Γράφει ο Γιάννης Λιονάκης*
Μήνυμα για κάθε πολίτη και περισσότερο για την ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ..
Έχει τελειώσει στο Ολύμπικο ο αγώνας εδώ και μιάμιση ώρα,είμαστε 14 φίλοι κουρασμένοι και ψάχνουμε ταξί .Τα χιλιόμετρα είκοσι πέντε για το ξενοδοχείο και η ώρα 12 Ιταλίας ,η συγκοινωνία δύσκολη .
Στην απόγνωση μας ,σταματώ περιπολικό με δυο άντρες ,και ζητώ να μου πουν αν ξέρουν πιάτσα ή άλλο ραδιοταξί ,γιατί στα δυο τηλ που καλώ ο αυτόματος με έχει στο περίμενε..
Είναι σε φανάρι το περιπολικό, η κίνηση πυκνή ,μου συστήνουν να μου δώσουν νούμερα τηλεφώνου ,και στην αντίδραση μου πως δεν απαντούν ,όταν ανάβει πράσινο φεύγουν για την απέναντι γωνία ..
Ωχ λέω ..
Και στην ξανά-απόγνωση μας, εμφανίζονται μπροστά μας σε ένα λεπτό (!!),σταθμεύουν, κατεβαίνουν, ρωτούν την διεύθυνση μας, βγάζει ο ένας ,ο μικρότερος και Αγγλομαθής το τηλέφωνό ΤΟΥ(!!)και καλεί ταξί ..
Και εκεί που δυσκολεύεται κι αυτός σαν και μένα και αφού προσπαθεί τουλάχιστον για 10 λεπτά ,επιτέλους τα καταφέρνει, δίνει στοιχεία και ζητά 3 ταξί να έλθουν ..
Ωστόσο, την ώρα της προσπάθειας ,εμφανίζεται μια οικογένεια με άρρωστο παιδάκι και ρωτάει αν περνάει ταξί.
Επιχειρεί ο αστυνομικός ξανά να καλέσει, ξανά-δυσκολεύεται ..
Και τότε αφού έχουν περάσει άλλα 10 λεπτά ,μας ζητούν συγνώμη που θα φύγουν, ΕΠΙΒΙΒΑΖΟΥΝ μάνα, πατέρα και άρρωστο παιδάκι στο περιπολικό και φεύγουν για νοσοκομείο!
Η επιτομή του ήθους, του αλτρουισμού, της ανθρωπιάς, της ευθύνης ..
Δεν έμαθα τα ονόματα σας ΦΙΛΟΙ Ιταλοί αστυνομικοί ,που απόψε σας γνώρισα, αλλά ξέρω πως σας λένε ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!!!
* Ο κ. Γιάννης Λιονάκης είναι πρόεδρος του Συλλόγου Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων στην Κρήτη
