Η Ξήρανση ράχης είναι μία από τις σημαντικότερες μη παρασιτικές ασθένειες της αμπέλου η οποία δεν οφείλεται σε κάποιο παθογόνο οργανισμό αλλά σχετίζεται με τις κλιματικές συνθήκες και τη θρεπτική κατάσταση των πρέμνων.
Τόσο η εμφάνιση της ασθένειας όσο και η ένταση των συμπτωμάτων εξαρτώνται από διάφορους παράγοντες όπως η λίπανση, οι κλιματολογικές συνθήκες, η ποικιλία κλπ., που μπορεί να οδηγήσουν σε απώλεια της παραγωγής ως και 90%.
Συνήθως, όμως, και ανάλογα με την ποικιλία οι απώλειες κυμαίνονται από 10-30%.
Συνθήκες που ευνοούν την εμφάνιση της ασθένειας
Υψηλές θερμοκρασίες και βροχοπτώσεις την περίοδο της βλάστησης μέχρι την άνθηση και χαμηλές θερμοκρασίες και έντονες βροχοπτώσεις από την άνθηση ως την ωρίμανση των ραγών ευνοούν την ανάπτυξη της ασθένειας, ενώ αντίθετα, υψηλές θερμοκρασίες και λίγες βροχοπτώσεις την περίοδο από την άνθηση ως την ωρίμανση των ραγών περιορίζουν την εμφάνιση της πάθησης.
Η ασθένεια ευνοείται επίσης από την υπερβολική χρήση καλιούχων λιπασμάτων ή από έλλειψη καλίου, σε ελαφρά και φτωχά σε οργανική ουσία εδάφη, σε πρέμνα με γρήγορη ανάπτυξη και βότρεις με μακρύ μίσχο.
Συμπτώματα – Εμφάνιση
Ξεκινά στο στάδιο της ωρίμανσης των βότρεων, εμφανίζεται στη ράχη του κύριου ή των πλάγιων αξόνων και εκδηλώνεται με νεκρωτική κηλίδα.
Η νέκρωση επεκτείνεται και συντελεί στη μειωμένη ανάπτυξη του ξυλώματος. Λόγω μειωμένης ανάπτυξης ή καταστροφής των αγγείων, η κυκλοφορία του νερού και των θρεπτικών δε γίνεται σωστά.
Παρατηρείται διαταραχή στη σχέση καλίου-ασβεστίου-μαγνησίου, αιτία που συμβάλει στην εμφάνιση της πάθησης.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη διακοπή της ωρίμανσης των ραγών και της αύξηση των σακχάρων και του βάρους τους. Οι ράγες ρυτιδιάζουν και τελικά ξηραίνονται.
Τρόποι αντιμετώπισης
Για την προληπτική αντιμετώπιση της ασθένειας εφαρμόζονται καλλιέργητικά μέτρα όπως η βελτίωση της υφής και της γονιμότητας του εδάφους και η εφαρμογή καλά χωνεμένης κοπριάς, εφαρμογή χλωρής λίπανσης, κατάλληλο κλάδεμα, ισορροπημένη λίπανση και άρδευση.
Για την ποικιλία Κάρντιναλ συνιστάται αποφυγή ποτίσματος στο στάδιο του κοκκινίσματος των ραγών, ενώ στην ποικιλία Σουλτανίνα η ισορροπημένη χρήση γιββεριλλίνης.
Στις ευαίσθητες ποικιλίες μπορούν να γίνουν δύο ως τρεις ψεκασμοί με άλατα του μαγνησίου ή με διαφυλλικά λιπάσματα υψηλής περιεκτικότητας σε μαγνήσιο.
Πηγή: farmacon.gr
