Στις 26 Μαρτίου 1940 ο μαραθωνοδρόμος Σπύρος Λούης πεθαίνει πάμπτωχος στο Μαρούσι!
Υπήρξε ο πρώτος αθλητικός θρύλος της νεώτερης Ελλάδας
και από τις μορφές των Α’ Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.
Ο Σπύρος Λούης ήταν ο νερουλάς απ’ το Μαρούσι, που έγινε εθνικός ήρωας, όταν κέρδισε τον μαραθώνιο στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 στην Αθήνα.
Ο Λούης γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1873 στο Μαρούσι.
Η οικογένειά του ήταν φτωχή και ο Σπύρος βοηθούσε τον πατέρα του στο κουβάλημα του νερού από σπίτι σε σπίτι, μιας και τότε δεν υπήρχε κεντρική ύδρευση.
Οι ατελείωτες διαδρομές φορτωμένος με λίτρα νερού, φαίνεται ότι προπόνησαν γερά τον νεαρό Μαρουσιώτη, ο οποίες κατέληξε να γίνει ο ταχύτερος μαραθωνοδρόμος του κόσμου στους Ολυμπιακούς του 1896.
Στις 29 Μαρτίου, μπήκε νικητής στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όπου τον υποδέχτηκε ο διάδοχος Κωνσταντίνος με τον αδερφό του, Γεώργιο. Του φέρθηκαν σαν να ήταν φίλος από παλιά.
Τον κέρασαν κρασί και του υποσχέθηκαν αμέτρητα άλλα δώρα.
Το ίδιο έκαναν και πολλές άλλες επιχειρήσεις.
Μετά τους Ολυμπιακούς, ο Σπύρος Λούης μπορούσε να μπει σε οποιοδήποτε κατάστημα ήθελε και ήταν σίγουρο, πως θα του προσέφεραν κάτι απ’ την πραμάτεια τους δωρεάν.
Εκείνος όμως, δε ζήτησε τίποτα, παρά μόνο ένα γαϊδουράκι, για να βοηθάει τον πατέρα του να κουβαλάει το νερό.
Ο νερουλάς, που έγινε εθνικός ήρωας, παρέμεινε νερουλάς και μετά τους Ολυμπιακούς. Η τρομερή εμπειρία που έζησε, δεν άλλαξε καθόλου τους απλούς τρόπους του.
Την 1η Αυγούστου του 1936, ο Σπύρος Λούης γνώρισε τον Αδόλφο Χίτλερ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Του προσέφερε ένα κλαδί ελιάς, ως σύμβολο ειρήνης.
Ίσως να ήξερε ότι ήταν το πιο ειρωνικό δώρο, που θα μπορούσε να δώσει κανείς στον Γερμανό ηγέτη;
Ο Σπυρίδων Λούης πέθανε το 1940, σε ηλικία 67 ετών.
Έζησε και πέθανε απλά και ταπεινά, χωρίς να εκμεταλλευτεί ποτέ τα προνόμια που του προσέφερε η νίκη του….
Πηγή: mixanitouxronou.gr
