Αμέσως μετά της Παναγίας ξεκινούσε η μάχη του τρυγητού…
Τότε η Μεσαρά είχε χιλιάδες στρέμματα αμπέλια, που έβγαζαν τόνους σταφίδα!
Πόλεμος πραγματικός!
Ξύπνημα με το φως της ημέρας για να αρχίσουν οι προετοιμασίες μέχρι να έλθουν οι εργάτες.
Τα τσιγκάκια στο αμπέλι, η ποτάσα να είναι έτοιμη, το γαϊδούρι που κουβαλούσε τα σταφύλια στρωμένο και τα κασόνια στο σαμάρι στη θέση του…
Ο οψιγιάς καθαρός, τα ναύλα απλωμένα, το σκαφάκι στη θέση του…
Μια ολόκληρη μηχανή δουλειάς και οργάνωσης…
Και σαν ερχόταν το κολατσιό, δροσερό νερό από τη τουλούμπα, παξιμάδι με τις ελιές, για ανάσα και ένας καφές και δουλειά πάλι!
Το μεσημέρι φαγητό, λίγη ξεκούραση και ξανά στον τρυγητό.
Και σαν φεύγαν οι εργάτες άρχιζε το μάζεμα της ξερής σταφίδας…
Το λίχνισμα στην κοσκίνα, το τσουβάλιασμα και το κουβάλημα με το σκαφτικό στο χωριό…
Δύσκολα χρόνια, ωραία χρόνια…
Χρόνια παιδικά με κουραστικές αλλά όμορφες αναμνήσεις…
(Φωτογραφίες: Ελένη Σημαντήρη)
