του Πέτρου Μηλιαράκη*
Στην ελληνική αργκό έχουν καθιερωθεί σε σημαντική έκταση της καθομιλούμενης οι όροι: «τσαμπουκάς» (çabuka) και «νταηλίκι» (dayı), που είναι τούρκικες λέξεις ελληνοποιημένες. Προσφάτως δε, έχει ελληνοποιηθεί η αντίστοιχη λέξη από την αγγλική γλώσσα, με την αναφορά στον όρο «μπούλινγκ» (bullying). Ωστόσο το «μπούλινγκ» έχει καθιερωθεί χωρίς να θεωρείται αργκό.
Το παρόν κείμενο, όμως, λόγω του ότι αφορά στους «Τούρκους τσαμπουκαλήδες και νταήδες» χρησιμοποιεί τους όρους «τσαμπουκάς» και «νταηλίκι» που είναι ευκόλως κατανοούμενοι, λόγω της προέλευσής τους. Χρήσιμα δε για όλους τους «τσαμπουκαλήδες και νταήδες Τούρκους» είναι τα εξής:
Οι εμμονές της τουρκικής πολιτικής που κυρίως στον παρόντα χρόνο εκφράζονται από τον Πρόεδρο της Τουρκίας και τα κυβερνητικά του στελέχη, αφορά σ’ έναν ανεπίτρεπτο «τσαμπουκά» και σ’ ένα ιδιότυπο «νταηλίκι». Στην ανεπίτρεπτη αυτή «πολιτική» καλείται να υποχωρήσει η πολιτική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ, με ταυτόχρονη κατάργηση όλων των προνοιών της διεθνούς έννομης τάξης, με ειδικότερη αναφορά στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Αυτό αφορά «στρατηγικό σχέδιο» της γείτονος.
Η Τουρκία στο πλαίσιο αυτής της ανεπίτρεπτης πολιτικής που καθιερώνει ο Πρόεδρός της, «καταστρώνει» διαδικασία που επιδιώκει (σε συνεργασία με το ιδιότυπο –μέχρι σήμερα- καθεστώς της Λιβύης), την ακύρωση των όσων έχουν θεσμοθετηθεί και νομολογηθεί σε διεθνές επίπεδο.
- Ο «τσαμπουκάς» και το «νταηλίκι» δεν ακυρώνουν το Διεθνές Δίκαιο
Ανεξαρτήτως όμως των προαναφερομένων, επιβάλλεται να ληφθούν υπ’ όψιν τα παρακάτω:
Στο παρόν κείμενο επισημαίνονται οι παραδοχές της εξαιρετικώς πρόσφατης νομολογίας (12/7/2016) του ad hoc Μόνιμου Διαιτητικού Δικαστηρίου με έδρα τις Κάτω Χώρες (Permanent Court of Arbitration –PCA). Αναφέρομαι στην προσφυγή της 22ας Ιανουαρίου 2013 των Φιλιππίνων κατά της Κίνας, που αφορά στο Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.
Υπ’ όψιν δε ότι η Yπερδύναμη που λέγεται Κίνα, ηττήθηκε στο Διεθνές αυτό Δικαιοδοτικό Όργανο. Γνωρίζει δε ο Τούρκος Πρόεδρος ότι στα Όργανα αυτά δεν χωρά «τσαμπουκάς», ούτε οι δικηγόροι που παρίστανται εκεί, μπορούν να «εξάγουν» ή να «παριστάνουν νταηλίκι». Τα δικαιοδοτικά αυτά Όργανα λειτουργούν με την αξιοπρέπεια των δικονομικών και ουσιαστικών κανόνων. Επίσης ο Τούρκος Πρόεδρος και όσοι επαναδιατυπώνουν σε επίπεδο αξιωματούχων τις θέσεις του, γνωρίζουν ότι η Τουρκία είναι μια «παρανυχίδα»(!) ενώπιον της ισχύος της Κίνας. Όταν δε ηττάται η Υπερδύναμη που λέγεται Κίνα, αφορά μάθημα προς τον Τούρκο Πρόεδρο και τους συν αυτώ. Ως εκ τούτου η εξαγωγή «τσαμπουκά» και το ιδιότυπο «νταηλίκι» της γείτονος προς την Ελλάδα, αφορούν τακτική που ξεπερνά το «μπόι» της Τουρκίας σε διακρατικό, διπλωματικό και δικαιοδοτικό επίπεδο, καθώς και σε επίπεδο ισχύος. Παραλλήλως ο «τσαμπουκάς» και το «νταηλίκι» του Τούρκου Προέδρου παραβλέπουν ως πολιτικές την αποτρεπτική ισχύ της Ελλάδας. Δεν έχει δε ο Πρόεδρος της Τουρκίας, παρά να θυμηθεί τη σθεναρή στάση του Ανδρέου Παπανδρέου το Μάρτιο-Απρίλιο του 1987 για να καταλάβει «πως» πρέπει να μετρά τα λόγια του και «πως» πρέπει να ελέγχει τις ενέργειές του. Καλό θα είναι δε, η ιδιότυπη αυτή πολιτική της γείτονος να αναθεωρηθεί στο πλαίσιο του σύγχρονου νομικού και πολιτικού πολιτισμού.
Με βάση τα προαναφερόμενα επισημειώνονται τα παρακάτω, τα οποία είναι χρήσιμα να ληφθούν υπ’ όψιν από την τουρκική πλευρά:
Αναφέρομαι στην υπόθεση PCA: «The Republic of Pilippines v. The People’s Republic of Chine», με Case Number: 2013-9 και Πρόεδρο τον Thomas A.Mensah. Η απόφαση αυτή, όπως έχει προεκτεθεί, είναι εξαιρετικώς πρόσφατη (δημοσιεύθηκε στις 12/7/2016 ) και παρά που «δεν άπτεται» αμέσως των ελληνοτουρκικών διαφορών, εν τούτοις δικαιώνει τις ελληνικές θέσεις. Και τούτο διότι:
1) Για πρώτη φορά ένα ad hoc Δικαστήριο (PCA) ερμήνευσε το άρθρο 121 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του Μantego Bay της Ιαμαϊκής που υπογράφηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1982. Υπ’ όψιν δε ότι η Σύμβαση αυτή ισχύει έναντι πάντων (erga omnes). Ισχύει δε και έναντι εκείνων οι οποίοι δεν την έχουν επικυρώσει διεθνώς και κυρώσει στην εσωτερική έννομη τάξη. Και τούτο γιατί στη διεθνή έννομη τάξη οι κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας αφορούν παραδεδεγμένους κανόνες του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου.
Σύμφωνα δε με το άρθρο 121 της Σύμβασης του Μantego Bay της Ιαμαϊκής, ένα νησί έχει χωρικά ύδατα, συνορεύουσα ζώνη, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Εξαιρούνται, δε, οι βράχοι εκείνοι που δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση, όπως παρακάτω επεξηγείται.
- Και οι βράχοι έχουν υποχρεωτικώς AOZ
2) Το PCA δέχθηκε ως απόλυτο κανόνα του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου ότι όλοι οι γεωγραφικοί σχηματισμοί (ασχέτως του εάν χαρακτηρισθούν νησιά ή βράχοι και ασχέτως του μεγέθους αυτών), έχουν υποχρεωτικώς χωρικά ύδατα έκτασης 12 ναυτικών μιλίων.
3) Με την προαναφερόμενη απόφαση του PCA για πρώτη φορά ερμηνεύθηκε η «διάταξη περί βράχων» με βάση τις πρόνοιες του Δικαίου της Θάλασσας με θετικά μάλιστα συμπεράσματα ως προς τα νόμιμα δικαιώματα της Ελλάδας για τα μικρά νησιά-βράχους (βραχονησίδες). Για να αναγνωρίζονται δε σ’ ένα βράχο-νησί δικαιώματα υφαλοκρηπίδας -ΑΟΖ, απαιτείται αντικειμενική δυνατότητα μόνιμης ανθρώπινης διαβίωσης ή οικονομικής ζωής, ενώ είναι ανεπίτρεπτη η ύπαρξη εντεταλμένου προσωπικού, ώστε να γίνεται επίκληση ύπαρξης μόνιμης ανθρώπινης διαβίωσης. Επίσης:
4) To PCA δέχθηκε ότι ένας νησιωτικός σχηματισμός που δεν κατοικείται, τούτο επουδενί σημαίνει ότι αναιρείται η δυνατότητά του να είναι κατοικήσιμος όταν με τα αντικειμενικά δεδομένα, αυτός ο νησιωτικός σχηματισμός μπορεί να κατοικηθεί.
5) Επίσης από το PCA κρίθηκε ότι κάτοικοι γειτονικών νησιών με οικονομική δραστηριότητα σε βράχο δεν απαιτείται να κατοικούν εκεί οπωσδήποτε, ώστε να εκπληρώνεται η προϋπόθεση της δυνατότητας οικονομικής ζωής επί του βράχου. Στην περίπτωση αυτή αρκεί η διαβίωση επί του βράχου να μην εξαρτάται από εξωτερική υποστήριξη. Επέμβαση δε με τεχνητά μέσα, ώστε ένας βράχος να γίνει κατοικήσιμος, αφορά εξωνομική ενέργεια που δεν παράγει έννομα αποτελέσματα.
Τέλος:
6) Με την απόφαση του PCA της 12ης/7/2016 καταδικάστηκαν όλες οι δραστηριότητες της Κίνας που αφορούσαν στη συστηματική παρενόχληση πλοίων που διεξήγαγαν έρευνες για υδρογονάνθρακες εντός της ΑΟΖ των Φιλιππίνων.
Τα προαναφερόμενα καλό θα είναι να εκτιμηθούν δεόντως από τους «Τούρκους τσαμπουκαλήδες»…και «νταήδες».
Υπ’ όψιν ότι τα προαναφερόμενα απηχούν τις προσωπικές απόψεις πολίτη της Ελλάδας που πράγματι υποστηρίζει ενθέρμως την ελληνοτουρκική φιλία, όταν αυτή όμως δεν αφορά εξαγωγή «τσαμπουκά» και πολιτική «νταή», με την επιδίωξη να ακυρωθούν ή να περιορισθούν κυριαρχικά δικαιώματα της Ελληνικής Δημοκρατίας που η διεθνής έννομη τάξη έχει ιδρύσει και αναγνωρίσει.
———————————-
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).
