Γράφει η Ζαμπία Λαζανάκη*
Ο κήπος της αγάπης
Έτσι ονομάσαμε τον κήπο μας.
Όχι τυχαία!
Όταν έκλεισαν τα σχολεία και μετακομίσαμε προσωρινά στο χωριό έπρεπε να βρω τρόπους, να επιλέξω, να προσαρμοστώ και να προσαρμόσω δραστηριότητες στις συγκεκριμένες συνθήκες .
Το σταθερό ίντερνετ ανύπαρκτο και ο υπολογιστής στα χέρια της κόρης μου
Διαθέσιμα μόνο τα δεδομένα του κινητού μου.
Άφησα λοιπόν την τεχνολογία στους αγαπημένους μου συναδέλφους, στην Καίτη τη Δέσποινα και στον Στέλιο και εκμεταλλεύτηκα τη φύση το χώμα και τον ήλιο που μου χάρισε η Άνοιξη!
Από την αρχή της απομόνωσης τα παιδιά πρότειναν τα λαχανικά που θα ήθελαν να φυτευτούν.
Καρότα, μαρούλια, κρεμμυδάκια, φράουλες, κολοκυθάκια, καλαμπόκια, ντομάτες, αγγουράκια, μελιτζάνες!
Τα φυτά έχουμε πει αμέτρητες φορές για να μεγαλώσουν, χρειάζονται χώμα νερό ήλιο αέρα και αγάπη.
Μπόλικα μας τα έδωσε η φύση τα στοιχεία της!
Μπόλικη είναι και η αγάπη μας…γι αυτό και σήμερα περήφανα έκοψα τα πρώτα μας κολοκυθάκια!
Τα άφησα στα παιδιά να τα μετρήσουν και να με συμβουλέψουν να μη φτιάξω ακόμα την ομελέτα που θέλει 9 κολοκυθάκια για να γίνει.
Πάντα τα ακούω τα παιδιά γιατί πάντα έχουν δίκιο και το Πάσχα που ένα λαγουδάκι είχε μπει στο κήπο μας και έτρωγε τα μαρούλια τις δικές τους συμβουλές ακολούθησα και κρατήσαμε στον κήπο μας και τα λαγουδάκια και τα μαρουλάκια!
Έτσι μετρούσαμε και μετράμε το χρόνο που περνάμε μακριά…και όταν συναντηθούμε, γιατί θα ξανασυναντηθούμε είτε ανοίξουν τα σχολεία είτε όχι ένα πάρτι με οικοδεσπότες την όμορφη κρεμμύδω και τον κυρ μαϊντανό θα το κάνουμε!
* Η κ. Ζαμπία Λαζανάκη είναι Νηπιαγωγός και συγγραφέας παιδικών βιβλίων
