Κείμενο – Φωτογραφία: Νικόλαος Φουκαράκης
Ένα δεκαοκτάχρονο νεαρούδι που εργαζόταν μέχρι τότε στα μέσα του έτους 1880 ως βοηθός γραμματέα στο Εφετείο Χανίων παίρνει μια μετάθεση από κει για το Ειρηνοδικείο του Λασιθίου στο Τζερμιάδο.
Τα χρόνια δύσκολα και η Κρήτη βρίσκεται κάτω από το ζυγό των Τούρκων που αναζητά την Ελευθερία με συνεχείς επαναστάσεις .
Η φτώχεια μεγάλη, η παιδεία και η σπουδές για τους νέους όνειρο σχεδόν ανεκπλήρωτο όπως και για τον νεαρό Γιάννη της φωτογραφίας που ξεκινά από την Βιάννο το χωριό του μετά που τελείωσε το δημοτικό σχολείο δωδεκάχρονο παιδί τότε το 1874 για να συνεχίσει το Γυμνάσιο στο Ηράκλειο.
Μετά τα πρώτα Γυμνασιακά μαθήματα στο Ηράκλειο λόγω οικονομικής δυσχέρειας αναγκάζεται να διακόψει τις σπουδές του και να εργαστεί ως υπάλληλος δικαστικός με πενιχρό μισθό βέβαια εκείνα τα χρόνια.
Ο Γιαννάκης λοιπόν ο δεκαοκτάχρονος αυτός νεαρός ,το φτωχόπαιδο με τα όνειρα για σπουδές είναι ο μεγάλος Βιαννίτης πεζογράφος ο Γιάννης ΚΟΝΔΥΛΑΚΗΣ που βρίσκεται στο Ειρηνοδικείο Τζερμιάδου υπάλληλος για να εξοικονομήσει χρήματα για τις μετέπειτα σπουδές του.
Όπως μας πληροφορεί η εφημερίδα “Μίνως” το Δεκέμβρη του 1880 είχε κατά την παραμονή του εκεί και μια δυσάρεστη περιπέτεια καθώς κάποιοι του διέρρηξαν το σπίτι και του αφαίρεσαν 500 γρόσια και ρούχα που μετά από ενέργειες του τότε υπαρχηγού Αστυνομίας Μηλιαρά Γεωργίου ανευρέθηκαν τα χρήματα και οι κλέφτες συνελήφθησαν.
Υπ ‘οψιν βέβαια τότε ότι η κλοπή υπήρχε σε πάρα πολύ υψηλό βαθμό στην Κρήτη λόγω μεγάλης ανέχειας.
Αργότερα μετατίθεται στην Σητεία που εκεί αρχίζει να στέλνει και τα πρώτα του χρονογραφήματα σε εφημερίδα των Χανίων την “Αμάλθεια”.
Το όνειρο του εκπληρώνεται το 1882 όταν συνεχίζει τις σπουδές του στην Βαρβάκειο Αθηνών και εκπληρώνει τις σπουδές το 1884.
Συνέχισε τις σπουδές στην φιλοσοφική σχολή αλλά και πάλι την διέκοψε από οικονομικές δυσχέρειες καθώς έπρεπε να δουλέψει αλλά και το επάγγελμα του δασκάλου δεν ήταν το όνειρο του.
Αγάπησε την Κρήτη με πάθος όπως και ο άλλος μεγάλος Κρητικός συγγραφέας ο Νίκος Καζαντζάκης και μέσα από τα συγγραφικά του έργα με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο μας μεταφέρει με τους δικούς του ήρωες στην Κρήτη της εποχής του.
Ξεκίνησε φτωχός, συνέχιζε να υπογράφει τα χρονογραφήματα του υπογράφοντας ως “Γιάννης ο ακτήμων” και πέθανε φτωχός αλλά πέθανε στο τόπο που υπεραγαπούσε και ήθελε να πεθάνει στις 22 Μαϊου 1920.
