Κείμενο – Φωτογραφίες: Νικόλαος Μαθιουδάκης
Εθιά σαν σήμερα στην τοποθεσία Ροδοπού 15-1-1987!
Ημέρα μνήμης και αναφοράς η σημερινή για τον συγχωριανό μας Εμμανουήλ Γεωργίου Βελεγράκη η Γιανακομανώλη όταν με δύο φίλους πριν ένα μήνα περίπου βρεθήκαμε στο τόπο θυσίας του και η επίσκεψη αυτή μου έδωσε το ερέθισμα για μια αναφορά στην μνήμη του αλλά και για να μην ξεχνάμε τις παραδόσεις και τα έθιμα του χωριού μας!
Με την επίσκεψη λοιπόν στις 1-12-2019 στην Εθιά δύο καλών φίλων και καλά γνώριμοι από την θητεία μας στην Παγκρήτια Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων της Αγγελικής Πελαντάκη από το χωριό Κρύα Βρύση, ένα παραδοσιακό χωριό κοντά στο Σπήλι και σήμερα αντιδήμαρχος τουρισμού στον δήμο Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου, όπως και του Τίτου Κοκολάκη προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου Ινίου μπήκαμε στην σκέψη για μια βόλτα και περπάτημα στις Εθιανές βουνοκορφές!
Περπατήσαμε διάφορες τοποθεσίες όπως Περβόλα, Αγία Ειρήνη, Γεροτζού, φθάσαμε στο ποτιστήρι στου Σφακού, στα Αχλαδούλια και παρά την δυσκολία της ανηφοριάς ανεβήκαμε στον πόρο του φουκά!
Η θέα που αντικρίσαμε και απλωνόταν μπροστά μας μαγευτική, με το απέραντο γαλάζιο του νότιου κρητικού πελάγους!
Αριστερά μας το τραγοχάρακο με την στειρόμανδρα , ανατολικά ο λάκκος του αρκάλου και νότια στο βάθος στην άκρη του γιαλού ο μικρός κόλπος της αλικέβρας και ποιό δεξιά ο εγκρεμός, τα δισκά, και το καμινάκι!
Η άγρια ομορφιά της φύσης που απλώνετε μπροστά μας μαγευτική ,με τα χαράκια τις απότομες βουνοπλαγιές με τις διάσπαρτες αστιβίδες τα αχινοπόδια και τίς αγκαραθιές και όλα να σου προκαλούν δέος και θαυμασμό !!!!
Το αποκορύφωμα στο περπάτημα μας, όταν συναντήσαμε μπροστά μας και πάνω σε βράχους, πέτρες τοποθετημένες από ανθρώπινο χέρι, σημάδι διαδρομής, και τα ίχνη κάπου να σε οδηγούν!
Είχαμε φθάσει στην τοποθεσία Ροδοπού, σε ένα τόπο θυσίας για τον συχωριανό μας Μανώλη Ιωαν Βελεγράκη η Γιανακομανώλη οπως τον ξέραμε στο χωριό !!!! Είχε επιλέξει την δύσβατη αυτή και απομακρυσμένη τοποθεσία νότια της Εθιάς για καλύτερη προστασία αλλά και για καλύτερη απόδοση και ποιότητα στην σοδιά του !! Μέρες του Γενάρη, αρχή του χρόνου, μέρες αγιασμού και έπρεπε να κάνει αυτό που έκανε κάθε χρόνο και όπως συνήθιζαν τότε, τηρώντας με σεβασμό και ευλάβεια τις παραδόσεις, τα έθιμα και τις αξίες του χωριού!
Ξεκίνησε το πρωί της 15-1-1987 από το Ροτάσι και αφού πήρε τα πράγματα που χρειαζόταν, καβαλίκεψε το μουλάρι του διανύοντας αυτή τη δύσκολη διαδρομή δυόμιση ωρών περίπου με σκοπό να κάμει αυτό που έκανε κάθε χρόνο, να πάει και να φωτίσει και να ρίξει αγιασμό στις μέλισσες και γενικά τον μελισσόκηπο που διατηρούσε επί πολλά χρόνια στο απομακρυσμένο αυτό δύσβατο σημείο που είχε επιλέξει.
Η αγάπη και το μεράκι του για τις μέλισσες του έγραφε η μοίρα στο σημείο αυτό και δίπλα στις κυψέλες να αφήσει εκεί την τελευταία του πνοή, ύστερα από ατύχημα γλιστρώντας στα βράχια.
Σήμερα στο σημείο αυτό νιώθεις συγκίνηση όταν πλησιάζεις και από ψηλά αντικρίζεις το σύμβολο του σταυρού να δεσπόζει τοποθετημένο πάνω στον βράχο, την φωτογραφία και το όνομά του σε μια μαρμάρινη πλάκα ,που έχουν τοποθετήσει τα παιδιά και τα εγγόνια του σε επίσκεψη τους στις 24-10-2009 όταν μαζί τους και τότε είχα την τιμή να τους ακολουθήσω αλλά και σαν συγγενής πρώτος ξάδερφος με την μητέρα μου σε αυτό το προσκύνημα και τρισάγιο στην μνήμη του από τον Ιερέα του χωριού Παπά Μιχάλη Βελεγράκη!
Ο τόπος σε τίποτα δεν θυμίζει το πριν, μέλισσες δεν υπάρχουν και οι πήλινες κυψέλες (τα φρασκιά) αδειανά και όπως τα άφησε!
Όλα μαζί είναι εκεί και παραμένουν στην θέση τους για να θυμίζουν σε κάθε τολμηρό περαστικό τον τόπο θυσίας του αείμνηστου Γιανακομανώλη…
Αφιερωμένο στην μνήμη και στην ψυχή του!
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
