Γράφει η Μαρία Μαυρουδή*
Το σύνθημα έχει δοθεί. Μένουμε μέσα στο σπίτι από σεβασμό για την υγεία τόσο τη δική μας όσο και των συνανθρώπων μας. Οι στατιστικές δείχνουν ότι οι περισσότεροι τα καταφέρνουμε. Τηρούμε ρητά τις εντολές μένουμε στο σπίτι μας κι ας γκρινιάζουμε, ας στενοχωριόμαστε με την κατάσταση που επικρατεί, ας αγχωνόμαστε για το τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον. Σίγουρα η ελπίδα δε θα σβήσει. Ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες., οι οποίες με τη βοήθεια του Θεού και τη δική μας συμβολή πολύ σύντομα θα φανούν.
Καθόμαστε σπίτι λοιπόν γιατί έτσι πρέπει για το καλό όλων μας .Στενοχωρημένοι από τη μια όχι μόνο γιατί άγνωστο αυτή η κατάσταση που θα μας οδηγήσει αλλά και επειδή έχουμε βγει έξω από το πρόγραμμα μας και τους συνηθισμένους ρυθμούς της καθημερινότητας.
Υπομονή κ θετική σκέψη. Όλα γίνονται για το καλύτερο. Για να αποτρέψουμε αυτόν τον ιό που με το έτσι θέλω αποφάσισε να εισχωρήσει στη ζωές όλων μας και να τις αλλάξει από τη μία στιγμή στην άλλη.
Ας εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία που μας δίνεται βρίσκοντας την καλύτερη κ πιο αποτελεσματική λύση για κάθε πρόβλημα που μας απασχολεί . Σε αυτό θα μας βοηθήσουν αρκετά και οι αναρτήσεις ανθρώπων που μας δείχνουν για μια ακόμα φορά το μεγαλείο της ψυχικής τους δύναμης. Όπως η γλυκιά μαμά Ματίνα η μανούλα του γενναίου Αλέξανδρου που σκοπό του είχε να ξαναβγεί ο ήλιος σε κάθε περίσταση.
Με την προσωπική της ανάρτηση η κυρία Ματίνα Κυριάκου μας παροτρύνει να εκτιμήσουμε την παραμονή μας στο σπίτι έστω και κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες
Όπως η ίδια αναφέρει το πρόγραμμά της μονότονο , μέσα στην απομόνωση ενός νοσοκομείου όπως ελπιδοφόρο κ υπέροχο αφού είχε παρέα το μονάκριβό της.
Η συγκινητική ανάρτηση της γλυκιάς μας Ματίνας
14/03/2011
Στο 5 της ορθοπεδικής.
ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ.
3 μήνες σ αυτό το δωμάτιο…
Το μεγάλο χειρουργείο.
12 ώρες και…
Αφαίρεση του οστού και τοποθέτηση τιτανίου.
Τιτάνιος αγώνας.
Επιπλοκές, μετεγχειρητικές….. μας έφτασαν να μετράμε κοντά 100 μέρες σ ένα δωμάτιο.
Πλέον η καθημερινότητα μας περιοριζόταν σε 5 τετραγωνικά μέτρα!
Χωρίς ίντερνετ
Χωρίς ηλεκτρονικά παιχνίδια και σερφάρισμα στο διαδίκτυο.
Του έφτιαχνα κάθε μέρα και διαφορετικό πρόγραμμα… εκεί στην μικρή κουνίτσα για μωράκια που είχε στην γωνία, ανέβαινα εκεί και μπορούσα μέσα από τα κάγκελα να κοιτάζω την αυλή έξω…
Έπινα κάθε πρωί τον καφέ μου και κοιτούσα τον κόσμο που μπαινόβγαινε… συγχρόνως έγραφα σ ένα μικρό βιβλιαράκι…
Φιλακια,
Πρωινό,
Δοντάκια,
Πλαστελίνες,
Διάβασμα,
Ξεκούραση…
Φαγητό,
Τουβλάκια,
Ζωγραφική,
Σνακ,
…… Τον χρόνο του.. . ..
Βραδινό,
Γράφουμε στο ημερολόγιο μας,
Παραμύθι,
Αγκαλίτσα νανούρισμα και νάνι.
Και πάλι από την αρχή…
Κάθε μέρα έσπαγα το κεφάλι μου να βρω κάτι άλλο.
Μόλις ξύπναγε με ρωτούσε μ ενα τεράστιο χαμόγελο:
Μαμά τι θα κάνουμε σήμερα?
Πόσο δύσκολο?
Πολύ… Πάρα πολύ.
Ένα πρωί κι ενώ ο Αλέξανδρος μου είχε πυρετό, οι νοσηλεύτριες έτρεχαν στον όροφο σαν τρελές.. σπασμένα πόδια,
σπασμένα χέρια… χαμός.
Μα ο Αλέξανδρος είχε πάντα προτεραιότητα…
Απομόνωση και προτεραιότητα…είναι συνώνυμα του ογκολογικού.
Η πόρτα μας άνοιγε μόνο για να μπουν και να βγουν οι νοσηλεύτριες.
Αυτό κινούσε την περιέργεια η αλήθεια είναι…
αλλά όταν έβλεπαν το γυμνό κεφαλάκι μας,δεν ρωτούσαν γιατί… τουλάχιστον όχι όλοι!
Η Βάσω μπήκε μέσα εκνευρισμένη.
Τι έπαθες κορίτσι μου,της λέω?
Δεν αντέχω Ματίνα, μερικές φορές, δεν αντέχω…
Καταλαβαίνω της λέω, πολλά παιδάκια ε?
Όχι Ματίνα μου, δεν αντέχω ορισμένες μαμάδες, η κυρία στο απέναντι δωμάτιο που το παιδί της έβαλε γύψο στο χέρι,μου έκανε παρατήρηση γιατί έρχομαι τόσο γρήγορα σε σας κι όχι σ εκείνη,της είπα ότι είναι σοβαρό περιστατικό και μου απάντησε:
Δεν μ ενδιαφέρει!!
Μη στεναχωριέσαι Βάσω μου,της απάντησα,θα σου δώσω το πρόγραμμα της μέρας μας,να της το δώσεις,
ίσως έτσι γεμίσει δημιουργικά την μέρα της και πάψει να γκρινιάζει.
Κι αν δεν πειστεί… Βάσω μου, πες της,να έρθει να περάσει μια μέρα μαζί μας…
ίσως τότε…
Την ενδιαφέρει!
Φιλακια,
Πρωινό,
Δοντάκια,
Πλαστελίνες,
Διάβασμα,
Ξεκούραση…
Φαγητό,
Τουβλάκια,
Ζωγραφική,
Σνακ,
…… Τον χρόνο του….
Βραδινό,
Γράφουμε στο Ημερολόγιο μας,
Παραμύθι,
Αγκαλίτσα νανούρισμα και νάνι.
Ματίνα Κυριάκου.
Αξίζει να τη διαβάσουμε και να αναθεωρήσουμε κάποιες σκέψεις μας. Συνεχίζουμε λοιπόν και περισσότερη ελπίδα , αισιοδοξία και δημιουργικότητα να μένουμε στο σπίτι μας.
