του Νίκου Μπουνάκη*
Το κενό έκφρασης του πολιτικού χώρου του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού και της κοινωνικής αλλαγής είναι έντονο. Η Κεντροαριστερά, την οποία ενσάρκωνε και εκπροσωπούσε το ΠΑΣΟΚ, κατακερματίστηκε. Η απαλλοτρίωσή της από το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ οδήγησε στην αποσύνθεσή της. Η κρίση εκπροσώπησης θέτει καίρια ερωτήματα ως προς τη δυνατότητα αυθυπαρξίας και ανασύστασής της. Το πλήγμα που υπέστη διέρρηξε τις σχέσεις της με την κοινωνική και εκλογική της βάση.
Το νέο πολιτικό περιβάλλον δεν της επιτρέπει να αναζητήσει το δικό της ζωτικό χώρο. Οι μονομάχοι του νέου δικομματισμού έδωσαν και δίνουν αγώνες για την οικειοποίηση των δυνάμεών της. Αντιλαμβάνονται ότι το συγκριτικό πλεονέκτημα της Κεντροαριστεράς είναι χρήσιμο για τη συντήρηση και εδραίωση της κυριαρχίας τους. Άλλωστε, όλες οι έρευνες της κοινής γνώμης δείχνουν ότι στην κλίμακα Δεξιά-Αριστερά η πλειονότητά της αυτοτοποθετείται στο Κέντρο. Εξ’ ου και είναι πρόδηλη η ανάγκη καινούργιας πολιτικής έκφρασης. Ωστόσο, οι προσπάθειες που καταβλήθηκαν μέχρι τώρα για την απόκτηση νέας προοδευτικής κομματικής υπόστασης αποδείχθηκαν ατελέσφορες.
Το Κίνημα Αλλαγής, παρά τις αρχικές προσδοκίες που δημιούργησε, φαίνεται να μην μπορεί να ανταποκριθεί στη δημιουργία ισχυρού ανταγωνιστικού πόλου. Το πλέον παράδοξο ήταν η εκλογή της επικεφαλής του χωρίς να έχει προηγηθεί το μπόλιασμα των δυνάμεων που στρατεύτηκαν σ’ αυτό. Το γεγονός ήταν φυσικό να έχει δραστικές επιπτώσεις στη συνοχή και στην ανθεκτικότητά του. Η παντελής έλλειψη πολιτικού ιστού που θα αφομοίωνε τις αποκλίνουσες προσεγγίσεις αντιστρατεύεται τη συνύπαρξη. Έτσι εξηγούνται οι δυσλειτουργίες που ήδη έχουν εμφανιστεί.
Η αδυναμία ενοποίησης της πολιτικής του, η απουσία στοιχειωδών δημοκρατικών διαδικασιών, η κυριαρχία προσωπικών στρατηγικών, καθώς και τα φαινόμενα αρχηγισμού, ναρκοθετούν το Κίνημα. Η παλινδρόμηση της ηγεσίας σε αρχέγονες, παρωχημένες αντιλήψεις, η πανσπερμία απόψεων, οι αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, οι αχρείαστοι ανταγωνισμοί απομείωσαν τη δυναμική του και πρωτίστως τού στέρησαν την ευκαιρία να θεμελιώσει νέα έκφραση.
Το χειρότερο είναι ότι πρόκειται για ένα ιδιότυπο ιδιωτικό κόμμα. Όλα αποφασίζονται και εκπορεύονται από την αρχηγό. Ο διάλογος είναι ανύπαρκτος ή προσχηματικός. Φάνηκε στο Μακεδονικό, στην πρωτοβουλία για την αναθεώρηση του Συντάγματος, καθώς και στο αίτημα των εκλογών.
Το Κίνημα Αλλαγής βρίσκεται πράγματι σε κρίσιμη καμπή. Ή θα ενσαρκώσει έναν σύγχρονο κεντροαριστερό πολιτικό φορέα, με νέες ιδέες και απόψεις, αξιοποιώντας όλες τις δυνάμεις που συστρατεύτηκαν από την πρώτη στιγμή. Ή θα καταλήξει ένα νόθο, ασθενικό σχήμα. Η νόθευση στην πολιτική έχει βαρύ τίμημα.
* Νίκος Μπουνάκης,M.Sc, MBA Σύμβουλος Επιχειρήσεων
Εκλεγμένο μέλος της τελευταίας ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ και Γραμματέα Τομέα Αγροτικής Πολιτικής.
