Του Γιώργου Μυλωνάκη*
Αρνούμαι…
Αρνούμαι να παίξω το ρόλο του αδέκαστου…
Να στήσω στον τοίχο έναν έφηβο.
Να στιγματίσω μια προσωπικότητα για μια ζωή εξ αιτίας μιας αχαρακτήριστης “συμπεριφοράς”.
Να προβάλω ως θέαμα την εκπαιδευτικό που υφίσταται τα αποτελέσματα αυτής της έκρηξης.
Ναι…
Είναι κι αυτή μια εικόνα του σχολείου.
Υπάρχουν κι αυτές οι στιγμές κι ακόμη πιο δύσκολες.
Γι αυτές τις καταστάσεις όμως είναι όχι απλά χρήσιμη αλλά Απαραίτητη η ύπαρξη του σχολείου.
Και εάν κάτι…
Ενδιαφέρον, ειλικρίνεια, σεβασμός, αγάπη, μόρφωση… Για να βρει κι αυτός ο νέος, κι ο κάθε νέος, αλλά ενδιαφέροντα, αρχές κι αξίες…
Να αρχίσει το χτίσιμο του κόσμου του…
Αυτού που θα χωράει το συμμαθητή, τον πρόσφυγα, τον διαφορετικό.
Που θα διεκδικεί για να μοιράζεται.
Που θ αποστρεφει το πρόσωπο του από την κάθε λογής βία.
Να γίνει η γνώση οδηγός και δρόμος.
Δημιουργία
* Ο Γιώργος Μυλωνάκης είναι συνταξιούχος Δάσκαλος…
https://www.youtube.com/watch?v=-Nh4UcBha24&feature=emb_logo
