Του Μιχάλη Στρατάκη*
Αγαπημένε μου παππού Στρατομίχαλε είπα να σου γράψω, γιατί δεν έχω κανέναν άλλο να μιλήσω. Πλαντώ παππού. Θέλω να τα πω, αλλά κανείς δεν θέλει να μ΄ακούσει. Γενικά, κανένας δεν ακούει σήμερα. Όλοι, μόνο, στους ξεπουλημένους γλύφτες μιλούνε.
Αυτό που θέλω να σου πω, είναι γιά τους συνεργάτες των κατακτητών. Όχι, δεν σου μιλώ γιά την κατοχή. Γιά το σήμερα σου μιλώ. Θυμάμαι αυτά που μου έλεγες γιά τους κουκουλοφόρους καταδότες της γερμανικής κατοχής. Ακόμα θυμάμαι εκείνη την κουβέντα σου ”μη σε αξιώσει ο Θεός ντελικανή μου να δείς κι εσύ τέτοια καθάρματα”.
Δεν έπιασε η ευχή σου παππού. Γέμισε η χώρα από τέτοια καθάρματα. Αυτοί δείχνουν με το δάχτυλο τους πατριώτες και η εξουσία αναλαμβάνει από κει και πέρα την εκτέλεση των πατριωτών.
Μόνο οι μέθοδοι της εκτέλεσης έχουν αλλάξει. Σήμερα δεν στήνουν τον άνθρωπο στον τοίχο. Δεν τον πυροβολούν. Τον σκοτώνουν σιγά σιγά. Μέρα με την ημέρα.
Μας ξεφτιλίζουν παππού. Μας κλέβουν τη μπουκιά από το στόμα. Έκαμαν τη δουλειά πορνεία.
Μας εξαναγκάζουν να δουλεύουμε σαν τις πόρνες. Πριν προλάβουμε να πάρουμε το μεροκάματο στα χέρια, μας το έχουν αρπάξει αυτοί. Σαν τους νταβατζήδες.
Δεν το κάνουν σε όλους αυτό. Δεν το κάνουν στους καταδότες συνεργάτες τους, στους ξεπουλημένους γλύφτες και στους πλούσιους.
Στον απλό πολίτη τα κάνουν. Αυτόν θέλουν να βγάλουν από τη μέση. Για να έρθει ολόκληρη η χώρα στα χέρια τους και στα χέρια των συνεργατών τους.
Ξέρω, θα μου πεις να ξεσηκωθούμε.
Ξέχασέ το παππού. Ήταν να μην αρχίσουμε την πορνεία. Τώρα που την αρχίσαμε, φοβούμαι ότι σε πολλούς αρέσει.
Έτσι, όπως στο λέω. Πουτάνες γίναμε παππού. Για να ζήσουμε, για να τα έχουμε καλά με τους νταβατζήδες μας και γιατί μας αρέσει η πουτανιά.
Έτσι μας κατάντησαν παππού. Δεν μας νίκησαν, γιατί καμιά μάχη δεν δώσαμε. Νικηθήκαμε μόνοι μας.
Στα είπα και ξαλάφρωσα. Παππού, κάμε λίγο χώρο κοντά σου και περίμενέ με.
Τη χέρα σου φιλώ, φίλησε μου και τη γιαγιά μου την Ευγενία. Σας αγαπώ και σας σκέφτομαι.
* Ο κ. Μιχάλης Στρατάκης είναι Δημοσιογράφος, από τις Γκαγκάλες του Δήμου Γόρτυνας
