του Πέτρου Μηλιαράκη*
Με το παρόν κείμενο, όσο ο χώρος το επιτρέπει, θα γίνει προσπάθεια να αναδειχθεί επιτέλους η ξεδιάντροπη προπαγάνδα περί Grexit. Αυτό πρέπει να σταματήσει! Όπως πρέπει επιτέλους να σταματήσει και η άθλια εξωνομική και παραπολιτική προπαγάνδα περί μονομερούς αποβολής της Ελλάδας από το ευρωσύστημα και περί «σχεδίου Β» που αφορούσε «σχέδιο» μονομερούς δικαιώματος εταίρων ή Θεσμών να αποβάλουν την Ελλάδα από το ευρωσύστημα!..
Με αυτή την προδιάθεση υπ’ όψιν τα εξής:
1) Το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα (επαναλαμβάνω τον όρο: «ενιαίο») που αποφασίστηκε να φέρει την ονομασία «ευρώ – €», αποτελεί την ιστορική κατάληξη μιας μακρόχρονης προσπάθειας, καθόσον ξεκίνησε ως «Λογιστική Μονάδα» μέχρι το 1978, για να μετατραπεί σε «Ευρωπαϊκή Λογιστική Μονάδα», η οποία αντικαταστάθηκε την 1η Ιανουαρίου 1981 με την ECU (European Curency Unit).
2) Η ECU ουδέποτε αποτέλεσε νόμισμα. Ήταν λογιστική μονάδα, στην οποία εκφραζόταν ο τότε κοινοτικός προϋπολογισμός. Αφορούσε δε και όλες τις συναλλαγές της (τότε) Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας. Η ECU αποτελούσε ένα «καλάθι» νομισμάτων των κρατών-μελών, όπου το βάρος του κάθε νομίσματος ήταν ανάλογο της οικονομικής δύναμης του κάθε κράτους-μέλους. Όμως από την 1η Ιανουαρίου 1999 το ευρώ εισήχθη στη διατραπεζική αγορά και από 1η Ιανουαρίου 2002 αποτελεί πλέον το νόμισμα των κρατών-μελών της ευρωζώνης (1).
3) Ήδη το ευρώ από τη σύλληψή του, και στη συνέχεια από το χρόνο ύπαρξής του ως νομίσματος των κρατών-μελών της ευρωζώνης, συστηματικώς διαψεύδει τους «ευρωσκεπτικιστές» (2).
4) Το «ενιαίο νόμισμα» διαψεύδει τις επιφυλάξεις για τις πιθανότητες επιτυχίας της ΟΝΕ και του ευρώ, με κυρίως αναφορά στους αγγλοσάξωνες, οι οποίοι πίστευαν ότι: «δεν μπορεί να γίνει» και τέλος πάντων: «δεν θα κρατήσει»!
5) Αυτή επιγραμματικώς ήταν η αγγλοσαξονική στάση μέχρι τα τέλη του 2009 τουλάχιστον. Ασφαλώς αυτός ο σκεπτικισμός ήταν φυσιολογικός, δεδομένων των παλαιότερων αποτυχημένων προσπαθειών. Άλλωστε, μια σύντομη επισκόπηση σε ανάλογα εγχειρήματα που υλοποιήθηκαν πριν από το 1945, με αναφορά στη «Γερμανική Νομισματική Ενοποίηση» αλλά και στη «Λατινική Νομισματική Ένωση», καθώς και στη «Σκανδιναβική Νομισματική Ένωση», δικαιολογούσε τις επιφυλάξεις και τους προβληματισμούς των «ευροσκεπτικιστών».
- η «έκθεση Ντελόρ» για το ευρώ
1) Ήδη από το 1989 που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «προετοίμασε» το ευρώ με ομάδα «Κεντρικών Τραπεζιτών», υπό την ηγεσία του τότε Προέδρου Ζακ Ντελόρ, κατέστησε σαφές ότι τα συμφωνηθέντα είναι «αμετάκλητα».
2) Τα του «αμετάκλητου» που διατυπώθηκαν ήδη με την «έκθεση Ντελόρ», αλλά και με τους σχετικούς κανόνες του ενωσιακού δικαίου, επιβεβαιώθηκαν στην πρόσφατη περίοδο κρίσης. Έτσι, κατέστη αναγκαία η τροποποίηση του πρωτογενούς ευρωπαϊκού ενωσιακού δικαίου που κατέληξε στην ίδρυση ενός Διεθνούς Οργανισμού, ο οποίος αναλαμβάνει τη διαδικασία διάσωσης. Η διαδικασία διάσωσης ακριβώς αφορά στο ότι: δεν είναι δυνατόν να αποβληθεί κράτος-μέλος από την ευρωζώνη. Απλώς πρέπει να διασωθεί. Έτσι, κατέληξε η ενωσιακή τάξη στην ίδρυση του ESM.
3) Υπ’ όψιν του αναγνώστη πως καταλύτης όλων των διαδικασιών είναι ότι: αφής ένα κράτος-μέλος ενταχθεί στο ευρωσύστημα και καταστεί μέρος της ευρωζώνης, δεν δύναται να αποχωρήσει, ενώ κατ’ ουδένα τρόπο Θεσμός ή κράτος-μέλος μπορεί να κινήσει καν διαδικασία για αποβολή του ή πρόσκαιρη απομάκρυνσή του! Η ΕΝΤΑΞΗ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ! Τελεία και παύλα!
- για την ολοκλήρωση του νομικού λόγου
4) Για την ολοκλήρωση, όμως, του νομικού λόγου, υπ’ όψιν τα εξής:
Από την ίδρυση της πάλαι ποτέ Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, για πρώτη φορά, με τη Συνθήκη της Λισαβόνας δυνάμει του άρθρου 50 ΣΕΕ κράτος-μέλος μόνο του(!) και μόνο εάν το ίδιο επιθυμεί, και ασφαλώς σύμφωνα με την δική του εσωτερική συνταγματική τάξη, μπορεί να αποχωρήσει ΣΥΝΟΛΙΚΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ και όχι μόνο από την ΕΥΡΩΖΩΝΗ!
Η αποχώρηση όμως αυτή (θα) αφορά δική του και μόνο απόφαση! Τέρμα λοιπόν η προπαγάνδα!
Και επειδή, προσφάτως, ο κύριος Γιουνκέρ, μας είπε ότι είχε στην «τσέπη του», «plan B» για την αποβολή της Ελλάδας από την ευρωζώνη και το ευρωσύστημα, το οποίο όμως ουδέποτε παρουσίασε, χρήσιμο είναι να μας το γνωστοποιήσει για να κριθεί η νομική θεμελίωση του, η βασιμότητά του και η νομική επάρκεια των συντακτών του.
Γιατί αξιότιμε κύριε τέως Πρόεδρε της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εάν δεν το γνωρίζετε, δεν υπάρχουν μόνο νομομαθείς στις Βρυξέλες και στην πατρίδα σας το Λουξεμβούργο. Νομομαθείς υπάρχουν και στην Ελλάδα!..
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
(1) Βλ. Πέτρος Μηλιαράκης, Μακροσύστημα και Ευρωσύστημα, με αναφορά στο Οικονομικό Δίκαιο (προλογίζει ο Νίκος Κοτζιάς), Εκδοτικός Οίκος Α.Α. Λιβάνη, 2009, σελ. 143 και επ..
(2) Βλ. αντί πολλών: Johan Van Overtveldt, The End of the Euro, The uneasy future of the European Union, An Agate Imprint Chicago, 2011, σελ. 11 και επ. Επίσης βλ. Gordon Brown, Beyond the Crash, Overcoming the First Crisis of Globalisation, Simon & Schuster UK Ltd, 2010, σελ. 209 και επ., επίσης βλ. συνολικά: Matt Marshall, The Bank –The Birth of Europe’s Central Bank and the Rebirth of Europe’s Power, Random House, U.K., 1999.
———————————————————-
*Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC-EU).
