Γράφει ο Αντώνης Κουκλινός
Ήσουνα ρεμπέτης μερακλής και ανένταχτος.
Κάθε φορά που εσμίγαμε έπαέ στο μαγαζί η πρώτη σου κουβέντα ήτονε…
-Φίλε Κουκλινέ άναψε τα κόλπα να μου γράψεις μερικά τραγούδια να τα πέψω σε φίλους…
Είχες αδυναμίες στα αντιστασιακά, τη Σμύρνη και τα ρεμπέτικα τραγούδια.
Έκαμες και το γούστο σου και μπήκες σε στούντιο και τα τραγούδηξες.
Θυμούμαι οντε ν’ ήρθες να πάρεις το πρώτο μου cd από τσι μουσικές μου πεθυμιές…
-Καλημέρα συνάδελφε…
_Συνάδελφοι..; από πού κ’ ως πού σου κάνω…
Και βγάνεις από το ράσο το δισκάκι και μου λές…
-Επήγα στο στούντιο και τά ‘γραψα για πάρτη μου… βάλε να κούσεις και γράδαρέ με.
Δεν είναι τυχαίο πως έβγαλες κοπέλι διαμάντι τον Αποστόλη σου… ψιμιτευτό κοπέλι σπουδαγμένο και καλός καλλιτέχνης.
Κάθε φορά που ερχόμουνα για δουλειά στην ενορία σου, η συμπεριφορά σου απέναντί μου ήτονε άψογη.
Φωτογράφιζα και βιντεοσκοπούσα χωρίς τη παραμικρή παρατήρηση και πάντα με το χαμόγελο να μας εξυπηρετήσεις.
Κάθε φορά που σμίγω τον αδερφό σου το γιατρό θα μου το πει…
-Κουκλινέ ο αδερφός μου σου έχει μεγάλη αδυναμία.
Και στο ραδιόφωνο στον Ερωτόκριτο στις εκπομπές που έπαιρνες τηλέφωνο και ξεχωριστά στο Γιώργη το Λεκάκη πάντα μου έπεμπες χαιρετισμούς και του ζητούσες να βάλει τραγούδια μου αλλά και τση Μαρίνας Κακλή το τραγούδι που της είχες αδυναμία πολύ.
Στη παρέα πάντα πρώτος και ξεδιαλεκτός να τραγουδήξεις και να συμμετέχεις ενεργά.
Το Τεφέλι σ’ αποχαιρετά αύριο Σάββατο στις 12 το μεσημέρι και θα είμαστε όλοι εκεί να σε τιμήσουμε αγαπητέ φίλε παπά Γιάννη Μπρίμη…
Δε θα σου ξεχάσω ποτές μου…
“Καλό ταξίδι παπά Γιάννη Μπρίμη…”
