Ο Τάκης Χορν ήταν πολύ φίλος μου και τον θαύμαζα ως ηθοποιό από παιδί.
Υπήρξε πολύ γοητευτικός άντρας και αιχμαλώτιζε τους πάντες με την προσωπικότητά του.
Ήταν ο αγαπημένος της κοσμικής Αθήνας και λάτρευε τη ζωή.
Η γοητεία του ήταν ακαταμάχητη.
Ίσως λίγοι ξέρουν ότι τον είχε ερωτευτεί η Εντίθ Πιάφ, όταν είχε έρθει στην Αθήνα για μερικές εμφανίσεις στο κέντρο ”Μαιάμι”.
Για χάρη του Χορν, η Γαλλίδα τραγουδίστρια παρέτεινε την παραμονή της στην Αθήνα για μία εβδομάδα.
Είχε και τις παραξενιές του ο Τάκης.
Δεν έμπαινε ποτέ σε αεροπλάνο.
Κάθε φορά που επέστρεφα από ένα ταξίδι, με ρωτούσε αν κούναγε το αεροπλάνο.
Μολονότι οι νεώτεροι ηθοποιοί τον θαύμαζαν, ήταν δύσκολος στην κριτική του.
Κάποτε που του είχα πει ότι μία ηθοποιός, που είχε αναδειχθεί στα καλλιστεία, ήταν καλή σε ένα ρόλο, μου είχε απαντήσει:
”Άκου, χρυσό μου, όλοι οι ηθοποιοί, ακόμα και οι πιο ατάλαντοι, μια φορά στη ζωή τους είναι καλοί. Αυτό δεν τους κάνει ηθοποιούς.”
Ο Χορν δεν είχε μπλεχτεί ποτέ σε κουτσομπολιά.
Ακόμα και ο χωρισμός του με την Έλλη Λαμπέτη έγινε αθόρυβα.
Γιος θεατρικού συγγραφέα, είχε βγει πολύ νωρίς στο θέατρο, δίπλα στην Κυβέλη, που ήταν νονά του, και τη Μαρίκα Κοτοπούλη.
Τον θυμάμαι στις ταινίες ”Η φωνή της καρδιάς” με την Καίτη Πάνου
και ”Χειροκροτήματα” με τη Ζινέτ Λακάζ.
Ήταν φίλη του Τάκη από τις μουσικές κωμωδίες στο ΡΕΞ, κι αυτός την παρουσίασε στον Τζαβέλα για να πρωταγωνιστήσει στο φιλμ ”Χειροκροτήματα.”
Το 1957, ο Τάκης γύριζε την ταινία ”Μια ζωή την έχουμε”, της Φίνος Φιλμ.
Στην ταινία ήταν να παίξει η Αλίκη Βουγιουκλάκη, που όμως είχε ζητήσει ένα μεγάλο ποσό, και ο Φίνος έφερε από την Ιταλία την Ιβόν Σανσόν, μια ηθοποιό με ελληνική καταγωγή, η οποία δεν ήξερε γρι ελληνικά.
”Πώς συνεννοείστε;” είχα ρωτήσει τον Χορν στην Ύδρα όπου γίνονταν εξωτερικά γυρίσματα.
”Μερικά Γαλλικά, μερικά Ιταλικά και πολύ λουμπινί” μου απάντησε ξεκαρδισμένος στα γέλια.
Δεν έκανε πολύ κινηματογράφο, ίσως γιατί δεν εμπιστευόταν τους παραγωγούς.
Πάντως εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλοί ταλαντούχοι στον κινηματογράφο παραγωγοί όπως ο Φιλοποίμην Φίνος, οι Δαμασκηνός – Μιχαηλίδης, ο Κλέαρχος Κωνιτσιώτης και σκηνοθέτες όπως ο Μιχάλης Κακογιάννης και ο Γιώργος Τζαβέλλας.
Στην ταινία του Τζαβέλλα ”Κάλπικη λίρα” έπαιζε όλο το βαρύ πυροβολικό του θεάτρου:
ο Βασίλης Λογοθετίδης, η Ίλια Λυβικού, ο Ορέστης Μακρής, ο Μίμης Φωτόπουλος, η Σπεράντζα Βρανά, η Έλλη Λαμπέτη, ο Δημήτρης Χορν ενώ αφηγητής ήταν ο Δημήτρης Μυράτ.
Ο Χορν μού έλεγε ότι στον κινηματογράφο έπαιζαν όσοι ηθοποιοί είχαν ανάγκη από χρήματα.
Ο ίδιος πάντως ξόδευε πολλά για τις θεατρικές παραστάσεις του.
Έστελνε μάλιστα τις συμπρωταγωνίστριές του σε μένα να τις ντύσω.
Έλεγε να πάνε να ντυθούνε στου Κρίτσα, ωραία και ακριβά, γιατί δεν μπορούσε να εμφανίζεται με… μπατίρες.
Πλήρωνε τα φορέματα ο ίδιος.
Αργότερα σε κάποια ταινία τραγούδησε το τραγούδι του Μίμη Πλέσσα ”Οι θαλασσιές οι χάντρες”, με το οποίο έκανε μεγάλη επιτυχία.
Το τραγούδι αρχικά θα το έλεγε η Τζένη Βάνου.
Γινόταν θηρίο όταν του μιλούσαν γι’ αυτό το τραγούδι.
”Αγάπη μου, ξέρεις τι είναι, να έχεις παίξει Ριχάρδους και Αμλέτους και να σου μιλάνε για τις θαλασσιές τις χάντρες;” έλεγε.
”Δείχνει το επίπεδο”.
Πάντως το τραγούδι με το οποίο ταυτίστηκε ήταν το:
”Ηθοποιός σημαίνει φως” του Μάνου Χατζιδάκι.
Ντίμης Κρίτσας
Σαν σήμερα, το 1998, έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Χορν.
………………………………………………………
Απόσπασμα από το βιβλίο: Ω! Τι ζωή!
Πηγή: Πρόσωπα
