή του συλλέχτη, τον στρίβουμε και το καπλόσυκο αμέσως κόβεται και μένει μέσα! Όπως είναι το αδειάζουμε ένα ένα μέσα στο δοχείο μας
.
Τα φραγκόσυκα τρώγονται καλύτερα κρύα!
Και αφού τα μαζέψαμε, τα πλύμανε στη πίεση και τα καθαρίσαμε, πρέπει και να τα φάμε,αλλά καλύτερα τρώγονται κρύα!
Η καλύτερη ώρα είναι να τρώγονται το πρωί, αλλά και όλη την ημέρα όποτε θέλει κανείς δεν υπάρχει πρόβλημα. Τα βγάζουμε από το ψυγείο μας που τα είχαμε σε μία λεκανίτσα, και βάζουμε σε ένα πιάτο πέντε έξη, όσα είναι να φάμε.
Ένα ένα το βάζουμε στο πιάτο μας, και με το μαχαίρι το χαράζουμε τελείως μπρός πίσω στις άκρες, και μετά το χαράζουμε ελαφρά οριζόντια για να το ανοίξουμε. Πιάνουμε το εσωτερικό περιεχόμενό του με τα χέρια, ή το πιρούνι και το τρώμε.
Οι φανατικοί των καπλόσυκων!
Πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος, πως επειδή από τα καπλόσυκα έχουμε πολλαπλά οφέλη, υπάρχουν ωστόσο και πολλοί φανατικοί του είδους! Από έναν από αυτούς που είναι και ξάδερφός μου το Μανώλη Χ. πληροφορήθηκα και εγώ τις πατέντες που ανέφερα. Μάλιστα η πατέντα με το μακρύ σουβλί, είναι δικιά του!
Ο Μανώλης αλλά και πολύς κόσμος τρώει κάθε καλοκαίρι αρκετά καπλόσυκα, γιατί έχουν πολλές βιταμίνες, και το σπουδαιότερο, κάνουν καλό σε όσους έχουν αναπνευστικό πρόβλημα. Προπάντων από ότι λένε, δεν ανεβάζουν το ζάχαρο! Ο Μανώλης λέει ,πως τρώει 12 καπλόσυκα την ημέρα για όλο το καλοκαίρι (τέσσερα το πρωί, τέσσερα το μεσημέρι και τέσσερα το βράδυ), και δεν έχει κανένα πρόβλημα υγείας! Όσο φυσικά υπάρχουν, και γιατί να μην τρώει? Αφού βρίσκει άφθονα παντού στη Κρήτη, και κυρίως στα χωριά. Πάντως από τα χάπια είναι προτιμότερα!
Μετά τη σταφυλοδίαιτα τη καρπουζοδίαιτα, μια και μάθαμε τον τρόπο, ας αρχίσουμε και τη … καπλοσυκοδίαιτα, μα μονάχα να ωφεληθούμε έχουμε δυνατότητα!
