Στις 6 Ιουνίου 1830 τρία πολεμικά πλοία της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας ήρθαν και αγκυροβόλησαν στο Παλιόκαστρο κάτω από τη Ρογδιά. Για τον ερχομό αυτό των τριών πολεμικών, είχε ειδοποιήσει ό Καποδίστριας το Κρητικό Συμβούλιο, ότι θα έρχονταν τα πλοία αυτά για να επιβάλουν ανακωχή στην Κρήτη και να παύσουν οι πολεμικές επιχειρήσεις και ή αιματοχυσία. Σύστηνε μάλιστα ο Καποδίστριας στο Συμβούλιο, να τηρήσουν οι Κρητικοί Καπετάνιοι και ό λαός με μεγάλη προσοχή και αυστηρότητα τους όρους της ανακωχής. Το Κρητικό Συμβούλιο ειδοποίησε τότε όλους τους πιο επισήμους οπλαρχηγούς όλων των επαρχιών της Κρήτης για νάρθουν στην παραλία του Παλιόκαστρου και να λάβουν γνώση των όρων της ανακωχής, δηλαδή τής καταδίκης της Κρήτης.
Τό ταλαίπωρο αυτό νησί, έπειτα από αγώνες δέκα χρονών, έπειτα από τις αφάνταστες καταστροφές, πού έπαθε κατά τα χρόνια αυτά, σε ανθρώπινες ψυχές, σε αιχμαλωσίες, σε ξολοθρεμούς και αφανισμούς οικογενειών και περιουσιών, καταδικαζόταν πάλι να παραμείνει κάτω από τον αλλόφυλο τυραννικό ζυγό.
Πάνω από 1500 ήταν οι ένοπλοι, πού ήρθαν με τούς Καπετάνιους των στο ακρογιάλι του Παλιόκαστρου. Οι Κυβερνήτες των πολεμικών πλοίων κοινοποίησαν τους όρους της ανακωχής στους Καπετάνιους γνωρίζοντας τους επίσης και τις ζώνες των φρουρίων, πού κατείχαν ακόμη οι Τούρκοι και σύστησαν στους Κρητικούς να μη καταπατηθούν τα όρια αυτά, για να μη δημιουργούνται επεισόδια μεταξύ Χριστιανών και Τούρκων.
Οι ένοπλοι Κρητικοί άκουσαν με προσοχή τους όρους της ανακωχής, που άλλωστε τους γνώριζαν πρωτύτερα από την αλληλογραφία Καποδίστρια και του Κρητικού Συμβουλίου. Τούς ίδιους όρους της ανακωχής γνωστοποίησαν οι Κυβερνήτες και προς το Σουλεϊμάν Πασά κι έπειτα έφυγαν.
Μόλις όμως έφυγαν τα πολεμικά πλοία, καταπάτησαν οι Τούρκοι τούς όρους της ανακωχής και μη λαμβάνοντας υπόψη τις ζώνες πού είχαν χαραχθεί γύρω από τα φρούρια, χίμηξαν κατά των Χριστιανών κι άρχισαν πάλι 715 σφαγές και τις αιχμαλωσίες. Και προ πάντων έδειξαν απείθεια και έλλειψη σεβασμού στους όρους της ανακωχής οι Τούρκοι του Μ. Κάστρου, που ήταν οι πιο φανατικοί και αιμοβόροι Τούρκοι της Κρήτης.
Έτρεξε τότε ο Αρμοστής Ρενιέρης στα Χανιώτικα και ό Βενεραθιανός Νεόφυτος Οικονόμος στα Καστρινά για να συμβουλεύσουν τους Χριστιανούς να μη προβούν σε αντίποινα. Πάνω από τριακόσιοι Χριστιανοί θυσιάσθηκαν τότε στην περίσταση αυτή.
