Γεννήθηκε στη Σύρο το 1865.
Κρητικής καταγωγής, γεννημένος στρατιωτικός και πατριώτης.
Αφιέρωσε τη ζωή του στους αγώνες απελευθέρωσης της Ελλάδας. Ξεκίνησε συμμετέχοντας στην Κρητική Επανάσταση του 1896 σαν αρχηγός στην επαρχία Αμαρίου.
Το 1897 έλαβε μέρος στην αποβατική επιχείρηση της Κρήτης με το σώμα του Τιμ. Βάσσου.
Στη συνέχεια έλαβε ενεργό μέρος στον Μακεδονικό αγώνα, ως σωματάρχης (1905) με το ψευδώνυμο Νικόστρατος και καπετάν Νίδας.
Συνελήφθη και παρέμεινε φυλακισμένος επί 3ετία στις φυλακές Μοναστηρίου απ΄ όπου δραπέτευσε.
Το 1919 προήχθη σε υποστράτηγο και διετέλεσε φρούραρχος Σμύρνης. Άφησε ένα εξαιρετικά σημαντικό συγγραφικό έργο για την Στρατιωτική Οργάνωση της Ελληνικής Αυτοκρατορίας του Βυζαντίου (1937).
Πέθανε στην Αθήνα το 1952.
Ο ένοπλος αγώνας στην Κεντρική και Δυτική Μακεδονία κατά το έτος 1905
« Τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου, τὸ μεγάλο σῶμα τοῦ Καλομενόπουλου (καπετᾶν Νίδας), τὸ ὁποῖο βρισκόταν καθοδὸν πρὸς τὸν τομέα Μοριχόβου Γκραντέσνιτσας, κυκλώθηκε ἀπό 200 περίπου τούρκους στὴν Μπελκαμένη.
Ὁ Καλομενόπουλος, ἀκολουθώντας κατὰ γράμμα τὶς ὀδηγίες ποὺ εἶχε, ἀποφάσισε νὰ μὴν πολεμήσει μὲ τὸν τουρκικὸ στρατὸ καὶ νὰ παραδοθεῖ.
Ὁρισμένοι ἀπό τοὺς ὑπαρχηγούς του ὡστόσο, ἦταν ἀποφασισμένοι νὰ πραγματοποιήσουν ἔξοδο καὶ τὸ ἔκαναν. Ὁ Ἀντώνης Τσίτουρας καὶ ὁ καπετᾶν Ρέμπελος, [Χρῆστος Τσολακόπουλος] ὁ ὁποῖος τραυματίστηκε, κατόρθωσαν νὰ διαφύγουν μὲ πενῆντα πέντε περίπου ἄντρες.
Ἀρκετοί (ἀνάμεσά τους καὶ ὁ Λαμπρινὸς Βρανᾶς) σκοτώθηκαν. Ὁ Καλομενόπουλος καὶ σαράντα πέντε περίπου ἄντρες, παραδόθηκαν.
Ὅταν ἔλαβε χώρα τὸ ἐπεισόδιο αὐτό, ὁ Μακρὴς βρισκόταν κοντὰ στὸ Λέχοβο καὶ μόλις τὸ ἔμαθε, ἔσπευσε σὲ βοήθεια τοῦ Καλομενόπουλου, συγκεντρώνοντας στὸ δρόμο μέρος ἀπό τὸ δικὸ του σῶμα ποὺ εἶχε διασπαρεῖ.
Ἔφτασε σὲ ἕνα ἀπό τὰ λημέρια του στοὺς πρόποδες τοῦ ὅρους Βίτσι ἀπέναντι ἀπό τὴν Μπελκαμένη τὸ πρωῒ τοῦ Πᾶσχα καὶ βρῆκε ἐκεί τὸν πληγωμένο καπετᾶν Ρέμπελο, τὸν Τσίτουρα καὶ ὅλους ὅσους εἶχαν διαφύγει. Ἀφοῦ ἕνωσαν τὶς δυνάμεις τους γιὰ λίγες ἡμέρες, διέτρεξαν τὴν περιοχὴ, συγκρούσθηκαν μὲ ἕνα τοπικὸ ἐξαρχικό σῶμα, ἀπό τὸ ὁποῖο σκότωσαν ἕξι ἄντρες.
Λίγο ἀργότερα, σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές τοῦ Κέντρου Μοναστηρίου, ὁ Ρέμπελος καὶ ὁ Τσίτουρας μετακινήθηκαν πρὸς τὸ Μορίχοβο όπου τοὺς περίμενε ο καπετάν Ζώης Αντώνης σεμνὸς καθὼς ἦταν, ἀναγνώρισε ὡς ἀρχηγό τὸν καπετᾶν Ρέμπελο καὶ συνέχισαν τὴν δράση τους στὸ Μορίχοβο.»
Πηγή: eistorias.wordpress.com και grandlodge.gr
