Λέν’ πως τη νύχτα στη Φαιστό
βγαίνει του Μίνωα μια κόρη
κι από το λόφο το χτιστό
το καλοκαίρι το ζεστό,
σαν άστρο παίρνει τ’ ανηφόρι.
Άσπρο σημάδι φωτεινό
μοιάζει δρεπάνι ή με στάχυ
πάει να πιαστεί στον ουρανό
και δεν κρατά τον στεναγμό
κλαίει στου φεγγαριού τη ράχη.
Λένε πως ήταν μια βραδιά
μ’ αστροφεγγιά στη γης το βλέμμα
που βρήκαν πάνω στα κλαδιά
μια μεταξένια φορεσιά
κι ένα χαρτί που ’γραφε «ψέμα».
Χρονιά και χρόνια τι ζητά.
το δάκρυ της δροσιά στα χόρτα,
άγρυπνη κι έρμη περπατά
και τ’ ακριβά της φυλαχτά
βροντάν ως του Θεού την πόρτα.
Δημοσίευση: π. «Παλίμψηστον», περ. Β΄, τχ. 21-22 Παράρτημα, Ηράκλειο, 2006-2007.
(Φωτογραφία – Ανάρτηση: Κ. Γ. Τσικνάκης)
(Υ.Γ.: Κώστας Μπουρναζάκης (Ηράκλειο 1961): Ποιητής, μεταφραστής, μελετητής και φιλολογικός εκδότης. Το «Μια κόρη στη Φαιστό» ανήκει στην ενότητα τραγουδιών με τον τίτλο «Φύλλα της μνήμης», που δημοσίευσε στο περιοδικό «Παλίμψηστον», τα χρόνια 2006-2007.
ο τραγούδι μελοποιήθηκε από το Μουσικό Συγκρότημα «Αρμός» και ερμηνεύτηκε από την Κορίνα Λεγάκη. Ο πρώτος στίχος του τραγουδιού «Λέν’ πως τη νύχτα στη Φαιστό» έχει ελαφρά αλλάξει στην εκτέλεση σε «Λένε τη νύχτα στη Φαιστό».)
