Πόσο γρήγορα αλήθεια γυρίζει ο νους στο χθες, σαν αντικρύσει εικόνες γεμάτες νοσταλγία…
Όπως αυτές των παιδικών μας χρόνων…
Τότε που σαν μαθητές, με τα κοντά μπαλωμένα παντελονάκια και τα σκισμένα παπούτσια, τρέχαμε τις ρούγες και τα σοκάκια των χωριών μας.
Που παίζαμε, παίζαμε, παίζαμε…
Το παιχνίδι μας μεγάλωσε…
Είμαι σίγουρος γι΄ αυτό.
Και το διάβασμα;
Ε, γινόταν κι αυτό!
Ευκαιριακά ναι, συστηματικά όχι…
Με τη λάμπα του πετρελαίου, με το μαγκάλι με τη σπίθα και τα κάρβουνα!
Όμορφα χρόνια…
Πολύ όμορφα…
Μας τα θύμισε η φωτογραφία του Gioulio Corinaldi το 1960,κάπου στην Ελλάδα, από το Μία φωτογραφία,χίλιες λέξεις.
