Γράφει ο Μεσαρίτης
Τούτες τις μέρες των γιορτών, που οι άνθρωποι γλεντάνε,
βγαίνουν οι καλικάντζαροι, σύντομα… όπου να’ ναι.
Άσχημοι κατά τον λαό, μα εύθυμα δαιμόνια,
που στα χωριά, οι πιο παλιοί, τα λέγανε τελώνια.
Αδύνατοι και ζωηροί πάντα μ’ ανθρώπου μούρη
και με τα πόδια τους στραβά, όπως και στο γαϊδούρι.
Έχουνε βέβαια και ουρά, πίσω τους εις τα νότα,
κάνουν δε ό,τι κάνουνε
και όλα τα προφθάνουνε…
και εξαφανίζονται ξανά, σαν έρθουνε τα φώτα!
