Ήταν 25 του Μάρτη του 1942. Γερμανική Κατοχή. Ηράκλειο – Μητροπολιτικός Ιερός Ναός Αγίου Μηνά. Παρασκευή – χαιρετισμοί της Παναγίας. Ιερουγούσε στην ακολουθία ο Μακαριστός Μητροπολίτης Κρήτης Βασίλειος Μαρκάκη, πρώην Επίσκοπος Αρκαδίας (και Γορτύνης). Για μια ακόμη φορά από άμβωνος καταγγέλλει τους καταχτητές αποκαλώντας του βάρβαρους και Ούνους!
Σήμερα, το “e-mesara.gr” τιμώντας τη μνήμη και την προσφορά του στον τόπο μας, ετοίμασε ένα μικρό αφιέρωμα για τα δύσκολα εκείνα χρόνια, αντίς μνημόσυνου, στο μεγάλο μας Ιεράρχη!
Δημοσιεύουμε απόσπασμα από κείμενο του Ἐµµανουήλ Σαβοϊδάκη, Συντ/χου Ἐκπαιδευτικοῦ με τίτλο: «Ὁ ἀντιστασιακός Μητροπολίτης Κρήτης Βασίλειος Μαρκάκης» (Περιοδικό Ἄγκυρα Ἐλπίδος ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β΄ ΤΕΥΧΟΣ 60 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ – ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011)
«Βαριά ἁπλωνόταν ἡ φοβέρα τῆς Γερμανικῆς κατοχῆς. Στιγνή καί φοβερή σκλαβιά πλάκωνε την Κρήτη, τά μαρτυρικά ἐκεῖνα χρόνια. Στούς δυνατούς του ὤμους κάθισε βαρύ τό φορτίο μιᾶς καινούριας καί ἱστορικῆς ἀποστολῆς. Ἡ φλογερή ὅμωςπατριωτική ψυχή τοῦ Σχολάρχη τῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού φοίτησε σάν νέο καλογεροπαίδι, ἀχτινοβολοῦσε ἀπό θέληση καί ἀποφασιστικότητα -γιά δράση ἐναντίον τῶν καταχτητῶν.
Ὕψωσε τό γιγάντιο ἀπό δράση ἀνάστημά του, πάνω στό θρόνο τό Μητροπολιτικό καί δυνάμωνε τήν ψυχή τῶν ἀνθρώπων γιά Ἀντίσταση. Ἔβγαζε ποιμαντορικές ἐγκυκλίους καί καλοῦσε παπάδες, καλόγερους καί λαϊκούς νά διαφωτίζουν τόλαό για θάρρος, ἐγκαρτέρηση, ὑπομονή καίἀντίσταση, μέ κάθε τρόπο στόν καταχτητή, κρατώντας ψηλά τήν τιμή, τήν ἀξιοπρέπεια καί τόν πατριωτισμό του.
Αὐτός ὁ ἀτρόμητος Ποιμενάρχης πάνω ἀπό το θρόνο του, πού λάμπρυνε μέ τήν παρουσία του, βροντοφωνοῦσε σέ κάθε λειτουργία μέσα στις ἐκκλησίες πού ἱερουργοῦσε θαρρετά, παραδειγματίζοντας καί δυναμώνοντας τά πλήθη: «Καλή λευτεριά καί τοῦ χρόνου ἐλεύθεροι».
Γιά τή στάση του ὅμως αὐτή δικάστηκε ἀπό τις Γερμανικές δυνάμεις κατοχῆς σέ θάνατο, τήν τελευταία ὅμως στιγμή ὁ τότε Γενικός Διοικητής Κρήτης Ἐμμαν. Λουλακάκης κατόρθωσε νά την ἀποτρέψει.
Αὐτό ὅμως δέν τόν τρόμαξε καί ἔτσι στίς 25 Μαρτίου τοῦ 1942 πού ἱερουργοῦσε στό Ναό τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ, στό κήρυγμά του, καταφέρθηκε πάλι κατά τῶν κατακτητῶν, ἀποκαλώντας τοῦ βαρβάρους καί Οὔνους.
Τό ἑπόμενο πρωί ὁ ἀτρόμητος αὐτός Ἱεράρχης συλλαμβάνεται ἀπό μία ὁμάδα τῆς Γκεστάπο, πού τόν ὁδηγεῖ στό ἀεροδρόμιο Ἡρακλείου, τον βάζουν σέ στρατιωτικό ἀεροπλάνο καί τόν ἀποβιβάζουν στό Τατόι, ἄρρωστο καί γέροντα καί τον ἀφήνουν νά στρατοκοπᾶ μέ ἕνα μπόγο στην πλάτη γιά τήν Ἀθήνα, μέ τήν ὑποχρέωση νά δίδει κάθε πρωί τό παρών στό Γερμανικό φρουραρχεῖο.
Ἐκεῖ ἔμεινε σέ ὅλη τή διάρκεια τῆς Γερμανικῆς κατοχῆς, μαζί μέ τόν ἐπίσης ἐξόριστο γιά πατριωτική δράση Μεσαρίτη (από το Σίβα Πυργιωτίσης) Ἱεράρχη Κισσάμου καί Σελίνου Εὐδόκιμο Συγγελάκη.
