Γράφει ο Γιώργος Μαμάκης*
Με αυτή την χροιά του νερού που κυλά γεννήθηκα.
Με το κελάρυσμα του πορεύτηκα, μεγάλωσα.
Κοντά μισό αιώνα κυλά μέσα μου, κατακλύζει και την πιο μικρή κοιλότητα της ψυχής μου.
Το νερό που σαν Θάλασσα πάνω της περιπλανιέται ο κάθε ανήσυχος Οδυσσέας, που σαν ποτάμι οι ταξιδευτές το ακολουθούν, πότε αφήνοντάς να τους παρασύρει, πότε πηγαίνοντας κόντρα στο ρέμα του, ψάχνοντας την πηγή, την αρχή, το νόημα.
Πλάι στο νερό ξεκίνησε κι αυτό το ταξίδι.
Στα νερά του Κουρταλιώτη, μακριά από τον παφλασμό της θάλασσας,
Ένα ταξίδι ζωής, μια αναζήτηση της πηγής που γεννά αυτά τα καταγάλανα νερά νοτισμένα με την ομορφιά του σμαραγδιού.
Κάπως έτσι έφτασα στην πηγή, στο σημείο που το νερό βγαίνει απ’ τα σπλάχνα της Φύσης χαρίζει ζωή στην πλάση, και που σε αυτά τα μέρη οι ντόπιοι του δίνουν παρά μόνο ένα όνομα, το λένε…. Μάνα.
Λίγες δεκάδες μέτρα και έφτασα στην Αγκαλιά της Μάνας του Νερού.
Εδώ στο μοναδικό θέαμα των υδάτων που αναβλύζουν κατακλύζοντας την βραχώδη πλαγιά ανάμεσα από τις ρίζες των πλατάνων
Ναι εδώ γεννιέται η κρυστάλλινη καθαρότητα, ξεχύνεται για να γίνει η μαγιά για την Ομορφιά του Λυβικού.
Εδώ βρίσκεται και η πεμπτουσία του ταξιδιού…πάρτε το θάρρος που έχετε αποκτήσει φτάνοντας εδώ, σκαρφαλώστε στο βράχο που είναι αντίκρυ από τους καταρράκτες και ……. Βουτήξτε!! Για λίγο εκεί κάτω από την επιφάνεια του νερού θα νιώσετε μια παράξενη γαλήνη, μια οικειότητα ανάμικτη με λίγο φόβο για το άγνωστο.
Είναι αυτό που έχουμε νιώσει όλοι…. η αρχή, ο ήχος του νερού και η στιγμή της ανάδυσης όπως τότε που η Μητέρα σας, η δική σας Πηγή Νερού σας παρέδωσε στο φως της Ζωής..
Μα αυτή η Μάνα έχει να προσφέρει άλλον ένα σμαραγδένιο παράδεισο κρυμμένο μες στον κόρφο της, το φοινικόδασος του Πρέβελη.
Σας είπα για το ταξίδι στο νερό, άλλοτε ακολουθώντας την ορμή του, άλλοτε πηγαίνοντάς του κόντρα. Ακολούθησα και τις δυο τις ρότες …Πρώτα η λαχτάρα του νόστου και η αναζήτηση της πηγής με έφερε να ανταμώσω την Μάνα, να υποκλιθώ εμπρός της.
Στον δρόμο προς την Πρέβελη, κατηφόρισα προς τα κάτω ακολουθώντας πάντα τον ήχο του νερού. Αντάμωσα την γέφυρα του Μεγάλου Ποταμού και από την όχθη του ρέματος, μπήκα σε ένα τόπο που, καθώς προχωρούσα πλάι και μέσα στο νερό υπό την σκέπη μεγάλων πλατάνων, το μόνο που ψέλλιζα εκστασιασμένος ήταν η λέξη …παράδεισος.
Άλλωστε από ένα τέτοιο μέρος πρέπει να έρχονται αυτά τα νερά, το επιβεβαιώνει άλλωστε και ο δυνατός τους ήχος που πιστά ακολούθησα με την ψυχή και τώρα έχει κατακλύσει όλες μου τις αισθήσεις.
Μα η Μάνα εδώ με την χροιά του γάργαρου νερού με παρότρυνε, μου “είπε”….. ένας προορισμός όπως αυτός είναι απλώς μια όμορφη αρχή για το ταξίδι που ακολουθεί
Την συμβουλή της ακολούθησα, και συνέχισα παράλληλα στο ρεύμα.
Εκεί πιο χαμηλά με περίμεναν οι λίμνες του Πρέβελη μια σειρά από βίρες, μικρές πισίνες σμαραγδένιων νερών που σχηματίζονται από μικρούς και μεγάλους καταρράκτες. Κολυμπήθρες, που βουτώντας μέσα ένιωσα το νερό να διαπερνά κάθε πόρο του κορμιού και να ξεπλένει από μέσα μου το άγχος της «λιπαρής» καθημερινότητας.
Αυτό είναι το ΤΑΞΙΔΙ….
Η Μάνα του Νερού στα Στενά του Κουρταλιώτη ….η χροιά των νερών της Γης των Ρεθυμνιών, οι ροές της Κρήτης που σας περιμένουν να επιστρέψετε και να αναγεννηθείτε.
Εκεί που ο παλμός της καρδιάς σας συντονίζεται με το κελάρυσμα και το ακολουθεί σε ένα “ταξίδι” από τον Κουρταλιώτη ποταμό στον Πρέβελη μέχρι εκεί που η χροιά του νερού γίνει παφλασμός των καταγάλανων νερών του Λυβικού νοτισμένων με την ομορφιά του σμαραγδιού.
* Ο Γιώργος Μαμάκης είναι Δάσκαλος και πρώην Σχολικός Σύμβουλος Λασιθίου
